سوره یونس: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره شان نزول آیه دوم از [[ابن عباس]] نقل است: هنگامی که [[محمد(ص)]] به پیامبری برگزیده شد، [[کفار]] انکار کردند و گفتند که خدا بزرگ‌تر از آن است که بشری مثل محمد را به عنوان [[پیامبر]] بفرستد و خدا در جواب آنان این آیه را نازل کرد.<ref>واحدی، اسباب نزول القرآن،۱۴۱۲ق، ص۲۶۴.</ref>{{یاد|أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ آيا براى مردم شگفت‌آور است كه به مردى از خودشان وحى كرديم كه: مردم را بيم ده و به كسانى كه ايمان آورده‌اند مژده ده كه براى آنان نزد پروردگارشان سابقه نيك است؟ كافران گفتند: «اين [مرد] قطعاً افسونگرى آشكار است.»}} [[فضل بن حسن طبرسی|امین الاسلام طبرسی]] انکار کنندگان را مردمان  [[مکه]] و علت تعجبشان را یتیم بودن پیامبر دانسته است. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان،۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۵۳.</ref>

در [[آیه]] پانزدهم سوره یونس آمده است وقتی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] قرآن را برای مردم می‌خواند، آنان که به دیدار [[خدا|خداوند]] امید نداشتند، می‌گفتند [[قرآن|قرآنی]] غیر از این برایمان بیاور یا آن را تغییر بده. پیامبر(ص) در پاسخ آنان گفت در اختیار من نیست که قرآن را تغییر دهم و اگر پروردگارم را نافرمانی کنم به عذاب او گرفتار خواهم شد. در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن|مجمع البیان]] آمده است این آیه هنگامی نازل شد که افرادی مانند [[عبدالله بن ابی امیه مخزومی]]، [[ولید بن مغیره]]، [[مکرز بن حفص]] و [[عمرو بن عبدالله]] به پیامبر گفتند قرآنی برایمان بیاور که تَرک عبادتِ [[لات]]، [[عزی|عُزیٰ]]، [[منات|مَنات]] و [[هبل|هُبَل]] (یعنی ترک [[بت‌پرستی]]) را از ما نخواهد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۷؛ واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۲۷۰.</ref>