Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==تعریف اصل== | ==تعریف اصل== | ||
{{اصلی|اصل}} | {{اصلی|اصل}} | ||
اصل به کتاب حدیثیای میگویند که نویسندهٔ آن [[حدیث|احادیث]] را مستقیماً یا با یک واسطه، از | اصل به کتاب حدیثیای میگویند که نویسندهٔ آن [[حدیث|احادیث]] را مستقیماً یا با یک واسطه، از [[امامان شیعه]] شنیده و نوشته است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۲۶؛ فضلی، اصولالحدیث، ۱۴۲۰ق، ص۴۷.</ref> اصل از کتاب دیگری گرفته نشده است؛ بلکه حاوی احادیثی است که نویسنده، خود، از معصوم یا کسی که بیواسطه از معصوم نقل کرده شنیده و مکتوب کرده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۲۶.</ref> | ||
بهگزارش نویسندهٔ کتاب دِراسةٌ حولَ الاُصولِ الاَربَعَمِاءه، اصطلاح «اصل» نخستین بار از قرن پنجم قمری به بعد، در ادبیات عالمان شیعه مطرح شده است؛<ref>حسین جلالی، دِراسةٌ حولَ الاُصولِ الاَربَعَمِاءه، مؤسسةالاعلمی، ص۸-۹.</ref> مشخصاً در آثار [[شیخ مفید]]، [[احمد بن علی نجاشی|نَجّاشی]] و [[شیخ طوسی]].<ref>حسین جلالی، دِراسةٌ حولَ الاُصولِ الاَربَعَمِاءه، مؤسسةالاعلمی، ص۹.</ref> | بهگزارش نویسندهٔ کتاب دِراسةٌ حولَ الاُصولِ الاَربَعَمِاءه، اصطلاح «اصل» نخستین بار از قرن پنجم قمری به بعد، در ادبیات عالمان شیعه مطرح شده است؛<ref>حسین جلالی، دِراسةٌ حولَ الاُصولِ الاَربَعَمِاءه، مؤسسةالاعلمی، ص۸-۹.</ref> مشخصاً در آثار [[شیخ مفید]]، [[احمد بن علی نجاشی|نَجّاشی]] و [[شیخ طوسی]].<ref>حسین جلالی، دِراسةٌ حولَ الاُصولِ الاَربَعَمِاءه، مؤسسةالاعلمی، ص۹.</ref> |