آیه ۳۵ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

مطابق آیه ۳۵ خداوند به حضرت آدم(ع) گفته است که با همسرت در بهشت سکونت گزینید؛ و از آن گوارا بخورید، ولی به درخت ممنوعه نزدیک نشوید که از ظالمان خواهید بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش. ج۱، ص۱۸۴.</ref>  

{{عربی|اندازه=۱۰۰%|«<big>وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ</big>»}} و گفتیم: «ای آدم، خود و همسرت در این باغ سکونت گیر[ید]؛ و از هر کجای آن خواهید فراوان بخورید؛ و[لی] به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود.».  

==آیا آدم گناه‌ کرده است؟==

[[مفسران]] گفته‌اند نهی [[خدا|خداوند]] در این آیه نهی ارشادی است. خداوند به آدم(ع) گفت اگر از درخت ممنوعه بخوری، از بهشت بیرون خواهی شد و به درد و رنج خواهی افتاد. از این جهت مخالفت آدم(ع) با فرمان خدا نبود، بلکه با نهی ارشادی مخالفت کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش. ج۱، ص۱۸۷.</ref> گفته شده نهی در این آیه، نهی مولوی نبود که نافرمانی با آن عذاب داشته باشد و مخالفت با آن [[گناه|معصیت]] باشد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۳۰.</ref> برخی نیز گفته‌اند نهی از نزدیک شدن به آن درخت، مولوی بوده و برای بیان حرمت آن است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۱۹۴.</ref>

مفسران گفته‌اند مراد از ظلم در «ظالمین»، ظلم بر خویشتن است؛ چنان‌که آدم(ع) و همسرش گفتند: «رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا<ref>سوره اعراف، آیه ۲۳.</ref>؛ گفتند: «پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم»؛<ref>قرشی، احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۹۶ و ۹۷؛ آلوسی، روح‌المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۳۶.</ref> و [[ظلم]] را در لغت به معنای نقص گرفته‌اند و ستمکاران بر نفس‌های خود یعنی از کسانی که بهره خود را از [[ثواب]]، ناقص گردانیده باشند.‏<ref>کاشانی، منهج الصادقین، تهران، ج۱، ص۱۵۷.</ref> از این جهت آدم(ع) و همسرش به نفس خود ظلم کردند، و خود را از بهشت محروم ساختند، نه اینکه نافرمانی خدا را کرده، و به اصطلاح [[گناه|گناهی]] مرتکب شده باشند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۳۰.</ref>

برخی مشهورترین قول درباره درخت ممنوعه را خوشه گندم می‌دانند.<ref>کاشانی، منهج الصادقین، تهران، ج۱، ص۱۵۷.</ref> در قرآن<ref>سوره صافات، آیه ۱۴۶.</ref>، شجر علاوه بر درخت، به بوته هم گفته می‌شود.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج‏۱، ص۹۶.</ref> بعضی دیگر گفته‌اند این درخت، درخت انگور یا درخت انجیر یا درخت کافور یا درخت علم (علم خیر و شر) است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۲۰.</ref> مفسران گفته‌اند مصداق درخت ممنوعه، مهم نیست؛ بلکه پند گرفتن از این داستان است که مورد نظر قرآن است که خدا از هرچه نهی کرده‌، بر انسان است که از آنها دوری جوید.<ref>مدرسی، تفسیر هدایت، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۱۴۰.</ref>

== پانویس ==