آیه خیانت در امانت: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] شأن نزول آیه را خیانت ابولُبابه انصاری در فاش کردن اسرار نظامی در [[غزوه بنی‌قریظه]] دانسته و دلیل این خیانت را وجود زن، فرزند و اموالش در میان آن قبیله بیان کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> | [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] شأن نزول آیه را خیانت ابولُبابه انصاری در فاش کردن اسرار نظامی در [[غزوه بنی‌قریظه]] دانسته و دلیل این خیانت را وجود زن، فرزند و اموالش در میان آن قبیله بیان کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> | ||
طبرسی از محمد بن مُسْلم زُهْری، از [[تابعین]] و فقیهان و محدثان قرن دوم قمری، و محمد بن سائب کلبی، از مفسران شیعه و از [[فهرست اصحاب امام باقر(ع)|اصحاب امام باقر(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، نقل کرده است: هنگامى که [[مسلمان|مسلمانان]] به فرمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، [[بنی‌قریظه|یهود بنىقریظه]] را محاصره کردند، آنان پیشنهاد صلح و کوچ کردن به [[شام]] را دادند و پیامبر(ص) نپذیرفت و [[سعد بن معاذ]] را به داورى مأمور ساخت. یکى از مسلمانان به نام ابولُبابه | طبرسی از محمد بن مُسْلم زُهْری، از [[تابعین]] و فقیهان و محدثان قرن دوم قمری، و محمد بن سائب کلبی، از مفسران شیعه و از [[فهرست اصحاب امام باقر(ع)|اصحاب امام باقر(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، نقل کرده است: هنگامى که [[مسلمان|مسلمانان]] به فرمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، [[بنی‌قریظه|یهود بنىقریظه]] را محاصره کردند، آنان پیشنهاد صلح و کوچ کردن به [[شام]] را دادند و پیامبر(ص) نپذیرفت و [[سعد بن معاذ]] را به داورى مأمور ساخت. یکى از مسلمانان به نام ابولُبابه به همراه سعد بن معاذ از اصحاب پیامبر اسلام(ص) و رئیس قبیله اوس، که سابقه دوستى با آنان داشت؛ با اشاره به گلوى خود، به آنان فهماند که در صورت پذیرش حکمیّت سعد بن معاذ همه کشته خواهید شد. [[جبرئیل|جبرئیل(ع)]] این اشاره را به پیامبر(ص) خبر داد. پس از آن ابولبابه شرمنده از این خیانت، خود را به ستون [[مسجدالنبی|مسجد پیامبر(ص)]] بست و هفت شبانه روز چیزى نخورد تا اینکه خداوند [[توبه|توبهاش]] را پذیرفت. ابولُبابه گفت: براى تکمیل توبه خود، خانه‌ام را که برای آن مرتکب گناه شده‌ام، رها خواهم ساخت و از تمام اموالم صرف‌نظر مى‌کنم. پیامبر(ص) فرمود: اگر یک سوم از اموالت را در راه خدا [[صدقه]] بدهى، کافی است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۵۵.</ref> [[عبدعلی بن جمعه حویزی|حویزی]] در [[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|نور الثقلین]] گفته است که این شأن نزول از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده است.<ref>حویزی، تفسير نور الثقلين، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۳.</ref> | ||
==نکات تفسیری== | ==نکات تفسیری== | ||