محمدتقی فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها

| استادان          =شیخ یونس قزوینی • [[میرزا مهدی آشتیانی]] • [[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]]

'''محمد تقی فلسفی''' (۱۲۸۶- [[۱۳۷۷ش]]) سخنران و خطیب مذهبی. او در تهران و [[قم]]، دروس [[حوزه علمیه|حوزوی]] را خواند و پیام‌های [[سید حسین بروجردی|آیت‌الله بروجردی]] را به [[محمدرضا پهلوی]] شاه وقت [[ایران]] می‌رساند. وی در نهضت [[امام خمینی]] حضور فعال داشت و بازداشت و ممنوع‌المنبر شد. فلسفی در منبر و خطبه، روشی نو پایه‌گذاری و شاگردان بسیاری تربیت کرد. خدمات دینی و اجتماعی او بسیار و مسافرت‌های تبلیغی او به کشورهای [[عربستان سعودی|عربستان]]، [[عراق]]، [[پاکستان]] و همچنین به شهرهای مختلف [[ایران]] قابل توجه است. کتاب‌های کودک از نظر وراثت و تربیت، جوان از نظر عقل و احساسات، بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات، آیة الکرسی پیام آسمانی توحید، اخلاق از نظر همزیستی و ارزشهای انسانی، سخن و سخنوری از نظر بیان و فن خطابه و شرح و تفسیر [[دعای مکارم الاخلاق]] از آثار اوست. محل دفن او در [[شهرری]] و در کنار [[حرم عبدالعظیم حسنی]] قرار دارد. [[میرزا علی فلسفی]] برادر او بود.

محمدتقی فلسفی در سال ۱۲۸۶ش در [[تهران]] متولد شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص ۴۷.</ref> او فرزند [[محمدرضا تنکابنی]] از [[مجتهد]]ان و علمای تهران است.<ref>[https://www.andisheqom.com/fa/Article/View/9679 «آیت الله محمد تقی فلسفی»،‌ سایت اندیشه قم.]</ref> محمد تقی در ۶ سالگی به دبستان توفیق رفت و به تحصیل صرف و نحو و مقدمات علوم دینی پرداخت<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۵۳.</ref> و با پافشاری و اصرار مادر به منبر روی آورد.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۵۵.</ref> وی در طول هفته به تحصیل اشتغال داشت و ۲ روز آخر هفته را به منبر می‌رفت. فلسفی برای اولین بار در سن ۱۶-­ ۱۵ سالگی در [[مدرسه علمیه فیلسوف‌الدوله|مسجد فیلسوف‌ها]] به منبر رفت و در وصف [[امام علی (ع)]] سخن گفت.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۵۶.</ref> عمویش [[شیخ محمدحسین تنکابنی]] از فقهای نجف و شاگردان آخوند خراسانی بود. فلسفی در ۲۴- ۲۳ سالگی با دخترعموی خود ازدواج کرد.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۶۵.</ref> وی در دروس محمدرضا تنکابنی(پدرش)، [[شیخ یونس قزوینی]] و [[میرزا مهدی آشتیانی]] و [[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] حاضر شد.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۶۰.</ref> [[علی فلسفی تنکابنی|میرزا علی فلسفی]] از فقهای مشهد برادر او است.

در [[محرم]] [[سال ۱۳۴۴ش]] جوانی بسیار قوی با پنجه‌بوکس به فلسفی حمله کرد اما با تلاش راننده و خدمتگزار منزل، شکست خورد و دستگیر شد و به کلانتری محل تحویل گردید. بر اثر این حادثه، منبر فلسفی تعطیل شد.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۲۹۵.</ref> [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[مرعشی نجفی]]، [[سید کاظم شریعتمداری]]، [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سید محمدهادی میلانی]] و [[سید علی بهبهانی]] با ارسال تلگراف از این واقع ابراز تأسف کردند.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۲۹۷، ۲۹۸.</ref>

گسترش و نفوذ [[بهاییان]] در دوره پهلوی باعث شد فلسفی از شاه ایران انتقاد کند. [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت‌الله سیدحسین بروجردی]] طی نامه‌ای به فلسفی اظهار داشت که نفوذ و تقویت این فرقه از روی عمد و قصد است و مذاکره و بحث را درباره آنها عبث و بیهوده قلمداد می‌کند.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۰.</ref> محمدتقی فلسفی گله‌مندی آیت‌الله بروجردی را در خصوص گسترش دامنه فعالیت بهاییان به گوش شاه و مقامات دولتی می‌رساند. او با کسب اجازه از آیت‌الله بروجردی تصمیم گرفت موضوع بهاییان را از رادیو دنبال کند و آنان را در برابر افکار عمومی مطرح کند.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۱. </ref> با سخنرانی های فلسفی، افکار عمومی تحریک شده و بر حکومت وقت فشار وارد کرد به‌دستور شاه ایران، حَظیرة القدس، عبادتگاه بهایی‌ها در تهران اشغال و تخریب شد.<ref>فلسفی، خاطرات و مبارزات فلسفی، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۳.</ref>

[[پرونده:سنگ قبر اقای فلسفی در حرم عبدالعظیم.jpg|بندانگشتی|سنگ قبر اقای فلسفی در [[حرم عبدالعظیم]]]]

محمدتقی فلسفی پس از آگاهی از [[واقعه فیضیه]] در یکی از منبرهای خود بیان نمود: "این واقعه ثابت می‌کند که اخبار وقایع کربلا و صدماتی که بر [[اهل بیت]] و [[رسول اکرم]](ص)‌ و جوانان و بچه‌های آنان وارد ساختند کاملا درست است و آنچه بر فیضیه گذشت شاهدی بر این مدعی است". محمدتقی چهار روز قبل از [[قیام ۱۵ خرداد]] به افشاگری علیه دولت پرداخت.<ref>[http://ensani.ir/fa/content/119027/default.aspx تمری، زندگی و مبارزات حجت الاسلام محمدتقی فلسفی به روایت اسناد]، پرتال جامع علوم انسانی.</ref>