آیه ۳۵ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۳۵ سوره بقره'''، بخشی از داستان حضرت آدم را نقل می‌کند و به سکونت [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم(ع)]] و همسرش در بهشت و نهی از نزدیکی به [[شجره ممنوعه|درخت ممنوعه]] اشاره دارد. در این آیه تصریح شده است که اگر به درخت ممنوعه نزدیک شوند از ظالمان خواهند بود. در ذیل این آیه درباره منظور از بهشت در آیه، مولوی یا ارشادی بودن دستور خداوند، گناه‌کار بودن یا نبودن آدم، معنای ظلم و چیستی درخت ممنوعه بحث‌های مختلفی صورت گرفته و مفسران درباره هر یک نظرات متضادی ارائه کرده‌اند.  

عده‌ای [[بهشت آدم]] را همان [[بهشت|بهشت جاودان قیامت]]، و برخی آن را باغی در زمین و عده‌ای آن را باغی دنیایی در جایی غیر از زمین تفسیر کرده‌اند. مفسران شیعه گفته‌اند نهی از نزدیکی به درخت، [[نهی ارشادی]] بوده و نه [[نهی مولوی]] که مخالفت با آن معصیت باشد و در واقع آدم به خودش ظلم کرده است نه این‌که گناه کرده باشد. هم‌چنین در تفاسیر آمده که آن شجره ممنوعه، خوشه گندم، درخت انجیر یا درخت انگور بوده است.