اسماعیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
←انشعابات و شاخه‌های اسماعیلیه
A.khorasani (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۴۸: | ||
## '''[[فاطمیان]] مغرب و مصر''' (۵۶۷-۲۹۷) : توسط عبیدالله مهدی ابتدا در [[رقاده]]، سپس [[قیروان]] و بعدها [[قاهره]] تشکیل شد. با شروع خلافت عبیدالله مهدی دوره امامان مستور در تاریخ اسماعیلیان نخستین به پایان رسید. این دولت توسط [[صلاح الدین ایوبی]] منقرض شد. | ## '''[[فاطمیان]] مغرب و مصر''' (۵۶۷-۲۹۷) : توسط عبیدالله مهدی ابتدا در [[رقاده]]، سپس [[قیروان]] و بعدها [[قاهره]] تشکیل شد. با شروع خلافت عبیدالله مهدی دوره امامان مستور در تاریخ اسماعیلیان نخستین به پایان رسید. این دولت توسط [[صلاح الدین ایوبی]] منقرض شد. | ||
### '''دروزی ها''': این مذهب در [[سال ۴۰۸ هجری قمری]] توسط چند داعی در قاهره (مسجد ریدان) پی افکنده شد. اما موسس واقعی [[دروزیه]] را باید (حمزه بن علی بن احمد زوزنی) معروف به (الباد) دانست. آنان معتقد به الوهیت (الحاکم بامرالله) و حتی خلفای سابق فاطمی از القائم به بعد بودند. این مذهب بیشتر در وادی تیم، واقع در منطقه حاصبیا در شمال بانیان و در حلب غربی، کوه هرمن و در کوه حوران در کشور امروزی [[سوریه]] و [[لبنان]] رو به رشد و گسترش نهادند. به تدریج از [[سال ۴۳۵ هجری قمری]] به بعد دعوت دروزیان به صورت یک جامعه بسته درآمد که، نه گرونده جدیدی را می‌پذیرفت و نه اجازه ارتداد به صاحبان خود می‌داد. | ### '''دروزی ها''': این مذهب در [[سال ۴۰۸ هجری قمری]] توسط چند داعی در قاهره (مسجد ریدان) پی افکنده شد. اما موسس واقعی [[دروزیه]] را باید (حمزه بن علی بن احمد زوزنی) معروف به (الباد) دانست. آنان معتقد به الوهیت (الحاکم بامرالله) و حتی خلفای سابق فاطمی از القائم به بعد بودند. این مذهب بیشتر در وادی تیم، واقع در منطقه حاصبیا در شمال بانیان و در حلب غربی، کوه هرمن و در کوه حوران در کشور امروزی [[سوریه]] و [[لبنان]] رو به رشد و گسترش نهادند. به تدریج از [[سال ۴۳۵ هجری قمری]] به بعد دعوت دروزیان به صورت یک جامعه بسته درآمد که، نه گرونده جدیدی را می‌پذیرفت و نه اجازه ارتداد به صاحبان خود می‌داد. | ||
### ''' | ### '''نِزاریان''': با مرگ مستنصر فاطمی در[[سال ۴۸۷ هجری قمری]] انشقاقی در [[فاطمیان]] ایجاد شد، آنانی که به جانشینی نِزار _باتوجه به نص امامت مستنصر بر فرزندش نزار_ قائل بودند به نزاریه معروف گشتند.<ref>دفتری، الاسماعیلیون تاریخهم و عقائدهم، ۲۰۱۴، ص۴۲۱.</ref> | ||
### '''مستعلویان''': پس از مرگ مستنصر فاطمی در سال ۴۸۷، آنانی که به امامت مستعلی معتقد شدند به نام [[مستعلویه]] معروف شدند. | ### '''مستعلویان''': پس از مرگ مستنصر فاطمی در سال ۴۸۷، آنانی که به امامت مستعلی معتقد شدند به نام [[مستعلویه]] معروف شدند.<ref>دفتری، الاسماعیلیون تاریخهم و عقائدهم، ۲۰۱۴، ص۴۲۱.