سید محمود طالقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول | نقل‌قول =پیام امام خمینی به مناسبت درگذشت آیت الله طالقانی{{سخ}}بسم الله الرحمن الرحیم{{سخ}}إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ{{سخ}}فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن ینتَظِرُ{{سخ}}عمر طولانی این عیب را دارد که [انسان] هر روز عزیزی را از دست می‌دهد و به سوگ شخصیتی می‌نشیند. و در غم برادری فرو می‌رود. مجاهد عظیم‌الشأن و برادر بسیار عزیز حضرت حجت‌الاسلام والمسلمین آقای طالقانی از بین ما رفت و به ابدیت پیوست و به ملأ اعلاء با اجداد گرامش محشور شد. برای آن بزرگوار سعادت و راحت و برای ما و امت ما تأسف و تأثر و اندوه. {{سخ}} آقای طالقانی یک عمر در جهاد و روشنگری و ارشاد گذراند. او شخصیتی بود که از حبسی به حبس و از رنجی به رنج دیگر در رفت و آمد بود و هیچ گاه در جهاد بزرگ خود سستی و سردی نداشت. من انتظار نداشتم که بمانم و دوستان عزیز و پرارج خودم را، یکی پس از دیگری، از دست بدهم. او برای اسلام به منزله حضرت ابوذر بود، زبان گویای او چون شمشیر مالک اشتر برّنده بود و کوبنده، مرگ او زودرس بود و عمر او با برکت. {{سخ}} رحمت خداوند بر پدر بزرگوار او که در رأس پرهیزگاران بود و روان خودش که بازوی توانای اسلام. من به امت اسلام و ملت ایران و عائله ارجمند و بازماندگان او این ضایعه بزرگ را تسلیت می‌دهم. رحمت بر او و بر همۀ مجاهدان راه حق. و السلام علی عباد الله الصالحین.|تاریخ بایگانی | منبع = <small>صحیفه نور، ۱۳۷۸ش، ج۹، ص۴۸۶.</small> | تراز = چپ| عرض = 250px | اندازه خط = 11px| رنگ پس‌زمینه =| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}

طالقانی معتقد بود که برای جلوگیری از انحراف انقلاب، باید سرنوشت سیاسی مردم به دست خود آنان تعیین شود و راهکار اجرایی این امر را شوراها می‌دانست او طرح اصلی شوراها را در سخنرانی خود در [[مدرسه فیضیه]] در سال ۱۳۵۸به طور واضح مطرح کرد.<ref>شیرخانی، شورا و آزادی، ۱۳۸۱ش، ص۱۲۴.</ref> و به دنبال این بود که طرحش در ضمن اصول [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی]] بیاید اما آنچه مدنظر وی بود تصویب نشد. این امر باعث شد که طالقانی در خطبه‌های [[نماز جمعه]] [[۱۶ شهریور]] [[۱۳۵۸ش]] که آخرین خطبه وی بود، با لحنی انتقادی و گله‌آمیز از تصویب نشدن اصول شوراها در قانون‌ اساسی و مزایای شوراها و تأثیر آن بر مردم سخن بگوید. وی مصراً از نمایندگان مجلس خواست که با تصویب مواد قانونی شوراها کار مردم را به خودشان بسپارند تا مردم باور کنند که انقلاب شده و خودشان می‌توانند سرنوشت خود را تعیین کنند و بیاموزند که چگونه مردم‌سالاری را عملاً به اجرا گذارند.