حرم امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

{{درباره|'''ساختمان بارگاه امام حسین (ع)'''|محدوده حرم حسینی|حائر حسینی}}

'''حرم امام حسین(ع)''' محل [[دفن]] [[امام حسین(ع)]] و شماری از [[بنی‌هاشم]] و [[شهدای کربلا]] است. اولین بنا بر مرقد امام حسین(ع)،‌ توسط [[مختار بن ابی عبید ثقفی|مختار ثقفی]] ساخته شد. در دوره‌های بعد [[شیعیان]] و محبان [[اهل بیت(ع)]] به ویژه پادشاهان و حاکمان، اهتمام ویژه‌ای بر بازسازی، ترمیم و توسعه این حرم داشته‌اند. حرم امام حسین بارها از سوی مخالفان از جمله [[خلفای عباسی]] و [[وهابیان]] تخریب شده است. مهم‌ترین [[تخریب حرم امام حسین (ع)]] در زمان [[متوکل]] و آخرین آنها در سال [[سال ۱۴۱۱ هجری قمری|۱۴۱۱ق]] توسط حکومت بعث [[عراق]] در پی [[انتفاضه شعبانیه]] صورت گرفت.

'''آتش سوزی در حرم امام حسین(ع)'''

در سال ۴۰۷ه. ق. یکی از شب‌ها دو شمع بزرگ از شمع‌هایی که حرم را روشن می‌ساخت بر فرش‌ها افتاد و آتش نخست پرده‌ها و روکش‌ها را به کام خود فرو برد و سپس به رواق‌ها و گنبد سرایت کرد، به گونه‌ای که تنها دیوارها، بخشی از حرم و مسجد عمران بن شاهین از آسیب این آتش ایمن ماند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، مشعر، ص۱۰۲ـ۱۰۰.</ref>

در سال ۱۳۵۸ق. [[سیف‌الدین طاهر]]، داعی اسماعیلی ضریح نقره‌ای را به ضریحی نو بدل کرد. در ۱۳۶۰ق او یکی از گلدسته‌ها را که ویران شده بود را از نو ساخت. در ۱۳۶۷ق خانه‌ها و همچنین مدارس دینی مجاور صحن به هدف توسعه آن تخریب شد. در ۱۳۷۰ق ضلع شرقی حرم ساخته، بدان افزوده و ایوان‌ها و طاق‌ها با کاشی‌های نفیس زینت داده شد. در ۱۳۷۱ق گنبد، تجدید بنا و به خشت‌های طلا آذین شد.

در سال ۱۳۹۲م کلنگ احداث بنای جدید ایوان طلا بر زمین زده شد. در ۱۳۹۴ق طرح نوسازی و هماهنگ سازی صحن تدوین شد. این طرح شامل احداث مجدد ایوان، خراب کردن ضلع غربی صحن و همچنین نماکاری دیوارها با کاشی بود. در ۱۳۹۵ق کار تعمیرات حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) با کاشی‌کاری دیوارهای جلوی صحن و ساختن کتابخانه و موزه در ضلع غربی حرم امام(ع) پیگیری شد. در ۱۳۹۶ق وزارت اوقاف به تزیین و نوسازی ایوان طلا به وسیله کاشی معرّق و خاتم‌کاری پرداخت.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، مشعر، ص۱۱۲ـ۱۱۱.</ref>

مرقد امام حسین(ع) در میان بخش قدیمی شهر کربلا قرار گرفته و تا پیش از سال ۱۹۴۸م خانه‌ها، بازارها و بناهای دیگر بدان متصل بود و میان آنها و حرم خیابانی وجود نداشته است. در این سال بر گرد حرم امام(ع) خیابانی احداث کردند و اجازه ندادند بناهای شهر به مجموعه بناهای حرم متصل شود. دیوار بیرونی حرم از دیگر بناهای شهری جدا و با کاشی و آجرهای زرد زینت داده شد و بر بالای درها و قسمت‌هایی از بالای دیوارها نیز کتیبه‌هایی از آیات [[قرآن]] که با خط کوفی بر کاشی‌های معرّق نقش بسته بود، نصب کردند.

تا پیش از توسعه حرم در سال ۱۹۴۷م. در اطراف صحن، مسجدها و مدرسه‌هایی دینی وجود داشت که درب‌های آنها به حرم باز می‌شد. اما شهرداری کربلا این مدرسه‌ها و مسجدها را ویران و به جای آنها همان خیابان پیرامونی حرم را احداث کرد.