قیام توابین: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از [[واقعه عاشورا]] و [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] و یارانش در [[سال ۶۱ هجری]]، برخی [[شیعیان]] که با وعده [[بیعت]]، از حسین بن علی(ع) دعوت کرده بودند به [[کوفه]] بیاید و پس از پیمان‌شکنی و یاری نرساندن به امام(ع)، سخت پشیمان شده بودند، تصمیم بر آن گرفتند که [[گناه]] و اشتباه خویش را جبران کنند. آنان در جلسات متعدد به این نتیجه رسیدند که این ننگ جز با کشته‌شدن در راه امام حسین(ع) و گرفتن انتقام از قاتلان وی پاک نمی‌شود.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۵.</ref> <ref>ابن اعثم، کتاب الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۶، ص۲۰۵ و ۲۰۶.</ref>برخی از محققان احتمال قوی داده‌اند که یکی از عوامل مهمّ حرکت توّابین که بعد در کوفه سر بلند کردند و قیام کردند... [[خطبه حضرت زینب در کوفه]] و فرازهایی از آن است که فرموده الا فَلا رَقَأَتِ العَبرَةُ وَ لا هَدَأَتِ الزَّفرَة؛ گریه‌ی شما هرگز بند نیاید؛ این چه گریه‌ای است که شما میکنید؟ میدانید چه کردید؟ اِنَّما مَثَلُکُم کَمَثَلِ الَّتی نَقَضَت غَزلَها مِن بَعدِ قُوَّةٍ اَنکاثا؛ شماها کاری کردید که همه‌ی زحمات گذشته‌ی خودتان را نابود کردید.{{یادداشت| اشاره به آیه ۹۲ [[سوره نحل]] وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا...و (در مثل) مانند زنی که رشته خود را پس از تابیدن محکم وا تابید نباشید،}}<ref>https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=49192