پرش به محتوا

آزر: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳
جز
جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|'
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵۴: خط ۵۴:
[[شیخ طوسی]] (درگذشته سال ۴۶۰ق)، آزر را عمو یا جد مادری ابراهیم(ع) دانسته و از ابواسحاق زجاج نقل کرده که نسب‌شناسان در اینکه نام پدر ابراهیم، [[تارخ]] بوده، اختلافی ندارند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵-۱۷۶.</ref> او همچنین به روایتی از [[پیامبر(ص)]] استناد کرده که بر اساس آن هیچ یک از اجداد پیامبر تا [[حضرت آدم]] مشرک نبوده‌اند؛<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵.</ref> در حالی‌که آزر بت‌پرست بوده و بنابراین امکان ندارد که پدر حضرت ابراهیم(ع) باشد.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵: همچنین نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۳-۳۰۷.</ref>  
[[شیخ طوسی]] (درگذشته سال ۴۶۰ق)، آزر را عمو یا جد مادری ابراهیم(ع) دانسته و از ابواسحاق زجاج نقل کرده که نسب‌شناسان در اینکه نام پدر ابراهیم، [[تارخ]] بوده، اختلافی ندارند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵-۱۷۶.</ref> او همچنین به روایتی از [[پیامبر(ص)]] استناد کرده که بر اساس آن هیچ یک از اجداد پیامبر تا [[حضرت آدم]] مشرک نبوده‌اند؛<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵.</ref> در حالی‌که آزر بت‌پرست بوده و بنابراین امکان ندارد که پدر حضرت ابراهیم(ع) باشد.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵: همچنین نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۳-۳۰۷.</ref>  


[[علامه طباطبایی]]، فیلسوف و مفسر معاصر، با ارائه شواهدی معتقد است که در زبان عربی «أب» به کسی گفته می‌شود که امور فرد را بر عهده دارد؛ از این رو به پدر، عمو، جد، پدرزن، و حتی به رئیس و بزرگ قبیله نیز «أب» گفته می‌شود.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۶۴-۱۶۵.</ref> در [[تورات]]، کتاب مقدس یهودیان، پدر [[حضرت ابراهیم]]، تارخ ذکر شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۶۲؛ تورات، سِفر آفرینش، ۱۱: ۲۶.</ref> برخی از علمای اخلاق نیز حدیثی را به صورت [[حدیث مقطوع]] نقل کرده اند که مضمونش این است که پدران سه گونه اند. پدری که واسطه ولادت انسان هست،  وپدری که به انسان همسر می دهد(پدر همسر) وپدری که عهده دار تعلیم اوست(معلم).  <ref>نراقی، ملامهدی، جامع السعادات، ج۳۷ ص۱۴۱.</ref> {{یادداشت|قد ورد فی الحدیث: «ان آباءک ثلاثة:
[[علامه طباطبایی]]، فیلسوف و مفسر معاصر، با ارائه شواهدی معتقد است که در زبان عربی «أب» به کسی گفته می‌شود که امور فرد را بر عهده دارد؛ از این رو به پدر، عمو، جد، پدرزن، و حتی به رئیس و بزرگ قبیله نیز «أب» گفته می‌شود.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۶۴-۱۶۵.</ref> در [[تورات]]، کتاب مقدس یهودیان، پدر [[حضرت ابراهیم]]، تارخ ذکر شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۶۲؛ تورات، سِفر آفرینش، ۱۱: ۲۶.</ref> برخی از علمای اخلاق نیز حدیثی را به صورت [[حدیث مقطوع]] نقل کرده اند که مضمونش این است که پدران سه گونه اند. پدری که واسطه ولادت انسان هست،  وپدری که به انسان همسر می دهد(پدر همسر) وپدری که عهده دار تعلیم اوست(معلم).  <ref>نراقی، ملامهدی، جامع السعادات، ج۳۷ ص۱۴۱.</ref> {{یاد|قد ورد فی الحدیث: «ان آباءک ثلاثة:
من ولدک، و من علمک، و من زوجک، و خیر الاباء من علمک»}}
من ولدک، و من علمک، و من زوجک، و خیر الاباء من علمک»}}


خط ۶۰: خط ۶۰:


==آمرزش‌طلبی ابراهیم برای آزر==
==آمرزش‌طلبی ابراهیم برای آزر==
بر اساس آیه ۴۸ [[سوره مریم]]{{یادداشت|وَاغْفِرْ‌ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ سوره شعراء آیه ۸۶ }}<ref>«قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا؛ گفت: تو را سلامت باد. از پروردگارم برايت آمرزش خواهم خواست. زيرا او بر من مهربان است».</ref> حضرت ابراهیم (ع) برای آزر، طلب مغفرت کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۴.</ref> اما آیه ۱۱۳ سوره توبه<ref>«مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ؛ نبايد پيامبر و كسانى كه ايمان آورده‌اند براى مشركان هر چند از خويشاوندان باشند -پس از آنكه دانستند كه به جهنم مى‌روند- طلب آمرزش كنند».</ref> مسلمانان را از استغفار برای مشرکان بر حذر می‌دارد. قرآن برای رفع تعارض ذهنی که در این مورد پیش می آید در آیه بعدی سوره می‌آورد:  
بر اساس آیه ۴۸ [[سوره مریم]]{{یاد|وَاغْفِرْ‌ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ سوره شعراء آیه ۸۶ }}<ref>«قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا؛ گفت: تو را سلامت باد. از پروردگارم برايت آمرزش خواهم خواست. زيرا او بر من مهربان است».</ref> حضرت ابراهیم (ع) برای آزر، طلب مغفرت کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۴.</ref> اما آیه ۱۱۳ سوره توبه<ref>«مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ؛ نبايد پيامبر و كسانى كه ايمان آورده‌اند براى مشركان هر چند از خويشاوندان باشند -پس از آنكه دانستند كه به جهنم مى‌روند- طلب آمرزش كنند».</ref> مسلمانان را از استغفار برای مشرکان بر حذر می‌دارد. قرآن برای رفع تعارض ذهنی که در این مورد پیش می آید در آیه بعدی سوره می‌آورد:  
:آمرزش خواهی ابراهیم برای پدرش جز به سبب وعده‌ای که به او داده بود، نبود و چون برای او روشن شد که وی دشمن خداست از او بیزاری جست.<ref>سوره توبه، آیه ۱۱۴</ref>
:آمرزش خواهی ابراهیم برای پدرش جز به سبب وعده‌ای که به او داده بود، نبود و چون برای او روشن شد که وی دشمن خداست از او بیزاری جست.<ref>سوره توبه، آیه ۱۱۴</ref>


Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin
۹٬۴۳۸

ویرایش