کاربر ناشناس
حسین خلیلی تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mashg بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==ولادت و تحصیلات== | ==ولادت و تحصیلات== | ||
میرزا حسین، در سال ۱۲۳۰ق در [[قم]] <ref>صدرالاسلام خویی، ۱۴۲۷، ج۱، ص ۶۳۷.</ref> یا [[نجف]] متولد شد.<ref>آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۳ | میرزا حسین، در سال ۱۲۳۰ق در [[قم]] <ref>صدرالاسلام خویی، مرآه الشرق، ۱۴۲۷، ج۱، ص ۶۳۷.</ref> یا [[نجف]] متولد شد.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۳</ref> | ||
اساتید و مشایخ او بدین قرار است: | |||
* پدرش [[خلیل طهرانی|حاج میرزا خلیل]]؛ | |||
* برادرش [[حاج ملا علی تهرانی]]؛ | |||
* شیخ [[محمد حسن نجفی]] (صاحب جواهر، متوفای ۱۲۶۶)؛ | |||
* [[شیخ مرتضی انصاری]] (متوفای ۱۲۸۱)؛ | |||
* مولی [[زین العابدین گلپایگانی]]؛ | |||
* سيد اسد اللّه بيدآبادى؛ | |||
* ملا محمد تقى گلپايگانى؛<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۵.</ref> | |||
میرزا خلیل از این اساتید خود [[اجازه روایت]] گرفت.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۷۹ـ ۲۸۰؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۶ـ۲۲۷؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱، ص ۱۸۳، ج ۱۹، ص ۶۰</ref> سپس در نجف به تدریس [[فقه]] پرداخت. | |||
احاطه او بر فروع فقهی و همچنین تسلطش در تدریس، ستایش شده و گفته شده که از آرای بلند و قدرت بیان فوق‌العاده برخوردار بوده است.<ref>آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۶؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۳ ـ۵۷۴.</ref> | |||
میرزا خلیل بعد از مدتی تدریس، کرسی تدریس را رها کرد و به تهجد پرداخت. او اکثر اوقات در مسجد کوفه و سهله به عبادت می پرداخت. وس عادت به زیارت اربعین کربلای معلی با پای پیاده داشت.<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۴-۸۹۷.</ref> | |||
== مرجعیت == | == مرجعیت == | ||
میرزا حسین خلیلی تهرانی، پس از وفات [[شیخ محمدحسین کاظمی]] (۱۳۰۸) و رحلت [[میرزای شیرازی]] (۱۳۱۲)، از [[مراجع تقلید]] زمان خود به شمار می‌آمد و مقلدانی در [[ایران]]، [[هند]]، [[عراق]] و دیگر بلاد [[اسلام]] داشت.<ref>حرزالدین، ج ۱، ص ۲۷۷؛ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴.</ref> | میرزا حسین خلیلی تهرانی، پس از وفات [[شیخ محمدحسین کاظمی]] (۱۳۰۸) و رحلت [[میرزای شیرازی]] (۱۳۱۲)، از [[مراجع تقلید]] زمان خود به شمار می‌آمد و مقلدانی در [[ایران]]، [[هند]]، [[عراق]] و دیگر بلاد [[اسلام]] داشت.<ref>حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۷۷؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴.</ref> | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| خط ۴۶: | خط ۵۸: | ||
* [[سید میرزاآقا دولت آبادی]] | * [[سید میرزاآقا دولت آبادی]] | ||
* [[سید محمد لواسانی]] | * [[سید محمد لواسانی]] | ||
* [[مرتضی آشتیانی]]<ref>برای اسامی دیگر شاگردان او رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴؛ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج ۲، ص ۹۹، ۴۱۴، ج ۶، ص ۱۷۰، ج ۱۰، ص ۴۵؛ | * [[مرتضی آشتیانی]]<ref>برای اسامی دیگر شاگردان او رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۲، ص ۹۹، ۴۱۴، ج ۶، ص ۱۷۰، ج ۱۰، ص ۴۵؛ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ۱۴۰۸ـ۱۴۱۶ق، ج۱، ص ۵۲، ج ۶، ص ۱۸۲، ۵۷۴.</ref> | ||
