پرش به محتوا

عمر بن خطاب: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ اوت ۲۰۲۳
خط ۱۰۰: خط ۱۰۰:


==شخصیت شناسی==
==شخصیت شناسی==
در بسیاری از نقل‌های تاریخی تصویری تندمزاج از عمر بن خطاب ارائه شده است؛ [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در خطبه مشهور به [[خطبه شقشقیه|شقشقیه]] در تبیین شخصیت عمربن خطاب می‌فرماید: «فصيّرها في حَوْزَةٍ خَشْنَاءَ يَغْلُظُ كَلْمُها، وَ يَخْشُنُ مَسُّها، وَ يَكْثُرُ الْعِثَارُ فِيها، وَ الْاعْتِذَارُ مِنْهَ»اترجمه: (ابوبکر خلافت را در اختيار كسى قرار داد، كه جوّى از خشونت، سختگيرى، اشتباه و پوزش‌طلبى بود.)  <ref>مکارم شیرازی، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۳۹.</ref>هم‌چنان ابن قتیبه در عیون الاخبار آورده است که عمر عقیده داشت مردم جز با خشونت اصلاح‌پذیر نیستند.<ref>[http://lib.efatwa.ir/41104/1/66 ابن قتیبه، عیون الاخبار، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۶۶.]</ref> به گفته [[ابن ابی‌الحدید]]، در گفتار و رفتار عمر، درشتی و تکبری آشکار وجود داشت و طبیعت او خشن بود.<ref>[http://lib.eshia.ir/15335/1/183 ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، مکتبة آیة الله المرعشی، ج۱، ص۱۸۳.]</ref> از [[عبدالملک بن مروان]] نیز نقل شده که در خطبه‌ای، عمر را تندخو و سخت‌گیر خواند.<ref>[http://lib.eshia.ir/41038/2/196/%D9%81%D8%B8%D8%A7_%D8%BA%D9%84%DB%8C%D8%B8%D8%A7_%D9%85%D8%B6%DB%8C%D9%82%D8%A7 صفوت، جمهرة خطب العرب، المکتبة العلمیة، ج۲، ص۱۹۶.]</ref> با این حال سیوطی از [[عبدالله بن عمر|پسر عمر]] نقل کرده که هرگز عمر را خشمگین ندیده است.<ref>سیوطی، تاریخ الخلفاء، ‍۱۴۱۱ق، ص۱۳۰.</ref>
در بسیاری از نقل‌های تاریخی تصویری تندمزاج از عمر بن خطاب ارائه شده است؛ [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در خطبه مشهور به [[خطبه شقشقیه|شقشقیه]] در تبیین شخصیت عمربن خطاب می‌فرماید: «فصيّرها في حَوْزَةٍ خَشْنَاءَ يَغْلُظُ كَلْمُها، وَ يَخْشُنُ مَسُّها، وَ يَكْثُرُ الْعِثَارُ فِيها، وَ الْاعْتِذَارُ مِنْهَ»اترجمه: ([[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] خلافت را در اختيار كسى قرار داد، كه جوّى از خشونت، سختگيرى، اشتباه و پوزش‌طلبى بود.)  <ref>مکارم شیرازی، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۳۹.</ref>هم‌چنان ابن قتیبه در عیون الاخبار آورده است که عمر عقیده داشت مردم جز با خشونت اصلاح‌پذیر نیستند.<ref>[http://lib.efatwa.ir/41104/1/66 ابن قتیبه، عیون الاخبار، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۶۶.]</ref> به گفته [[ابن ابی‌الحدید]]، در گفتار و رفتار عمر، درشتی و تکبری آشکار وجود داشت و طبیعت او خشن بود.<ref>[http://lib.eshia.ir/15335/1/183 ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، مکتبة آیة الله المرعشی، ج۱، ص۱۸۳.]</ref> از [[عبدالملک بن مروان]] نیز نقل شده که در خطبه‌ای، عمر را تندخو و سخت‌گیر خواند.<ref>[http://lib.eshia.ir/41038/2/196/%D9%81%D8%B8%D8%A7_%D8%BA%D9%84%DB%8C%D8%B8%D8%A7_%D9%85%D8%B6%DB%8C%D9%82%D8%A7 صفوت، جمهرة خطب العرب، المکتبة العلمیة، ج۲، ص۱۹۶.]</ref> با این حال سیوطی از [[عبدالله بن عمر|پسر عمر]] نقل کرده که هرگز عمر را خشمگین ندیده است.<ref>سیوطی، تاریخ الخلفاء، ‍۱۴۱۱ق، ص۱۳۰.</ref>
از نگاه [[رسول جعفریان]]، عمر بن خطاب [[اسلام]] را تنها از زاویه سخت‌گیری می‌شناخته است،<ref>جعفریان، تاریخ خلفا، ۱۳۸۰ش، ص۶۷.</ref> ولی باید پذیرفت که برخورد با جامعه بدوی برای خلیفه کار آسانی نبوده است.<ref>جعفریان، تاریخ خلفا، ۱۳۸۰ش، ص۶۹.</ref>
از نگاه [[رسول جعفریان]]، عمر بن خطاب [[اسلام]] را تنها از زاویه سخت‌گیری می‌شناخته است،<ref>جعفریان، تاریخ خلفا، ۱۳۸۰ش، ص۶۷.</ref> ولی باید پذیرفت که برخورد با جامعه بدوی برای خلیفه کار آسانی نبوده است.<ref>جعفریان، تاریخ خلفا، ۱۳۸۰ش، ص۶۹.</ref>


۱۷٬۴۶۶

ویرایش