Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۴٬۷۰۳
ویرایش
حمزة بن عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه حمزه: آیه ۲۳ سوره احزاب در شأن حمزه
(←مسلمان شدن: تکمیل پانویس) |
(←جایگاه حمزه: آیه ۲۳ سوره احزاب در شأن حمزه) |
||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
نمونه‌ای از تأثیر عمیق شخصیت حمزه و محبوبیت او آن بود که پس از شهادتش، برخی صحابیان فرزندان خود را حمزه نام نهادند.<ref>ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۱۸۶.</ref> شهادت حمزه و [[جعفر بن ابی طالب]] عامل کاهش اقتدار [[بنی هاشم]] در مقابل قریش و به خلافت نرسیدن علی بن ابیطالب(ع) بعد از پیامبر(ص) دانسته شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۸۹ـ۱۹۰؛ نیز ر.ک: ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۱۱۱، ۱۱۵ـ ۱۱۶</ref> | نمونه‌ای از تأثیر عمیق شخصیت حمزه و محبوبیت او آن بود که پس از شهادتش، برخی صحابیان فرزندان خود را حمزه نام نهادند.<ref>ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۱۸۶.</ref> شهادت حمزه و [[جعفر بن ابی طالب]] عامل کاهش اقتدار [[بنی هاشم]] در مقابل قریش و به خلافت نرسیدن علی بن ابیطالب(ع) بعد از پیامبر(ص) دانسته شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۸۹ـ۱۹۰؛ نیز ر.ک: ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۱۱۱، ۱۱۵ـ ۱۱۶</ref> | ||
براساس برخی روایات<ref>برای نمونه نگاه کنید به: عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۵۸. </ref> و تفاسیر، [[آیه ۲۳ سوره احزاب]] در شأن [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، حمزه، [[جعفر بن ابیطالب]] و [[عبیدة بن حارث |عُبیدة بن حارث]] نازل شده است<ref>نگاه کنید به: کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۷، ص۲۷۲. </ref> و مراد از کسانی که به شهادت رسیدند «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ»، حمزه و جعفر بن ابیطالب هستند.<ref> قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۰۷ و ج۲، ص۱۸۸و۱۸۹؛ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۸، ص۳۲۹؛ حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۶.</ref> | |||
=== فضائل او در روایات === | === فضائل او در روایات === | ||
[[امام علی(ع)]] و سایر [[ائمه]] در احتجاج با مخالفان، به خویشاوندی خود با حمزه و جعفر [[مباهات]] کرده‌اند.<ref>ر.ک: نهج البلاغة، نامه ۲۸؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۴.</ref> | [[امام علی(ع)]] و سایر [[ائمه]] در احتجاج با مخالفان، به خویشاوندی خود با حمزه و جعفر [[مباهات]] کرده‌اند.<ref>ر.ک: نهج البلاغة، نامه ۲۸؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۴.</ref> | ||