تمسخر: تفاوت میان نسخه‌ها
←آیا تمسخر از گناه کبیره است؟
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
تمسخر از رذائل اخلاقی به‌معنای بیان کردن گفتار یا کردار یا وصف یا خلقت کسی، به صورت خنده‌آور است.<ref>خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۱۹۶.</ref> از | تمسخر از رذائل اخلاقی به‌معنای بیان کردن گفتار یا کردار یا وصف یا خلقت کسی، به صورت خنده‌آور است.<ref>خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۱۹۶.</ref> خداوند در آیه ۱۱ سوره حجرات، انسان‌ها را از تمسخر یکدیگر نهی کرده است.<ref>سوره حجرات، آیه ۱۱.</ref> آیات متعددی در قرآن به تمسخر با واژگانی همچون: «همز»؛<ref>سوره همزه، آیه۱.</ref> «لمز»<ref>سوره توبه، آیه ۵۸، ۷۹.</ref>؛ «غمز»؛<ref> سوره مطفّفین، آیه ۳۰.</ref> «تنابز»؛<ref>سوره حجرات، آیه۱۱.</ref> «ضِحْك»،<ref>سوره مؤمنون، آیه ۱۱۰.</ref> با اهداف کوچک شمردن، تحقیرکردن، توجه‌دادن به عیوب دیگران، بکار رفته است. | ||
== جایگاه و اهمیت== | == جایگاه و اهمیت== | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
== آیا تمسخر از گناه کبیره است؟== | == آیا تمسخر از گناه کبیره است؟== | ||
برخی مسخره‌کردن و خندیدن به | برخی مسخره‌کردن و خندیدن به دیگران را [[حرام]] و از [[گناهان کبیره]] دانسته‌اند.<ref>غزالی، إحياء علوم الدين، [بی‌تا]، ج۹، ص۳۰.</ref> بیان کردن گفتار یا کردار یا وصف یا خلقت کسی، به‌طوری که سبب خندۀ دیگران شود، به گفتار باشد یا به عمل، به ایماء یا اشاره باشد یا به کنایه در گناه کبیره بودنش شکی نیست<ref>دستغیب، گناهان کبیره، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۹۲.</ref> این کار هرگاه موجب آزار دیگران شود، حرام است<ref> فیض کاشانی، المحجة البيضاء، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۲۳۶.</ref> | ||
== انگیزه‌ها== | == انگیزه‌ها== | ||
برای مسخره کردن علل و انگیزه‌های مختلفی ذکر کردند از جمله: | برای مسخره کردن علل و انگیزه‌های مختلفی ذکر کردند از جمله: | ||