[[آقابزرگ تهرانی]]،<ref> ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴</ref> [[علی اکبر همدانی]]<ref>آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج ۱۷، ص ۲۳۲</ref>، [[محمد طالقانی]]<ref>حسینی، ج ۱، ص ۵۳۶</ref> و [[محمد حسین کاشف الغطاء]]<ref>حرزالدین، ج ۱، ص ۲۸۱؛ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج ۱، ص ۱۸۳.</ref>، از او [[اجازه روایت]] گرفته‌اند. | نیز سيّد فخر الدّين قمى،<ref>جواهر كلام، تربت پاكان قم، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص ۱۲۵۴.</ref>[[آقابزرگ تهرانی]]،<ref> ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴</ref> [[علی اکبر همدانی]]<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱۷، ص ۲۳۲</ref>، [[محمد طالقانی]]<ref>حسینی، ج ۱، ص ۵۳۶</ref> و [[محمد حسین کاشف الغطاء]]<ref>حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۱؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱، ص ۱۸۳.</ref>، از او [[اجازه روایت]] گرفته‌اند. | ||
==توجه به امور سیاسی و اجتماعی== | ==توجه به امور سیاسی و اجتماعی== | ||
===اعتراض به سیاست‌های امین السلطان=== | ===اعتراض به سیاست‌های امین السلطان=== | ||
خلیلی تهرانی نسبت به امور سیاسی و اجتماعی ایران حساس بود. وی در ۱۳۲۱ق، به دنبال اوضاع نابسامان اقتصادی و اجتماعی ایران و نارضایتی مردم از کارهای امین السلطان (صدراعظم وقت)، همراه با [[آخوند ملامحمدکاظم خراسانی]] (متوفی ۱۳۲۹) به علمای ایران نامه نوشت و ناخشنودی خود را از سیاست‌های نادرست امین السلطان نشان داد و حتی گفته‌اند که او را تکفیر کرد. این اقدامات بسیار مؤثر افتاد و موجب عزل امین السلطان شد.<ref>رجوع کنید به کسروی، ص ۳۱ـ۳۲.</ref> | خلیلی تهرانی نسبت به امور سیاسی و اجتماعی ایران حساس بود. وی در ۱۳۲۱ق، به دنبال اوضاع نابسامان اقتصادی و اجتماعی ایران و نارضایتی مردم از کارهای امین السلطان (صدراعظم وقت)، همراه با [[آخوند ملامحمدکاظم خراسانی]] (متوفی ۱۳۲۹) به علمای ایران نامه نوشت و ناخشنودی خود را از سیاست‌های نادرست امین السلطان نشان داد و حتی گفته‌اند که او را تکفیر کرد. این اقدامات بسیار مؤثر افتاد و موجب عزل امین السلطان شد.<ref>رجوع کنید به کسروی، تاریخ مشورطه ایران، ص ۳۱ـ۳۲.</ref> | ||
===همراهی با نهضت مشروطه=== | ===همراهی با نهضت مشروطه=== | ||
با آغاز نهضت مشروطه، تهرانی همراه با آخوند خراسانی و [[شیخ عبداللّه مازندرانی]] (متوفی ۱۳۳۰) از آن حمایت کرد. این سه روحانی که بعد از وفات میرزای شیرازی مرجعیت شیعیان را به عهده داشتند و با عنوان [[مراجع ثلاث]] نجف شناخته می‌شدند، با نامه‌ها، پیام‌ها و ارشادهای خود، سهم مهمی در پیروزی نهضت مشروطه داشتند. هدف آنان از این حمایت که از عمده‌ترین عوامل پیروزی انقلاب مشروطه دانسته شده، حفظ مذهب اسلام و از میان برداشتن حکومت استبداد و کوتاه کردن دست متجاوزان خارجی بیان شده است.<ref>رجوع کنید به حائری، ص ۱۲۳ـ۱۲۴، ۱۳۳ـ۱۳۴.