ام‌کلثوم دختر امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

== حضور در کربلا ==

در منابع، از حضور ام‌کلثوم در [[کربلا]] سخن آمده است. برای مثال، سید بن طاووس در در چند جای مقتلش، لهوف، از ام‌کلثوم نام برده است؛ ازجمله شیون او همراه با زینب، زمانی که امام حسین به آن‌ها گفت که کشته می‌شود،<ref>سید بن طاووس، لهوف ۱۳۷۸ش، ص۸۲.</ref> سخنرانی‌اش در کوفه و سرزنش کوفیان<ref>سید بن طاووس، لهوف ۱۳۷۸ش، ص۱۵۴-۱۵۶.</ref> و درخواستش از شمر در شام، مبنی بر این‌که آن‌ها را از جایی وارد دمشق کند که کمتر در معرض دید باشند.<ref>سید بن طاووس، لهوف ۱۳۷۸ش، ص۱۷۴.</ref> ابن‌طیفور نوشته است هنگامی که اسیران کربلا را وارد کوفه کردند، ام‌کلثوم در جمع مردم این شهر، خطبه‌ای خواند و مردم کوفه را سرزنش کرد.<ref>ابن‌طیفور، بلاغات‌النساء، ۱۳۷۲ش، ص۲۳-۲۴.</ref> البته سید بن طاووس این خطبه را از قول زینب نقل کرده است.<ref>سید بن طاووس، لهوف، ص۱۴۶، ۱۴۸.</ref>

[[علامه مجلسی]] نوشته است پس از شهادت امام حسین(ع) و هنگام آتش زدن خیمه‌ها، گوشواره‌های ام‌کلثوم را از گوشش کشیدند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۶۰.</ref> همچنین به‌گزارش ابن‌طیفور و سید بن طاووس، در جریان اسارتش در حادثه کربلا، ام‌کلثوم در [[کوفه]] و مجلس ابن‌زیاد [[خطبه]] خوانده است. خطبه او در کتاب لهوف سید بن طاووس و بلاغات‌النساءِ ابن‌طیفور و بحارالانوار علامه مجلسی نقل شده است.<ref>سید بن طاووس، لهوف، ۱۳۷۸ش، ص۱۸۱-۱۸۴؛ ابن‌طیفور، بلاغات‌النساء، ۱۳۷۲ش، ص۲۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۱۲–۱۱۵.</ref> [[علامه مجلسی]] نیز سخنان و اشعار ام کلثوم در مجلس ابن زیاد را ذکر کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۱۲–۱۱۵.</ref>