confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۶۹۱
ویرایش
(←فرد مورد اشاره و محل وقوع در آیه: اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
به باور [[تفسیر قرآن|مفسران]] این آیه به امکان زنده شدن پس از مرگ در این دنیا و همچنین [[معاد جسمانی]] دلالت دارد. از دیگر نکات این آیه، اشاره به مسئله [[رجعت]] قبل از [[قیامت]] است که از باورهای [[شیعه|شیعه امامیه]] است. | به باور [[تفسیر قرآن|مفسران]] این آیه به امکان زنده شدن پس از مرگ در این دنیا و همچنین [[معاد جسمانی]] دلالت دارد. از دیگر نکات این آیه، اشاره به مسئله [[رجعت]] قبل از [[قیامت]] است که از باورهای [[شیعه|شیعه امامیه]] است. | ||
== متن و ترجمه آیه و اهمیت آن در مباحث اعتقادی == | |||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
| عرض = ۶۷ | | عرض = ۶۷ | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
آیه ۲۵۹ سوره بقره [[خدا|خداوند]] با یادآوری سرگذشت یکی از [[پیامبران]]، شاهدی را بر [[معاد]] ذکر شده است.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۲۹۴.</ref> [[عبدالله جوادی آملی]] از مفسران شیعه معتقد است واقعهای که آیه به آن اشاره دارد، نمونهای از [[حشر اکبر]] است؛ زیرا خداوند در این واقعه، هم به جماد (غذا و نوشیدنی)، هم به حیوان (الاغ) و هم به انسان حیاتی دوباره بخشید.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۲۷۷-۲۷۸.</ref> همچنین این آیه را یکی از آیات مربوط به بحث [[معاد جسمانی]] دانستهاند.<ref>عاملی، تفسیر عاملی، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۵۲۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] مؤلف [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] معتقد است این آیه به زنده شدن مردگان در همین دنیا اشاره دارد.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۶۰.</ref> چنانکه [[محسن قرائتی]] نیز این آیه را از جمله آیات مربوط به [[رجعت]] دانسته است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۵۲۵.</ref> ایمان داشتن به قدرت نامحدود خدا از دیگر نکات ذکر شده برای این آیه است.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۴۹.</ref> به گفته [[محمدجواد مغنیه]]، از مفسران [[لبنان|اهل لبنان]]، از این آیه استفاده میشود نباید هر آنچه را که عقل از درک آن عاجز است، انکار کرد، چنانکه برخی واقعیتها بر خلاف قانون طبیعت است.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۴۰۹.</ref> | آیه ۲۵۹ سوره بقره [[خدا|خداوند]] با یادآوری سرگذشت یکی از [[پیامبران]]، شاهدی را بر [[معاد]] ذکر شده است.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۲۹۴.</ref> [[عبدالله جوادی آملی]] از مفسران شیعه معتقد است واقعهای که آیه به آن اشاره دارد، نمونهای از [[حشر اکبر]] است؛ زیرا خداوند در این واقعه، هم به جماد (غذا و نوشیدنی)، هم به حیوان (الاغ) و هم به انسان حیاتی دوباره بخشید.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۲۷۷-۲۷۸.</ref> همچنین این آیه را یکی از آیات مربوط به بحث [[معاد جسمانی]] دانستهاند.<ref>عاملی، تفسیر عاملی، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۵۲۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] مؤلف [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] معتقد است این آیه به زنده شدن مردگان در همین دنیا اشاره دارد.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۶۰.</ref> چنانکه [[محسن قرائتی]] نیز این آیه را از جمله آیات مربوط به [[رجعت]] دانسته است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۵۲۵.</ref> ایمان داشتن به قدرت نامحدود خدا از دیگر نکات ذکر شده برای این آیه است.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۴۹.</ref> به گفته [[محمدجواد مغنیه]]، از مفسران [[لبنان|اهل لبنان]]، از این آیه استفاده میشود نباید هر آنچه را که عقل از درک آن عاجز است، انکار کرد، چنانکه برخی واقعیتها بر خلاف قانون طبیعت است.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۴۰۹.</ref> | ||