سوره تحریم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{یادداشت|ممتحنات ۱۶ سوره قرآن است که گفته شده سیوطی آنها را به نام ممتحنات ذکر کرده است.رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۵۹۶ این سوره‌ها عبارتند از: فتح، حشر، سجده، طلاق، قلم، حجرات، تبارک، تغابن، منافقون، جمعه، صف، جن، نوح، مجادله، ممتحنه و تحریم (رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰.)}}

نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] درباره [[اسباب نزول|شأن نزول]] آیات ابتدای [[سوره]] تحریم ـ که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را عتاب می‌کند چرا [[حلال]] خدا را برای رضایت همسرانش [[حرام]] می‌کند ـ متفاوت است. برخی نقل کرده‌اند پیامبر(ص) پس از [[نماز صبح]] به [[همسران پیامبر (ص)|همسرانش]] سر می‌زد. در این میان، [[حفصه دختر عمر بن خطاب|حفصه]] پیامبر را به شربت عسل مهمان می‌کرد و پیامبر زمان بیشتری را نزد او بود. [[عایشه]] از این توقف ناراحت شد و با دیگر همسران پیامبر هماهنگ کرد وقتی پیامبر را دیدند بگویند بوی بدی می‌دهد.{{یادداشت| به پیامبر می گفتند بوی مغافیر می دهی، تو صمغ مَغافیر خورده ای؟!(مغافیر، صَمغ و شیره‌ای بود که یکی از درختان حجاز به نام عُرفط(بر وزن هرمز) تراوش می کرد و بوی نامناسبی داشت.) }} پیامبر که فرشته به حضورش می‌آمد بدش می‌آمد بوی بدی از او استشمام شود، [[سوگند]] خورد دیگر از آن عسل ننوشد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵.</ref>در نقلی دیگر آمده است [[زینب دختر جحش|زینب بنت جحش]] به پیامبر شربت عسل می‌داد <ref>سیوطی، الدر المنثور في التفسیر بالمأثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۲۳۹.</ref> و در دیگری آمده [[ام‌سلمه (همسر پیامبر)|ام‌سلمه]].<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵.</ref>

پس از امر خدواند به مومنان برای نگهداشتن خود و خانواده از آتش دوزخ در این آیه برای بار دوم به همه آنها امر می کند که با [[توبه]] به سوی خدا بازگردند تا از آثار و برکاتش در [[قیامت]] بهره‌مند شوند و توبه نصوح را پیشنهاد داده است. نصوح از ریشه نُصح به معنای تلاش برای یافتن بهترین کاری(رفتار وگفتار) است که تأمین کننده مصالح آدمی است و یا به معنای اخلاص ست {{یادداشت| نُصح می تواند به معنی خالص از هرچیزی باشد چنان چه به عسل خالص نیز عسل ناصح گفته شده ونیز می تواند به معنای دوختن و وصل کردن باشد و به خیاط ناصح می گویند که کنایه از محکم کاری است.براین اساس توبه نَصوح توبه‌ای خالصانه و محکم وجدی است.  راغب اصفهانی، مفردات، ج۱، ص۸۰۸  }} و بر این اساس توبه نصوح  توبه اى است که صاحبش را از برگشتن به طرف گناه باز بدارد، و یا توبه اى که بنده را براى رجوع از گناه خالص سازد، و در نتیجه ، دیگر به آن عملى که از آن توبه کرده بر نگردد. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج ۱۹، ص۳۳۵.</ref>