Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۱۲
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشتها}}') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←عدالت) |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
=== عدالت === | === عدالت === | ||
برخی از فقیهان به غیر از شرایط (بلوغ، عقل، قدرت تدبیر در امور مالی) در تحقق رشد، [[عدالت | برخی از فقیهان به غیر از شرایط (بلوغ، عقل، قدرت تدبیر در امور مالی) در تحقق رشد، [[عدالت فردی|عدالت]] را نیز شرط کرداند. شیخ طوسی در بعضی از کتابهای خود و گروه دیگری از فقیهان متقدّم این نظریه را پذیرفتهاند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط،۱۳۸۷ش، ج۲، ص۲۸۴؛ شیخ طوسی، الخلاف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۸۳؛ ابن زهره حلی، غنیة النزوع، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۵۲؛ بیهقی کیدری، اصباح الشیعة، ۱۴۱۶ق، ص۲۹۶؛ قطب راوندی، فقه القرآن،۱۴۰۵ق، ج۲، ص۷۳.</ref> مهمترین مستند این نظریه، [[آیه|آیهای]] است از قرآن که میفرماید: «وَ لا تُؤتُوا السُّفَهاءَ اَموَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللهُ لَکُم قِیامًا؛ <ref>سوره نسا، آیه۵.</ref> اموالی را که خداوند قوام زندگانی شما را بر آن مقرّر داشته، به تصرّف سفیهان ندهید.» | ||
در مقابل این نظریه، مشهور [[مجتهد|فقها]] با استناد به اطلاق آیات و [[حدیث|روایات]] <ref>مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ج۹، ص۱۹۵.</ref> در تحقّق رشد، عدالت را شرط نمیدانند و از نظر آنان اگر کسی توانایی اداره امور مالی را داشته باشد، رشید است، هر چند در امور دینی فاسق باشد.<ref>مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ج۹، ص۱۹۶؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، ۱۴۰۵ق، ج۲۰، ص۳۵۱؛ شهید ثانی، مسالک الافهام،۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۴۹؛ محقق سبزواری، کفایة الاحکام، ۱۳۹۶ش، ج۱، ص۵۸۳؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۱م، ج۲۶، ص۵۰؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۲۰؛ مشهدی، کنز الدقائق، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۶۴؛ قطب راوندی، فقه القرآن، ج۲، ص۷۱.</ref> | در مقابل این نظریه، مشهور [[مجتهد|فقها]] با استناد به اطلاق آیات و [[حدیث|روایات]] <ref>مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ج۹، ص۱۹۵.</ref> در تحقّق رشد، عدالت را شرط نمیدانند و از نظر آنان اگر کسی توانایی اداره امور مالی را داشته باشد، رشید است، هر چند در امور دینی فاسق باشد.<ref>مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ج۹، ص۱۹۶؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، ۱۴۰۵ق، ج۲۰، ص۳۵۱؛ شهید ثانی، مسالک الافهام،۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۴۹؛ محقق سبزواری، کفایة الاحکام، ۱۳۹۶ش، ج۱، ص۵۸۳؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۱م، ج۲۶، ص۵۰؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۲۰؛ مشهدی، کنز الدقائق، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۶۴؛ قطب راوندی، فقه القرآن، ج۲، ص۷۱.</ref> |