</ref> | با آغاز نهضت مشروطه، تهرانی همراه با آخوند خراسانی و [[شیخ عبداللّه مازندرانی]] (متوفی ۱۳۳۰) از آن حمایت کرد. این سه روحانی که بعد از وفات میرزای شیرازی مرجعیت شیعیان را به عهده داشتند و با عنوان [[مراجع ثلاث]] نجف شناخته می‌شدند، با نامه‌ها، پیام‌ها و ارشادهای خود، سهم مهمی در پیروزی نهضت مشروطه داشتند. هدف آنان از این حمایت که از عمده‌ترین عوامل پیروزی انقلاب مشروطه دانسته شده، حفظ مذهب اسلام و از میان برداشتن حکومت استبداد و کوتاه کردن دست متجاوزان خارجی بیان شده است.<ref>رجوع کنید به حائری، تشیع و مشروطیت در ایران و نقش ایرانیان مقیم عراق، ۱۳۶۴ش، ص ۱۲۳ـ۱۲۴، ۱۳۳ـ۱۳۴.</ref> | ||
===تنفیذ قانون اساسی مشروطه=== | ===تنفیذ قانون اساسی مشروطه=== | ||
| خط ۶۲: | خط ۷۴: | ||
===مبارزه با حکومت استبدادی=== | ===مبارزه با حکومت استبدادی=== | ||
پس از به توپ بسته شدن مجلس اول در ۱۳۲۶ق، تهرانی و دیگر علمای ایرانی مقیم [[عراق]]، بر شدت مبارزه خود با حکومت استبدادی و پشتیبانی از مشروطه‌خواهان افزودند. تهرانی و خراسانی و مازندرانی طرد کردن [[محمدعلی شاه]] را از اوجب واجبات، دادن مالیات به گماشتگان او را از اعظم محرّمات و کوشش در راه استقرار مشروطه را به منزله [[جهاد]] در رکاب [[امام زمان(عج)]] دانستند.<ref>رجوع کنید به ناظم الاسلام کرمانی، بخش ۲، ج ۵، ص ۳۵۳؛ حائری، ص ۱۱۰</ref> در زمان [[استبداد صغیر]]، یکی از مدارسی که تهرانی در نجف بنا نهاده بود، محل گردهمایی ایرانیان شد.<ref>آل محبوبه، ج ۱، ص ۱۳۵؛ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۵</ref> گفته‌اند که پس از بروز پاره‌ای انحرافات در نهضت مشروطه، تهرانی از حمایت آن اظهار پشیمانی می‌کرد.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، ج ۱، ص ۲۷۷ـ۲۷۹.</ref> | پس از به توپ بسته شدن مجلس اول در ۱۳۲۶ق، تهرانی و دیگر علمای ایرانی مقیم [[عراق]]، بر شدت مبارزه خود با حکومت استبدادی و پشتیبانی از مشروطه‌خواهان افزودند. تهرانی و خراسانی و مازندرانی طرد کردن [[محمدعلی شاه]] را از اوجب واجبات، دادن مالیات به گماشتگان او را از اعظم محرّمات و کوشش در راه استقرار مشروطه را به منزله [[جهاد]] در رکاب [[امام زمان(عج)]] دانستند.<ref>رجوع کنید به ناظم الاسلام کرمانی، بخش ۲، ج ۵، ص ۳۵۳؛ حائری، تشیع و مشروطیت در ایران و نقش ایرانیان مقیم عراق، ۱۳۶۴ش، ص ۱۱۰</ref> در زمان [[استبداد صغیر]]، یکی از مدارسی که تهرانی در نجف بنا نهاده بود، محل گردهمایی ایرانیان شد.<ref>آل محبوبه، ج ۱، ص ۱۳۵؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۵</ref> گفته‌اند که پس از بروز پاره‌ای انحرافات در نهضت مشروطه، تهرانی از حمایت آن اظهار پشیمانی می‌کرد.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۷۷ـ۲۷۹.</ref> | ||
==ویژگی‌های اخلاقی و عبادی== | ==ویژگی‌های اخلاقی و عبادی== | ||
تهرانی فردی متقی بود و مداومت و مراقبت به قرائت [[دعا|ادعیه]] و [[زیارات]] داشت. بسیاری از اوقات خود را در [[مسجد کوفه]] و [[مسجد سهله]] به [[عبادت]] می‌گذراند و پیاده به زیارت [[کربلا]] می‌رفت. خوش‌اخلاق و خوش‌سخن و بسیار رئوف بود. | تهرانی فردی متقی بود و مداومت و مراقبت به قرائت [[دعا|ادعیه]] و [[زیارات]] داشت. بسیاری از اوقات خود را در [[مسجد کوفه]] و [[مسجد سهله]] به [[عبادت]] می‌گذراند و پیاده به زیارت [[کربلا]] می‌رفت. خوش‌اخلاق و خوش‌سخن و بسیار رئوف بود. | ||
