آیه خیانت در امانت: تفاوت میان نسخه‌ها
←نکات تفسیری
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==نکات تفسیری== | ==نکات تفسیری== | ||
باتوجه به اینکه در [[آیه]]، اصطلاح خیانت در مقابل امانت قرار گرفته است<ref>قمی مشهدی، كنز الدقائق و بحر الغرائب، ۱۳۶۷ش، ج۳، ص۴۳۴.</ref> مفسران در تبیین این دو واژه به چند نکته تفسیری | باتوجه به اینکه در [[آیه]]، اصطلاح خیانت در مقابل امانت قرار گرفته است<ref>قمی مشهدی، كنز الدقائق و بحر الغرائب، ۱۳۶۷ش، ج۳، ص۴۳۴.</ref> مفسران در تبیین این دو واژه به چند نکته تفسیری اشاره کرده‌اند. | ||
===مراد از خیانت به خدا و رسول=== | ===مراد از خیانت به خدا و رسول=== | ||
در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیر قمی]] روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است که منظور از خیانت به خدا و رسول(ص)، در نافرمانی کردن بر آنها است.<ref>قمی، تفسير القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۷۲.</ref> | در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیر قمی]] روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است که منظور از خیانت به خدا و رسول(ص)، در نافرمانی کردن بر آنها است.<ref>قمی، تفسير القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۷۲.</ref> [[سید عبدالله شبر|شبَّر]] محدث موثق امامیه در قرن سیزدهم هجری قمری، نیز در [[تفسیر القرآن الکریم]]، خیانت به خدا و رسول(ص) را به معنای ترک اوامر و نهی‌های الهی و ترک [[سیره]] و [[سنت]] حسنه پیامبر(ص) دانسته است.<ref>.شبَّر، تفسیر القرآن الکریم، ۱۴۲۷ق، ص۱۸۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|سید محمدحسین طباطبایی]]، [[تفسیر قرآن|مفسر]] شیعه، مجموع دو جمله «لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ» را نهی واحدی می‌داند که به یک نوع خیانت مشترک (بین خدا و رسولش و [[ایمان|مؤمنین]]) تعلق می‌گیرد مانند دستورات سیاسى و اوامر مربوط به جهاد و اسرار جنگى، که اگر افشا شوند هم حق خدا و رسولش پایمال شده است و هم ضررش دامن‌گیر مؤمنین می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۹، ص۵۵.</ref> طبری (۲۲۴-۳۱۰ق) مورخ و مفسر ایرانی در [[جامع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|کتاب جامع البیان]] خیانت به خدا و رسولش را به اظهار کردن [[ایمان]] در ظاهر و پنهان نمودن [[کفر]] در دل‌ها بیان و مصداق آن را [[منافق]] ذکر کرده است.<ref>طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱۳، ص۴۸۱.</ref> | ||
[[سید عبدالله شبر|شبَّر]] محدث موثق امامیه در قرن سیزدهم هجری قمری، نیز در [[تفسیر القرآن الکریم]]، خیانت به خدا و رسول(ص) را به معنای ترک اوامر و نهی‌های الهی و ترک [[سیره]] و [[سنت]] حسنه پیامبر(ص) دانسته است.<ref>.شبَّر، تفسیر القرآن الکریم، ۱۴۲۷ق، ص۱۸۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|سید محمدحسین طباطبایی]]، [[تفسیر قرآن|مفسر]] شیعه، مجموع دو جمله «لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ» را نهی واحدی می‌داند که به یک نوع خیانت مشترک (بین خدا و رسولش و [[ایمان|مؤمنین]]) تعلق می‌گیرد مانند دستورات سیاسى و اوامر مربوط به جهاد و اسرار جنگى، که اگر افشا شوند هم حق خدا و رسولش پایمال شده است و هم ضررش دامن‌گیر مؤمنین می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۹، ص۵۵.</ref> طبری (۲۲۴-۳۱۰ق) مورخ و مفسر ایرانی در [[جامع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|کتاب جامع البیان]] خیانت به خدا و رسولش را به اظهار کردن [[ایمان]] در ظاهر و پنهان نمودن [[کفر]] در دل‌ها بیان و مصداق آن را [[منافق]] ذکر کرده است.<ref>طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱۳، ص۴۸۱.</ref> | |||
===مراد از امانت=== | ===مراد از امانت=== | ||