Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
آیه بیعت رضوان: تفاوت میان نسخه‌ها
←نامگذاری و اهمیت
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه | {{جعبه اطلاعات آیه | ||
| عنوان =آیه بیعت رضوان | | عنوان =آیه بیعت رضوان | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۷: | ||
{{درباره ۲|آیه بیعت رضوان|اطلاع از واقعه‌ای با همین عنوان، مدخل |بیعت رضوان| }} | {{درباره ۲|آیه بیعت رضوان|اطلاع از واقعه‌ای با همین عنوان، مدخل |بیعت رضوان| }} | ||
'''آیه بیعت | '''آیه بیعت رِضوان''' یا '''آیه رِضوان''' ([[سوره فتح]]: ۱۸) رضایت [[خدا]] از [[ایمان|مؤمنان]]ِ شرکت‌کننده در [[بیعت رضوان|بیعت رِضوان]] را اعلام می‌کند. علمای اهل‌سنت از این آیه برای اثبات [[عدالت صحابه|نظریه عدالت صحابه]] استفاده می‌کنند؛ اما مفسران شیعه معتقدند رضایت خدا در این آیه مشروط به استقامت و پایبندی به پیمان صحابه است و فقط صحابه‌ای را شامل می‌شود که بر عهد خود وفادار ماندند. از نظر مفسران شیعه، [[آیه ۱۰ سوره فتح]]، پس از این آيه نازل شده است و خدا در آن، شرط رضایت از مؤمنان را اطاعت از دستور [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |پيامبر(ص)]] و پرهیز از [[پیمان‌شکنی]] قرار داده است. | ||
طبق آیه بیعت رضوان، خدا به مؤمنانِ فداکاری که در بیعت رضوان با پیامبر(ص) بیعت کردند، پاداش‌هایی بزرگ داد: خشنودی خدا از آنها، آرامش و فتح نزدیک. همچنین در آیه بعد وعدهٔ به‌دست‌آوردن [[غنیمت|غنایم]] فراوانی داد که به‌گفته مفسران در [[غزوه خیبر|جنگ خیبر]] به دست آمد. | |||
== | == نامگذاری و اهمیت== | ||
آیه هجدهم سوره فتح که در آن [[بیعت رضوان|واقعه بیعت رِضوان]] بیان شده، به نام آیه بیعت رضوان نامیده شده است.<ref> دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ص۳۴۷.</ref> علمای اهل‌سنت برای اثبات [[عدالت صحابه|نظریه عدالت همه صحابه]] به این آیه استناد می‌کنند.<ref>نگاه کنید به ابن‌حجر عسقلانی، الاصابة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۶۲-۱۶۳.</ref> | آیه هجدهم سوره فتح که در آن [[بیعت رضوان|واقعه بیعت رِضوان]] بیان شده، به نام آیه بیعت رضوان نامیده شده است.<ref> دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ص۳۴۷.</ref> علمای اهل‌سنت برای اثبات [[عدالت صحابه|نظریه عدالت همه صحابه]] به این آیه استناد می‌کنند.<ref>نگاه کنید به ابن‌حجر عسقلانی، الاصابة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۶۲-۱۶۳.</ref> | ||
== متن و ترجمه== | == متن و ترجمه== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۷: | ||
== محتوا؛ پاداش بیعت‌کنندگان== | == محتوا؛ پاداش بیعت‌کنندگان== | ||
در این آیه، [[خدا]] از مؤمنانی که در بیعت رضوان با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |پیامبر(ص)]] بیعت کردند، ابراز رضایت کرده است.<ref>قمی، تفسیر القمی، دارالسرور، ج۲، ص۳۱۵.</ref> | در این آیه، [[خدا]] از مؤمنانی که در بیعت رضوان با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |پیامبر(ص)]] بیعت کردند، ابراز رضایت کرده است.<ref>قمی، تفسیر القمی، دارالسرور، ج۲، ص۳۱۵.</ref> خداوند طبق این آیه به مؤمنانِ فداکاری که در لحظه‌ای حساس، با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |پیامبر(ص)]] بیعت کردند، سه پاداش بزرگ داد: | ||
#خشنودیِ خدا: «رَضِيَ اللَّه»؛ | #خشنودیِ خدا از آنها: «رَضِيَ اللَّه»؛ | ||
# آرامش: «فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ»: چنان آرامشی بر آنها نازل کرد که در میان انبوه دشمنان در نقطه دوردستی از دیار خود، در میان سلاح‌های آماده آنها، با نداشتن اسلحه کافی، ترس و وحشتی به دل راه نمی‌دادند و همچون کوه، استوار و پابرجا ایستاده بودند؛ | # آرامش: «فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ»: چنان آرامشی بر آنها نازل کرد که در میان انبوه دشمنان در نقطه دوردستی از دیار خود، در میان سلاح‌های آماده آنها، با نداشتن اسلحه کافی، ترس و وحشتی به دل راه نمی‌دادند و همچون کوه، استوار و پابرجا ایستاده بودند؛ | ||
#فتح نزدیک: «أَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا»:به گفته بیشتر مفسران، این فتح [[غزوه خیبر|فتح خیبر]] بود و تعبیر به قریباً تأییدی بر همین مطلب است؛ زیرا فتح خیبر در آغاز سال هفتم قمری و به فاصله چند ماه پس از [[صلح حدیبیه|صلح حُدَیبیّه]] تحقق یافت. همچنین عبارت «وَ مَغانِمَ کَثِیرَةً یَأْخُذُونَها» که در آیه بعد آمده، اشاره به غنایمی است که در فتح خیبر در فاصله کوتاهی به دست مسلمانان افتاد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۶۶-۶۸.</ref> | #فتح نزدیک: «أَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا»:به گفته بیشتر مفسران، این فتح [[غزوه خیبر|فتح خیبر]] بود و تعبیر به قریباً تأییدی بر همین مطلب است؛ زیرا فتح خیبر در آغاز سال هفتم قمری و به فاصله چند ماه پس از [[صلح حدیبیه|صلح حُدَیبیّه]] تحقق یافت. همچنین عبارت «وَ مَغانِمَ کَثِیرَةً یَأْخُذُونَها» که در آیه بعد آمده، اشاره به غنایمی است که در فتح خیبر در فاصله کوتاهی به دست مسلمانان افتاد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۶۶-۶۸.</ref> | ||