او یک [[زائرسرا]] و دو [[مدرسه خلیلی|مدرسه علمیه]] و قنات در [[نجف]]، برای عموم [[وقف]] کرد.<ref>رجوع کنید به آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۶ـ ۲۲۸؛ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۵ ـ ۵۷۷.</ref> | او یک [[زائرسرا]] و دو [[مدرسه خلیلی|مدرسه علمیه]] و قنات در [[نجف]]، برای عموم [[وقف]] کرد.<ref>رجوع کنید به آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۶ـ ۲۲۸؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۵ ـ ۵۷۷.</ref> | ||
==درگذشت== | ==درگذشت== | ||
تهرانی در [[شوال]] ۱۳۲۶ق در [[مسجد سهله]] درگذشت و پیکرش تا [[نجف]] [[تشییع]] و در | تهرانی در [[شوال]] ۱۳۲۶ق در [[مسجد سهله]] درگذشت و پیکرش را در شریعه فرات غسل دادند و تا [[نجف]] [[تشییع]] و در کنار مسجد خودش در مقبره ای که خود مهیا کرده بود، [[دفن]] شد.<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۷.</ref> در [[ایران]] و [[هند]] و [[عراق]]، برای او مراسم سوگواری برگزار شد و بازار تهران چند روز تعطیل شد. شعرای بسیاری در رثای وی شعر سروده‌اند.<ref>رجوع کنید به ناظم الاسلام کرمانی ، بخش ۲، ج ۴، ص ۲۳۸ـ۲۳۹؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۸ـ۲۲۹؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۶</ref> پس از وفات تهرانی، شایع شد که وی با زهر مسموم شده است و حتی او را «ذبیح اعظم» و «شهید اکبر» خواندند.<ref>ناظم الاسلام کرمانی، بخش ۲، ج ۴، ص ۲۴۶؛ حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۴-۸۹۷.</ref></ref> | ||
==آثار و تالیفات== | ==آثار و تالیفات== | ||
تهرانی در [[فقه]] و [[اصول فقه]] و [[رجال]]، آثار بسیاری بر جای گذاشت. گفته شده که تمامی آنها به خط خود او نزد شاگردش، [[محمدتقی گرگانی]]، بوده است. <ref>آقابزرگ | تهرانی در [[فقه]] و [[اصول فقه]] و [[رجال]]، آثار بسیاری بر جای گذاشت. گفته شده که تمامی آنها به خط خود او نزد شاگردش، [[محمدتقی گرگانی]]، بوده است. <ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۵.</ref> | ||
*[[ذریعة الوداد]]، شرحی است بر کتاب نجاة العباد [[محمدحسن نجفی]] و ظاهراً ناتمام مانده است.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، ج ۱، ص ۲۸۰؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۷</ref> این کتاب نخستین بار در [[بمبئی]] و سپس در ۱۳۱۲ق در ایران چاپ سنگی شد و بارها در [[ایران]] به چاپ رسید.<ref>رجوع کنید به مشار، ستون ۳۹۳؛ عوّاد، ج ۱، ص ۳۴۳؛ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج ۱۰، ص ۳۳.</ref> | *[[ذریعة الوداد]]، شرحی است بر کتاب نجاة العباد [[محمدحسن نجفی]] و ظاهراً ناتمام مانده است.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۰؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۷</ref> این کتاب نخستین بار در [[بمبئی]] و سپس در ۱۳۱۲ق در ایران چاپ سنگی شد و بارها در [[ایران]] به چاپ رسید.<ref>رجوع کنید به مشار، ستون ۳۹۳؛ عوّاد، معجم المؤلفین العراقیین، ۱۹۶۹ق، ج ۱، ص ۳۴۳؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱۰، ص ۳۳.</ref> | ||
