Automoderated users، confirmed، مدیران
۱۳۶
ویرایش
حسین منی و انا من حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مصادر و اعتبار حدیث: اصلاح لینک
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←مصادر و اعتبار حدیث: اصلاح لینک) |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
== مصادر و اعتبار حدیث == | == مصادر و اعتبار حدیث == | ||
قدیمی‌ترین منبعی که حدیث «حسین مِنّی» را نقل کرده، مُصنَّف ابن‌ابی‌شیبه (۱۵۹–۲۳۵ق)<ref>ابن‌ابی شیبه، المصنف، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۸۰.</ref> از عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> که رجال‌شناسان او را موثق و راستگو معرفی کرده‌اند.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> در منابع کهن حدیثی شیعه نیز این حدیث در کتاب‌های [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل الزیارات]] اثر [[ابن‌قولویه قمی|ابن‌قولویه]] (درگذشته [[سال ۳۶۸ هجری قمری|۳۶۸ق]])<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> و [[شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار (کتاب)|شرح الاخبار ]]تألیف [[قاضی نعمان مغربی]] (۲۸۳–۳۶۳ق)<ref>قاضی نعمان، شرح الأخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۱۲.</ref> و نیز [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|ارشاد]] نوشته [[شیخ مفید]] (۳۳۶-[[سال ۴۱۳ هجری قمری|۴۱۳ق]])<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۲۷.</ref> آمده و بعد از آنها در سایر منابع روایی ذکر شده است.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۸.</ref> | قدیمی‌ترین منبعی که حدیث «حسین مِنّی» را نقل کرده، مُصنَّف ابن‌ابی‌شیبه (۱۵۹–۲۳۵ق)<ref>ابن‌ابی شیبه، المصنف، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۸۰.</ref> از عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> که رجال‌شناسان او را موثق و راستگو معرفی کرده‌اند.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> در منابع کهن حدیثی شیعه نیز این حدیث در کتاب‌های [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل الزیارات]] اثر [[ابن‌قولویه قمی|ابن‌قولویه]] (درگذشته [[سال ۳۶۸ هجری قمری|۳۶۸ق]])<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> و [[شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار (کتاب)|شرح الاخبار]] تألیف [[قاضی نعمان مغربی]] (۲۸۳–۳۶۳ق)<ref>قاضی نعمان، شرح الأخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۱۲.</ref> و نیز [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|ارشاد]] نوشته [[شیخ مفید]] (۳۳۶-[[سال ۴۱۳ هجری قمری|۴۱۳ق]])<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۲۷.</ref> آمده و بعد از آنها در سایر منابع روایی ذکر شده است.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۸.</ref> | ||
[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، کامل الزیارات را از اصول معتبر و مشهور میان فقهای شیعه دانسته است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۷.</ref> راویانِ [[اسناد|سلسله‌سند]] این روایت، بر اساس نقل کامل الزیارات چنین‌اند: محمد بن عبدالله جعفر حِمْیَری، ابی‌سعید حسن بن علی بن زکریا عَدَوی بصری، عبد الاَعلیٰ بن حَمّاد بُرْسی، وَهْب، عبدالله بن عثمان، سعید بن ابی‌راشد و یَعْلی عامِری.<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> | [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، کامل الزیارات را از اصول معتبر و مشهور میان فقهای شیعه دانسته است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۷.</ref> راویانِ [[اسناد|سلسله‌سند]] این روایت، بر اساس نقل کامل الزیارات چنین‌اند: محمد بن عبدالله جعفر حِمْیَری، ابی‌سعید حسن بن علی بن زکریا عَدَوی بصری، عبد الاَعلیٰ بن حَمّاد بُرْسی، وَهْب، عبدالله بن عثمان، سعید بن ابی‌راشد و یَعْلی عامِری.<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> | ||