ایاک نعبد و ایاک نستعین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{عربی|اندازه=۱۰۰%|<big>«إِیاک‌َ نَعبُدُ وَ إِیاک‌َ نَستَعِین‌ُ</big>}}؛ تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم»، آیه ۵ [[سوره فاتحه|سوره حمد]]، و آغازگر بخش دوم از محتوای این سوره است.<ref>[http://www.makarem.ir/main.aspx?typeinfo=42&lid=0&mid=320099&catid=-2 «محتوای سوره حمد»]، پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> در این آیه انسان [[خدا|خداوند]] را مورد خطاب قرار داده به او می‌گوید که تنها او را پرستش می‌کند و تنها از او کمک می‌خواهند.<ref>[http://www.makarem.ir/main.aspx?typeinfo=42&lid=0&mid=320099&catid=-2 «محتوای سوره حمد»]، پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] در تفسیر این آیه می‌فرماید: «إیاک نعبد»، ابراز رغبت و تقرب جستن عبد به‌سوی خدای تعالی و اظهار اخلاص در عمل برای اوست و نه غیر او، و «إیاک نستعین»، درخواست توفیق و عبادت زیاد از خدا و درخواست ادامه نعمت‌های داده شده و یاری خداوند است.<ref>شیخ طوسی، من لا یحضره الفقیه،‌ ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۱۰.</ref>

در برخی منابع حدیثی نقل شده است که روزی [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در [[نماز]] خود آیه‌ای از قرآن را آن‌قدر تکرار کرد تا غش کرد، وقتی از آن حال خارج شد و از علت این امر از ایشان سوال شد فرمود: لازَال اُکَرِّرُها حتّی سَمِعتُ مِن قَآئِلُها (به‌فارسی: آنقدر آن را تکرار کرد تا آن را از گوینده‌اش شنیدم).<ref>قاضی سعید قمی، اسرار العبادات و حقیقه الصلاه، ۱۳۳۹ش،ص۶۱؛[https://motaghin.com/fa_booksPage_9322.aspx?gid=8864#_edn5 «آدم از جهت انقیاد در برابر حقّ به سه دسته تقسیم می‌شوند»]، پرتال جامع علوم و معارف اسلامی متقین.</ref> [[قاضی سعید قمی]] با توجه به شواهد و قرائن موجود، گفته است آیه مورد تلاوت امام صادق(ع) «ایاک نعبد و ایاک نستعین» بوده است.<ref>قاضی سعید قمی، اسرار العبادات و حقیقه الصلاه، ۱۳۳۹ش، ص۶۱.</ref> برخی محققین این روایات را فاقد سند و اعتبار دانسته‌اند.<ref>[https://alasar.blog.ir/1396/04/19/hadiseerfani «بررسی یک روایت عرفانی مشهور»]، وبلاگ آثار.</ref>

در برخی از دعاها و [[نمازهای مستحب|نماز‌های مستحبی]]، به‌ گفتن مکرّر این آیه برای رفع حاجت‌ها و برطرف شدن گرفتاری‌ها اشاره شده که نشان از اهمیت آن دارد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: مکارم الاخلاق، ج۱، ص۳۵۲؛ جمعی از نویسندگان، دانشنامه امام علی(ع)، ج۱، ص۷۱۷.</ref> [[نماز امام زمان]] از جمله آنهاست.<ref>قمی، مفاتیح الجنان‌، مجمع إحیاء الثقافة الإسلامیه، ص۹۴و ۷۸۶و ۷۹۰.</ref> در روایتی آمده در برخی [[غزوه|غزوات]] وقتی کار بر [[پیامبر(ص)]] سخت می‌گشت، با گفتنِ ذکر «یا مالک یوم الدین، ایاک نعبد و ایاک نستعین»، ملائکه به کمک او برخواسته، بر [[کفر|کفار]] پیروز می‌شد.<ref>أبو نعیم، دلائل النبوه، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۴۶۰.</ref>