*حاشیه بر بعضی رسائل عملیه | *حاشیه بر بعضی رسائل عملیه | ||
*کتاب غصب | *کتاب غصب | ||
*کتاب اجاره | *کتاب اجاره | ||
*رسالاتی در باب بیع و خیارات<ref>رجوع کنید به | *رسالاتی در باب بیع و خیارات<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۰؛ آل محبوبه ، ج ۲، ص ۲۲۷؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱۹، ص ۵۹، ج ۲۲، ص ۲۷۳.</ref> | ||
برخی فتواهای تهرانی، همراه با فتواهای بعضی علمای دیگر، در کتاب مجمع الرسائل در ۱۳۳۱ق در تهران چاپ شده است.<ref>آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج ۲۰، ص ۳۰</ref> همچنین تقریراتی از دروس او را شاگردانش نوشته‌اند.<ref>رجوع کنید به | برخی فتواهای تهرانی، همراه با فتواهای بعضی علمای دیگر، در کتاب مجمع الرسائل در ۱۳۳۱ق در تهران چاپ شده است.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۲۰، ص ۳۰</ref> همچنین تقریراتی از دروس او را شاگردانش نوشته‌اند.<ref>رجوع کنید به امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج ۸، ص ۱۵۱؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۴، ص ۳۷۲</ref> وی بر کتابهای بسیاری تقریظ نوشته است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱۵، ص ۳۲۰، ج ۱۸، ص ۸۹، ج ۱۹، ص ۶۸.</ref> | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||
تهرانی شش پسر داشت که همگی در علوم دینی تحصیل کردند | تهرانی شش پسر داشت که همگی در علوم دینی تحصیل کردند:<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۲؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۸</ref> | ||
* محمد؛ در نجف متولد شد و سطوح عالی [[فقه]] و [[اصول]] را نزد آخوند خراسانی و پدرش فراگرفت و از علمای نجف [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج ۱۰، ص ۴۵۳؛ آل محبوبه ، ج ۲، ص۲۴۵.</ref> محمد از کودکی شعر می‌سرود، بیشتر اشعار او در مدح و رثای [[اهل بیت(ع)]] است. وی در برخی اشعارش [[مسلمانان]] را به بیداری فراخوانده است.<ref>رجوع کنید به خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۴ـ۴۶۰، ۴۶۱ـ۴۶۲</ref> وی بسیار به [[عبادت]]، [[ذکر]] و [[اعتکاف]] در [[حرم امام علی(ع)]] می‌پرداخت.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۳</ref> او در ۱۳۵۵ق در [[نجف]] وفات یافت و در مقبره پدرش [[دفن]] شد. کتاب فی الطهاره، کتاب فی الخمس، [[قاموس غریب القرآن]] و چند رساله فقهی، از آثار اوست.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۴؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۵، ص ۲۴۵، ج ۱۵، ص ۱۸۷، ج ۱۸، ص ۲۹۵، ج ۲۳، ص ۱۸.</ref> | |||
* شیخ مهدی آیت الله زاده؛ | |||
* شیخ محمود؛ | |||
* شیخ محمدعلی که دایرة المعارف اسلامی را ترجمه کرده است.<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۹.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||
| خط ۹۰: | خط ۱۰۵: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* | * آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م. | ||
* | * آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، جزء ۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴ق. | ||
