Automoderated users، دیوانسالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، movedable، مدیران، templateeditor
۵٬۹۱۱
ویرایش
خط ۱۳۰: | خط ۱۳۰: | ||
امام در مسیر برای جذب افراد یا روشنکردن ذهنها تلاش میکرد؛ از جمله در [[ذات عرق]]، [[بشر بن غالب اسدی]] به امام رسید و اوضاع کوفه را آشفته توصیف کرد. حضرت سخن او را تأیید کرد. آن شخص از امام حسین(ع) درباره آیه «یوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاس بِإِمَامِهِم»<ref>اسرا، ۷۱</ref> پرسید. حضرت فرمود: «امامان دو دستهاند: دستهای که مردم را به هدایت میخوانند و گروهی که به ضلالت دعوت میکنند. کسی که [[امامت|امام]] هدایت را پیروی کند به [[بهشت]] میرود و کسی که امام ضلالت را پیروی کند، وارد [[جهنم]] میشود.<ref>ابناعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۲۰.</ref> بشر بن غالب با امام همراه نشد؛ گفته شده او بعدها سر قبر امام حسین(ع) گریه میکرد و از یارینکردن حضرت، اظهار پشیمانی مینمود.<ref>ابن سعد، ترجمة الامام الحسین و مقتله، مؤسسه آل البیت(ع)، ص۸۸.</ref> | امام در مسیر برای جذب افراد یا روشنکردن ذهنها تلاش میکرد؛ از جمله در [[ذات عرق]]، [[بشر بن غالب اسدی]] به امام رسید و اوضاع کوفه را آشفته توصیف کرد. حضرت سخن او را تأیید کرد. آن شخص از امام حسین(ع) درباره آیه «یوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاس بِإِمَامِهِم»<ref>اسرا، ۷۱</ref> پرسید. حضرت فرمود: «امامان دو دستهاند: دستهای که مردم را به هدایت میخوانند و گروهی که به ضلالت دعوت میکنند. کسی که [[امامت|امام]] هدایت را پیروی کند به [[بهشت]] میرود و کسی که امام ضلالت را پیروی کند، وارد [[جهنم]] میشود.<ref>ابناعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۲۰.</ref> بشر بن غالب با امام همراه نشد؛ گفته شده او بعدها سر قبر امام حسین(ع) گریه میکرد و از یارینکردن حضرت، اظهار پشیمانی مینمود.<ref>ابن سعد، ترجمة الامام الحسین و مقتله، مؤسسه آل البیت(ع)، ص۸۸.</ref> | ||
در منطقه [[ثعلبیه]] نیز فردی به نام ابوهرّه ازدی به امام رسید و علت سفر را جویا شد. حضرت فرمود | در منطقه [[ثعلبیه]] نیز فردی به نام ابوهرّه ازدی به امام رسید و علت سفر را جویا شد. حضرت فرمود: | ||
:::::[[امویان]] مالم را گرفتند، [[صبر]] کردم. دشنامم دادند، تحمّل نمودم. خواستند خونم را بریزند، گریختم.ای ابوهره! بدان که من به دست فرقهای باغی (سرکش) کشته خواهم شد و خداوند لباس مذلّت را به طور کامل به تن آنان خواهد پوشاند و شمشیری بُرنده بر آنان حاکم خواهد کرد؛ کسی که آنان را ذلیل سازد.<ref>ابناعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۲۳</ref> | :::::[[امویان]] مالم را گرفتند، [[صبر]] کردم. دشنامم دادند، تحمّل نمودم. خواستند خونم را بریزند، گریختم.ای ابوهره! بدان که من به دست فرقهای باغی (سرکش) کشته خواهم شد و خداوند لباس مذلّت را به طور کامل به تن آنان خواهد پوشاند و شمشیری بُرنده بر آنان حاکم خواهد کرد؛ کسی که آنان را ذلیل سازد.<ref>ابناعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۲۳</ref> | ||
ویرایش