سوره یونس: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره شان نزول آیه دوم از [[ابن عباس]] نقل است: هنگامی که [[محمد(ص)]] به پیامبری برگزیده شد، [[کفار]] انکار کردند و گفتند که خدا بزرگ‌تر از آن است که بشری مثل محمد را به عنوان [[پیامبر]] بفرستد و خدا در جواب آنان این آیه را نازل کرد.<ref>واحدی، اسباب نزول القرآن،۱۴۱۲ق، ص۲۶۴.</ref>{{یاد|أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ آيا براى مردم شگفت‌آور است كه به مردى از خودشان وحى كرديم كه: مردم را بيم ده و به كسانى كه ايمان آورده‌اند مژده ده كه براى آنان نزد پروردگارشان سابقه نيك است؟ كافران گفتند: «اين [مرد] قطعاً افسونگرى آشكار است.»}} [[فضل بن حسن طبرسی|امین الاسلام طبرسی]] انکار کنندگان را مردمان  [[مکه]] و علت تعجبشان را یتیم بودن پیامبر دانسته است. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان،۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۵۳.</ref> کلبی(محمد بن سائب کلبی. د ۱۴۶ق.) گفته‌ است این آیه درباره کسانی است که پیامبر و آیینش را استهزا می‌کردند و ازپیامبر می خواستند که قرآنی بیاورد که در آن بت پرستی و راه و رسم ما باشد. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان،۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۶۶.</ref>