* | * آل محبوبه، جعفربن باقر، ماضی النجف و حاضرها بیروت ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م. | ||
* | * امین، حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، بیروت ۱۴۰۸ـ۱۴۱۶ق/ ۱۹۸۷ـ۱۹۹۶م. | ||
* | * امین، محسن، اعیان الشیعه، چاپ حسن امین، بیروت، ۱۴۰۳ق. | ||
* | * حائری،عبدالهادی، تشیع و مشروطیت در ایران و نقش ایرانیان مقیم عراق، تهران، ۱۳۶۴ش. | ||
* | * حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار در احوال رجال دو قرن ۱۳ و ۱۴ هجری، ج ۳، اصفهان، ۱۳۵۱ش. | ||
* | * حبيب آبادى، محمدعلى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، اصفهان، نفائس مخطوطات اصفهان، ۱۳۶۴ش. | ||
* | * حرزالدین، محمد، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، قم،۱۴۰۵ق. | ||
* | * خاقانی، علی، شعراءالغری، نجف، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، چاپ افست قم، ۱۴۰۸ق. | ||
* فضل | * عوّاد، کورکیس، معجم المؤلفین العراقیین، بغداد ۱۹۶۹ق. | ||
* | * نوری، شیخ فضل اللّه، مجموعه‌ای از رسائل، اعلامیه ها، مکتوبات و روزنامه شیخ شهید فضل اللّه نوری، گردآورنده محمد ترکمان، تهران، ۱۳۶۲ـ۱۳۶۳ش. | ||
* | * خویی، صدرالاسلام، محمد امین، مرآه الشرق، قم، مرعشی، ۱۴۲۷ق. | ||
* | * کسروی، احمد، تاریخ مشروطه ایران، تهران، ۱۳۶۳ش. | ||
* | * مشار، خانبابا، فهرست کتابهای چاپی عربی، تهران، ۱۳۴۴ش. | ||
* | * ناظم الاسلام کرمانی، محمدبن علی، تاریخ بیداری ایرانیان، چاپ علی اکبر سعیدی سیرجانی، تهران، ۱۳۷۶ـ۱۳۷۷ش. | ||
* نجفی قوچانی، محمدحسن، سیاحت شرق، یا، زندگینامه آقانجفی قوچانی، چاپ رمضانعلی شاکری، تهران، ۱۳۶۲ش. | |||
* جواهر كلام، عبد الحسين، تربت پاكان قم، قم، انصاریان، چ۱، ۱۴۲۴ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۳۲: | ||
{{علما و روحانیون تاثیر گذار در مشروطه}} | {{علما و روحانیون تاثیر گذار در مشروطه}} | ||
[[en:Mirza Husayn Khalili Tihrani]] | [[en:Mirza Husayn Khalili Tihrani]] | ||
[[Category:مدفونان در نجف]] | |||
[[Category:فقیهان شیعه قرن ۱۳ (قمری)]] | |||
[[Category:فقیهان شیعه قرن ۱۴ (قمری)]] | |||
[[Category:شاگردان شیخ انصاری]] | |||
[[Category:روحانیان مشروطه‌خواه]] | |||
[[Category:مقاله‌های بدون اولویت]] | |||
[[Category:شاگردان صاحب جواهر]] | |||
[[Category:دانش‌آموختگان حوزه علمیه نجف (پس از سال ۱۲۰۰ قمری)]] | |||
[[Category:مدفونان در نجف]] | |||
[[Category:فقیهان شیعه قرن ۱۳ (قمری)]] | |||
[[Category:فقیهان شیعه قرن ۱۴ (قمری)]] | |||
[[Category:شاگردان شیخ انصاری]] | |||
[[Category:روحانیان مشروطه‌خواه]] | |||
[[Category:مقاله‌های بدون اولویت]] | |||
[[Category:شاگردان صاحب جواهر]] | |||
[[Category:دانش‌آموختگان حوزه علمیه نجف (پس از سال ۱۲۰۰ قمری)]] | |||
[[Category:مدفونان در نجف]] | |||
[[Category:فقیهان شیعه قرن ۱۳ (قمری)]] | |||
[[Category:فقیهان شیعه قرن ۱۴ (قمری)]] | |||
[[Category:شاگردان شیخ انصاری]] | |||
[[Category:روحانیان مشروطه‌خواه]] | |||
[[Category:مقاله‌های بدون اولویت]] | |||
[[Category:شاگردان صاحب جواهر]] | |||
[[Category:دانش‌آموختگان حوزه علمیه نجف (پس از سال ۱۲۰۰ قمری)]] | |||
[[رده:مدفونان در نجف]] | [[رده:مدفونان در نجف]] | ||