پرش به محتوا

نیت: تفاوت میان نسخه‌ها

۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۲۳
خط ۷: خط ۷:


== جایگاه==
== جایگاه==
بر اساس [[روایات]]، ارزش و اهمیت هر کاری بر اساس نیت و انگیزه آن تعیین می‌شود؛<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۵۷۹.</ref> به علاوه اینکه نیت‌های [[ریا| ریایی]] باعث باطل شدن عمل و نیت‌های مخلصانه و با [[قصد قربت]] به خداوند، باعث کمال عمل می‌شوند؛<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۱.</ref> طبق [[حدیث]] نبوی معروف «إنّما الأعمالُ بالنیّات»، اعمال انسان در گرو نیت‌هاست،<ref>طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ص۸۴.</ref> [[معصومان(ع)]] در روایات بسیاری، بر داشتن نیت پاک و مخلصانه تاکید کرده و نیت فاسد را عامل از بین رفتن [[برکت]] و روزی انسان و پیش آمدن بلا و گرفتاری معرفی نمودند.<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، تلخیص حمید حسینی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۵۷۹.</ref>  
بر اساس [[روایات]]، ارزش و اهمیت هر کاری بر اساس نیت و انگیزه آن تعیین می‌شود؛<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۵۷۹.</ref> به علاوه اینکه نیت‌های [[ریا| ریایی]] باعث باطل شدن عمل و نیت‌های مخلصانه و با [[قصد قربت]] به خداوند، باعث کمال عمل می‌شوند؛<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۱.</ref> طبق [[حدیث]] نبوی معروف «إنّما الأعمالُ بالنیّات»، اعمال انسان در گرو نیت‌هاست،<ref>طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ص۸۴.</ref> [[معصومان(ع)]] در روایات بسیاری، بر داشتن نیت پاک و مخلصانه تاکید کرده و نیت فاسد را عامل از بین رفتن [[برکت]] و روزی انسان و پیش آمدن بلا و گرفتاری معرفی نموده‌اند.<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، تلخیص حمید حسینی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۵۷۹.</ref>  


برخی از احادیث، در مقایسه نیت و عمل، نیت را اصل، شالوده و برتر از اعمال معرفی کرده<ref>کلینی، اصول کافی، ترجمه و شرح سید جواد مصطفوی، ۱۳۶۹ش، ج۳، ص۱۳۴.</ref> و اعمال را ثمره‌ نیت‌ها دانسته‌اند.<ref>ری شهری، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۵۷۹.</ref> همچنین ذکر کردند که [[پاداش|پاداش الهی]]، شامل نیت بدون عمل نیز می‌شود.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۲.</ref>بر اساس روایتی از [[امام علی (ع)]]، اعمال بندگان، دارای مراتب و درجه‌هایی متفاوت هستند و «نیت»، تعیین کننده میزان ارزش اعمال اخلاقی و عبادی انسان‌هاست.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۳.</ref>  
برخی از احادیث، در مقایسه نیت و عمل، نیت را اصل، شالوده و برتر از اعمال معرفی کرده<ref>کلینی، اصول کافی، ترجمه و شرح سید جواد مصطفوی، ۱۳۶۹ش، ج۳، ص۱۳۴.</ref> و اعمال را ثمره‌ نیت‌ها دانسته‌اند.<ref>ری شهری، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۵۷۹.</ref> همچنین ذکر کردند که [[پاداش|پاداش الهی]]، شامل نیت بدون عمل نیز می‌شود.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۲.</ref>بر اساس روایتی از [[امام علی (ع)]]، اعمال بندگان، دارای مراتب و درجه‌هایی متفاوت هستند و «نیت»، تعیین کننده میزان ارزش اعمال اخلاقی و عبادی انسان‌هاست.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۳.</ref>  


در [[اخلاق|علم اخلاق]]، نیت، اساس ارزش اخلاقی و منشأ خوبی و بدی کارهای انسان معرفی شده است.<ref>آرانی، «جایگاه نیت در تفاوت بنیادین فقه و اخلاق»، ص۱۶۶.</ref> دانشمندان اخلاق معتقدند [[تَجَرّی]] {{یاد|تجرّى در اصطلاح عبارت است از مخالفت عملى با حكم الزامى مولا اعم از واجب يا حرام به اعتقاد انجام دهنده؛ در حالى كه پندار وى بر خلاف واقع بوده و در حقيقت مخالفتى صورت نگرفته است، مانند كسى كه آب را به گمان شراب بودن بنوشد، سپس معلوم گردد كه آن مايع، آب بوده است نه شراب.  موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي، فرهنگ فقه فارسی، ج۲، ص۳۵۸.}}
در [[اخلاق|علم اخلاق]]، نیت، اساس ارزش اخلاقی و منشأ خوبی و بدی کارهای انسان معرفی شده است.<ref>آرانی، «جایگاه نیت در تفاوت بنیادین فقه و اخلاق»، ص۱۶۶.</ref> دانشمندان اخلاق معتقدند [[تَجَرّی]] {{یاد|تجرّى در اصطلاح عبارت است از مخالفت عملى با حكم الزامى مولا اعم از واجب يا حرام به اعتقاد انجام دهنده؛ در حالى كه پندار وى بر خلاف واقع بوده و در حقيقت مخالفتى صورت نگرفته است، مانند کسى که آب را به گمان شراب بودن بنوشد، سپس معلوم گردد که آن مایع،
آب بوده است نه شراب.  موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي، فرهنگ فقه فارسی، ج۲، ص۳۵۸.}}


و قصد [[گناه]] (بدون اینکه آن کار را انجام دهد) هرچند در [[فقه]] حرام نیست؛<ref>طباطبایی یزدی، حاشیه مکاسب، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۴.</ref> ولی از جهت [[اخلاق|اخلاقی]] کاری ناپسند شمرده می‌شود.<ref>طباطبایی یزدی، حاشیه مکاسب، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۴.</ref>
و قصد [[گناه]] (بدون اینکه آن کار را انجام دهد) هرچند در [[فقه]] حرام نیست؛<ref>طباطبایی یزدی، حاشیه مکاسب، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۴.</ref> ولی از جهت [[اخلاق|اخلاقی]] کاری ناپسند شمرده می‌شود.<ref>طباطبایی یزدی، حاشیه مکاسب، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۴.</ref>
۱۵٬۵۱۳

ویرایش