آیه رضاع: تفاوت میان نسخه‌ها

تأمین نیازهای نوزاد و شیردادن به او طبق فراز «یُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ» در آیه ۲۳۳ سوره بقره، واجب دانسته شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۸۷.</ref> به باور [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، این جمله اگرچه به صورت خبری آمده؛ ولی منظور از آن وجوب شیردادن به نوزاد است؛ البته به گفته او این امر نسبت به مادر [[واجب]] نیست، بلکه [[مستحب]] است، یعنی مادران به شیردادن به فرزند خود از دیگران سزاوارترند و اگر برای آنها سخت بود یا به هر دلیل دیگری نتوانستد به نوزاد خود شیر دهند، باید از طریق دیگری برای نوزاد شیر تأمین شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۸۶.</ref> [[محمدجواد مغنیه]] نیز در [[التفسیر الکاشف (کتاب)|تفسیر الکاشف]] این وظیفه را برای مادر مستحب دانسته، به این معنا که مادر نسبت به دیگران سزاوارتر است.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> [[مقدس اردبیلی]] در کتاب [[زبدة البیان فی براهین احکام القرآن (کتاب)|زبدة البیان]] گفته است اگر نوزاد جز با شیر مادر خود زنده نمی‌ماند یا دایه‌ای برای او پیدا نشد و یا پدرش توانایی پیدا کردن دایه برای نوزاد ندارد، بر مادر واجب است که به نوزاد خود شیر دهد.<ref>مقدس اردبیلی، زبدة البیان، المکتبة المرتضویة، ص۵۵۶.</ref>