کویت: تفاوت میان نسخه‌ها

کویت، از کلمه هندی «کوت»، به معنای «قلعه کوچک» گرفته شده است. در دوره [[بنی‌عباس|عباسیان]]، کویت را «کاظمة البحار» می‌خواندند. دریانوردان و جهانگردان پرتقالی، هلندی و انگلیسی آن را قرین نیز می‌گفتند<ref>موسوی، ۱۳۸۵: ۱۹.</ref> {{یادداشت|احتمالا اروپایی‌ها به خاطر مجاورت جزیره «کورین» «QURAIN» یا «قرین» (مصغر قرن به معنای شاخ، چون خلیج کوچک کویت مانند شاخ است)، آنجا را به آن نام می‌شناختند.(سیوری و کلی،۱۳۷۷: ۱۴۷.)}} دلیل این نام‌گذاری وجود قلعه کوچکی بود که محمد بن عریعر رهبر بنی خالد در قرن ۱۱ [[ سال هجری قمری

|هجری قمری]] ساخت و آن را محل ذخیره توشه و بار قرار داد و زمانی که آل صباح به این منطقه آمدند، ابن عریعر این قلعه را به آل صباح بخشید و این قلعه آغازی برای ایجاد کویت بود.<ref>الشرباصی، ۱۹۵۳: ۷-۶.</ref> این شهر در عهد شیخ [[سعدون بن محمد آل حمید|سعدون بن محمد]] [[آل حمید|آل‌حمید]] به خاندان [[آل صباح]] بخشیده می‌شود.<ref>سایت رسمی دیوان امیری کویت http://www.da.gov.kw/ara/picsandevents/riseofkuwait.php؛ [http://www.rovinginsight.org/library/?content=International-insight-article-027&kuwait-beacon-of-humanity Kuwait: a Beacon of Humanity<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]؛ [http://www.northernstarkuwait.com/info1.html Kuwait Information<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</[http://embassyofkuwait.ca/Kwt/history/Rulers_of_Kuwait.htm History of Kuwait:: Rulers of Kuwait؛ !-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]؛ [http://books.google.com/books?id=icj1SiWf6YUC&pg=PA6&dq=BARRAK%2BKUWAIT&hl=en&ei=33JcTq6RHcmw8gP8u5DGAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=8&ved=0CEwQ6AEwBw#v=onepage&q=BARRAK&f=false کتاب The reign of Mubarak al-Sabah ص۶]</ref> {{یادداشت|تا چندی پیش مردم کویت لفظ کویت را به صیغه مکبر یعنی «کوت» استعمال می‌کردند و مقصودشان از آوردن این لفظ کلبه صحرایی بود که آبیاران و چاهبانان در زمستان از سرما و در تابستان از گرما بدان پناه می‌بردند و همچنین آن را بر محلی که تعدادی از چاههای آب آشامیدنی در آن جا وجود دارد اطلاق می‌کردند. البته کویت در نزد عرب و غیر عرب چه قبل از [[اسلام]] و چه بعد از اسلام معروف بوده و هر کدام در این سرزمین سوابقی داشته‌اند و در فترت‌های مختلف در آن سکنی گزیده‌اند.(جواهری، ۱۹۶۱: ۷ – ۶.)}}<br>

*میان جوامع سنی و شیعی همبستگی برقرار ساخت.{{یادداشت|در واقع تجربه دشوار و مشترک اشغال کویت از سوی عراق، چنان حس ملیت گرایی را در میان کویتی‌ها قوت بخشید که امروزه نظیر آن را در کشورهای عربی، کمتر می‌توان یافت. بازتاب این اتحاد ملی آن بود که بلافاصله پس از جنگ خلیج فارس، شیعه و سنی مشترکا خواستار احیای قانون اساسی و مجلس ملی شدند.(فولر و فرانکه، ۱۳۸۴: ۳۱۰.) به دلیل ساختار دموکراتیک کویت، شیعیان با سازماندهی فعالیت‌های سیاسی خود و تشکیل احزاب در ساختار سیاسی کشور نقش آفرینی می‌کنند.<ref>متقی زاده، ۱۳۸۴: ۱۹۳.</ref> جنبش‌های شیعیان کویت، مرکب از عرب زبان‌ها و ایرانیان مقیم این کشور هستند که تفاوت‌های نژادی و گرایش‌های سیاسی مختلف باعث اختلافاتی میان آن‌ها شده بود اما پس از انتخابات دهمین دوره مجلس ملی، به وحدت نسبی رسیدند.<ref>حیدری، ۱۳۸۳:ش ۱۵۲.</ref><br> شیعیان پس از استقلال کویت تا حمله عراق (سالهای ۱۹۶۲ تا ۱۹۹۰م/۱۳۴۱ تا ۱۳۶۹ش) فقط دو نماینده در مجلس موسسان کویت داشتند. با احیای مجلس ملی کویت و در اولین انتخابات آن (۱۹۹۲م/۱۳۷۰ش) ۱۰ نماینده شیعه رای آوردند که در رای‌گیری‌های بعدی، تعداد آن کم یا افزون می‌شد.<ref>«چرا شیعیان کویت بیش از ۳۰ درصد کرسی‌های خود در پارلمان را از دست دادند»، خبرگزاری تسنیم.</ref> در انتخابات آذر ۱۳۹۹ش شیعیان توانستند ۶ نماینده را به پارلمان بفرستند.<ref>«انتخابات کویت و پارلمان دستخوش تغییرات»، سایت اندیشکده جریان.</ref>