</ref> | ||
#### '''حافظیان (مجیدیه)''': در [[سال ۵۲۶ هجری قمری]] یکی از عموزادگان آمر مقتول به نام (عبدالمجید) و با لقب (الحافظ) بر تخت خلافت نشست که آخرین خلفای فاطمی تا سال ۵۶۷ از نسل او بودند. امامت این خاندان در مصر و سوریه پیشرفت زیادی کرد اما در یمن آخرین خلفای فاطمی را فقط امیران عدن و چندتن از حاکمان [[صنعا]] به رسمیت شناختند. از این فرقه اثری در اسماعیلیه بر جای نمانده است. | #### '''حافظیان (مجیدیه)''': در [[سال ۵۲۶ هجری قمری]] یکی از عموزادگان آمر مقتول به نام (عبدالمجید) و با لقب (الحافظ) بر تخت خلافت نشست که آخرین خلفای فاطمی تا سال ۵۶۷ از نسل او بودند. امامت این خاندان در مصر و سوریه پیشرفت زیادی کرد اما در یمن آخرین خلفای فاطمی را فقط امیران عدن و چندتن از حاکمان [[صنعا]] به رسمیت شناختند. از این فرقه اثری در اسماعیلیه بر جای نمانده است. | ||
#### '''طیبیان (آمریه)''': با مرگ آمر (جانشین مستعلی) خلیفه فاطمی در [[سال ۵۲۴ هجری قمری]]، انشعاب بیشتری در دعوت اسماعیلی پدید آمد. آمر پسر هشت ماهه‌ای به نام طیب داشت که پس از پدر به جانشینی او انتخاب شد اما مسیر خلافت در اختیار یکی از عموزادگان با نام عبدالمجید و لقب (حافظ) در آمد. آنانی که معتقد به خلافت طیب بودند با نام طیبیه معروف شدند. دعوت طیبی را در آغاز عده قلیلی از مستعلویان [[مصر]] و شام و نیز جمع کثیری از اسماعیلیان یمن پذیرا شدند که در آن [[صلیحیون]] رسما به حقانیت ادعای طیب قائل شدند. [[ابراهیم حامدی]] که تا [[سال ۵۵۷ هجری قمری]] در صنعا و در جمع امیران غیر اسماعیلی طایفه یام فعالیت می‌کرد، موسس آیین طیبی بود. به تدریج جماعت طیبی در اندک زمانی در مصر و سوریه ناپدید شدند اما تا زمان حاضر در [[یمن]] و [[هند]] به حیات خود ادامه داده‌اند. داعیان طیبی به مرور زمان موفق شدند پیروان زیادی در هند غربی پیدا کنند. آنان در [[هند]] آیین خود را (دعوت هادیه) می‌نامند و از نام [[بهره]] به معنی بازرگان نیز استفاده می‌کنند. تا مدت‌ها [[داعی]] مطلق یمنی برای طیبیان غرب هند نیز مرجع و رهبر محسوب می‌شد. دعوت [[فاطمیان]] را احتمالا یک داعی یمنی موسوم به (عبدالله) به هند برد که گفته می‌شود در [[سال ۴۶۰ هجری قمری]] در گجرات بوده است. جماعت طیبی در [[سال ۹۹۹ هجری قمری]] با مرگ داعی مطلق (داود بن عجب شاه) به دو شاخه داودیه و سلیمانیه تقسیم شد. | #### '''طیبیان (آمریه)''': با مرگ آمر (جانشین مستعلی) خلیفه فاطمی در [[سال ۵۲۴ هجری قمری]]، انشعاب بیشتری در دعوت اسماعیلی پدید آمد. آمر پسر هشت ماهه‌ای به نام طیب داشت که پس از پدر به جانشینی او انتخاب شد اما مسیر خلافت در اختیار یکی از عموزادگان با نام عبدالمجید و لقب (حافظ) در آمد. آنانی که معتقد به خلافت طیب بودند با نام طیبیه معروف شدند. دعوت طیبی را در آغاز عده قلیلی از مستعلویان [[مصر]] و شام و نیز جمع کثیری از اسماعیلیان یمن پذیرا شدند که در آن [[صلیحیون]] رسما به حقانیت ادعای طیب قائل شدند. [[ابراهیم حامدی]] که تا [[سال ۵۵۷ هجری قمری]] در صنعا و در جمع امیران غیر اسماعیلی طایفه یام فعالیت می‌کرد، موسس آیین طیبی بود. به تدریج جماعت طیبی در اندک زمانی در مصر و سوریه ناپدید شدند اما تا زمان حاضر در [[یمن]] و [[هند]] به حیات خود ادامه داده‌اند. داعیان طیبی به مرور زمان موفق شدند پیروان زیادی در هند غربی پیدا کنند. آنان در [[هند]] آیین خود را (دعوت هادیه) می‌نامند و از نام [[بهره]] به معنی بازرگان نیز استفاده می‌کنند. تا مدت‌ها [[داعی]] مطلق یمنی برای طیبیان غرب هند نیز مرجع و رهبر محسوب می‌شد. دعوت [[فاطمیان]] را احتمالا یک داعی یمنی موسوم به (عبدالله) به هند برد که گفته می‌شود در [[سال ۴۶۰ هجری قمری]] در گجرات بوده است. جماعت طیبی در [[سال ۹۹۹ هجری قمری]] با مرگ داعی مطلق (داود بن عجب شاه) به دو شاخه داودیه و سلیمانیه تقسیم شد. | ||