در صنعت ادبی دیگر مفعول «نعبد» و «نستعین» با عبارت «ایاک» بر فعل مقدم شده است، در حالی که می‌توانست به صورت «نعبدک و نستعینک»‌ به کار رود. بیشتر محققان مقدم شدن مفعول بر فعل و فاعل در این آیه را نشانه انحصار و اختصاص‌ عبادت و استعانت به خدا دانسته‌اند.<ref>شریف کاشانی، زبدة التفسیر،‌ مؤسسة المعارف الإسلامیه، ج۱، ص۲۹؛ جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۹۵ش، ج۱، ص۴۲۱.</ref> یعنی ما «فقط» تو را می‌پرستیم و «فقط» از تو کمک می‌جوییم.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، اسماعیلیان، ج۱، ص۲۶.</ref> در همین راستا کلمه «ایاک» تکرار شده است و به‌گفته جوادی آملی این تکرار برای آن است که حصر را هم در عبادت و هم در استعانت برساند و بگوید همه عبادات به تنهایی منحصر در خداست و جمیع استعانت‌ها به تنهایی از خداست.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۹۵ش، ج۱، ص۴۲۰.</ref>

بر همین اساس عالمان شیعه درخواست کمک از خداوند و عبادت او را که در این آیه فقط در خداوند منحصر شده است را با مفاهیمی چون [[توسل]] و درخواست از دیگران منافی ندانسته‌<ref>[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/418914/ «مگر قرآن نمی‌گوید: «ایاک نستعین»؛ (فقط از خدا یاری می‌جوییم)، پس چرا شیعیان از امامانشان طلب یاری می‌کنند و به آنان متوسّل می‌شوند؟ آیا این شرک نیست؟!»]، وبگاه آیین رحمت.</ref> و گفته‌اند: با وجود آیاتی چون:«استعینوا بالصبر والصلاه» یعنی از صبر و نماز کمک بجویید،<ref>سوره آل عمران، آیه۴۵.</ref> «وابتغوا الیه الوسیله» یعنی وسیله‌ای برای تقرب به خدا بجویید،<ref>سوره مائده، آیه۳۵.</ref> درمیابیم منظور خدا از استعانت نجستن از غیر خدا استعانتی همراه با عقیده به «استقلال در سببیت» است.<ref>[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/418914/«مگر قرآن نمی‌گوید: «ایاک نستعین»؛ (فقط از خدا یاری می‌جوییم)، پس چرا شیعیان از امامانشان طلب یاری می‌کنند و به آنان متوسّل می‌شوند؟ آیا این شرک نیست؟!»]، وبگاه آیین رحمت؛ جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۹۵ش، ج۱، ص۴۴۶.</ref>

استفاده از صیغه جمع به جای مفرد در «نعبد» و «نستعین» را [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نشانه پرهیز از [[انانیت‌]]<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، اسماعیلیان، ج۱، ص۲۶.</ref> و [[مکارم شیرازی]] از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید شیعه]]، اشاره به خوب بودن عبادت جمعی و قرائتی آن‌را اشاره به [[نماز جماعت]] دانسته است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۲.</ref> برخی محققین نیز گفته‌اند راز جمع بودن فعل عبادت در این آیه این است که عبادت نوع بشر ناقص است و نمی‌تواند عبادت حقیقی که شایسته خداوند است را محقّق کند از این رو عبادت بشر با عبادت اولیای الهی جمع بسته شده تا این نواقص را برطرف کند. آنها گفته‌اند در حقیقت تحقّق عبادت حقیقی، در گرو جمع بستن عبادت ما با عبادت اولیای الهی برای خداوند محقق می‌شود.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/3927468/ «راز کاربرد ضمیر جمع در آیه «ایاک نعبد و ایاک نستعین»»]، خبرگزاری ایکنا.</ref>