Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۵۸
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|موضوع = جایگاه [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)]] | |موضوع = جایگاه [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)]] | ||
}} | }} | ||
'''حَدیث ثَقَلَیْن''' یا '''ثِقْلَیْن''' حدیثی مشهور و [[تواتر|متواتر]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] است درباره جایگاه هدایتگری [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)|اهلبیت(ص)]] و لزوم پیروی از آنان | '''حَدیث ثَقَلَیْن''' یا '''ثِقْلَیْن''' حدیثی مشهور و [[تواتر|متواتر]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] است درباره جایگاه هدایتگری [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)|اهلبیت(ص)]] و لزوم پیروی از آنان. طبق این حدیث، قرآن و اهلبیت به عنوان دو چیز گرانبها، همواره در کنار یکدیگرند تا در کنار [[حوض کوثر]] به پیامبر اکرم(ص) ملحق شوند. | ||
حدیث ثقلین مورداستناد متکلمان شیعه برای اثبات [[ولایت]] و [[امامت امامان شیعه |امامت امامان شیعه(ع)]] بوده است. عالمان شیعه، بهاستناد این | حدیث ثقلین مورداستناد متکلمان شیعه برای اثبات [[ولایت]] و [[امامت امامان شیعه |امامت امامان شیعه(ع)]] بوده است. عالمان شیعه، بهاستناد این حدیث میگویند هر ویژگی و صفت کمالی که برای قرآن ذکر شده، در خصوص اهلبیت نیز صادق است. برخی از برداشتهای کلامی از این حدیث عبارتاند از: اثبات امامت امامان شیعه و استمرار آن تا [[قیامت|روز قیامت]]، [[عصمت امامان|عصمت اهلبیت]]، لزوم پیروی از آنان، مرجعیت علمی، رهبری و ولایت آنان، و عدم اختلاف میان اهلبیت و قرآن. | ||
از نظر عدهای از عالمان اهلسنت نیز این حدیث بر [[مودت اهلبیت(ع)| | از نظر عدهای از عالمان اهلسنت نیز این حدیث بر [[مودت اهلبیت(ع)|مَوَدّت اهلبیت]]، احسان و احترام به آنها، بزرگداشت آنان و ادای حقوق واجب و مستحب آنها تأکید میکند. برخی از عالمان اهل سنت، دلالت حدیث بر تمسک به اهلبیت را پذیرفتهاند؛ اما معتقدند تصریحی بر امامت و [[خلافت]] آنها ندارد. | ||
بهگفته عالمان شیعه و اهلسنت، حدیث ثقلین تنها یک بار، بیان نشده و در موارد متعددی از پیامبر(ص) نقل شده است. تکرار این حدیث از پیامبر(ص) را دلیل اهمیت و جایگاه آن دانستهاند. حدیث ثقلین در منابع متعدد حدیثی شیعه و اهلسنت نقل شده و [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] بر مضمون و صحت آن اتفاقنظر دارند. | |||
این حدیث با سندهای گوناگون، از بیش از بیست تن از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] نقل شده است. [[سید هاشم بحرانی|سید هاشم بَحرانی]] در [[غایة المرام و حجة الخصام (کتاب)|غایَةُالمَرام]]، ۸۲ حدیث با این مضمون از منابع مختلف شیعه، همچون [[الکافی (کتاب)|کافی]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمالالدین]]، [[عیون اخبار الرضا (کتاب)|عیون اخبار الرضا(ع)]]، [[بصائر الدرجات (کتاب)|بَصائِرالدرجات]] و ۳۹ حدیث از منابع اهلسنت، همچون [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]، سُنَن تِرْمِذی، سنن نِسائی، سنن دارَمی و [[مسند احمد بن حنبل]] نقل کرده است. | این حدیث با سندهای گوناگون، از بیش از بیست تن از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] نقل شده است. [[سید هاشم بحرانی|سید هاشم بَحرانی]] در [[غایة المرام و حجة الخصام (کتاب)|غایَةُالمَرام]]، ۸۲ حدیث با این مضمون از منابع مختلف شیعه، همچون [[الکافی (کتاب)|کافی]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمالالدین]]، [[عیون اخبار الرضا (کتاب)|عیون اخبار الرضا(ع)]]، [[بصائر الدرجات (کتاب)|بَصائِرالدرجات]] و ۳۹ حدیث از منابع اهلسنت، همچون [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]، سُنَن تِرْمِذی، سنن نِسائی، سنن دارَمی و [[مسند احمد بن حنبل]] نقل کرده است. |