confirmed، templateeditor
۱۱٬۶۳۵
ویرایش
جز (تمیزکاری) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوگواری محرم}} | {{سوگواری محرم}} | ||
'''نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره،''' فراخوانی برای پیوستن به امام پیش از [[واقعه کربلا]] بود. امام در این نامه، خلافت را حق [[اهلالبیت علیهمالسلام|اهلبیت(ع)]] عنوان کرده و سکوت این خاندان در برابر [[غصب خلافت]] را به منظور حفظ وحدت دانست. امام با اشاره به از میان رفتن [[سنت|سنت پیامبر اسلام(ص)]] و احیای بدعتها، از بزرگان بصره خواست تا به او بپیوندند. این نامه توسط [[سلیمان بن رزین]] ارسال شد. | '''نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره،''' فراخوانی برای پیوستن به امام پیش از [[واقعه کربلا]] بود. امام در این نامه، [[خلافت]] را حق [[اهلالبیت علیهمالسلام|اهلبیت(ع)]] عنوان کرده و سکوت این خاندان در برابر [[غصب خلافت]] را به منظور حفظ وحدت دانست. امام با اشاره به از میان رفتن [[سنت|سنت پیامبر اسلام(ص)]] و احیای بدعتها، از بزرگان بصره خواست تا به او بپیوندند. این نامه توسط [[سلیمان بن رزین]] ارسال شد. | ||
عموم اشراف بصره به نامه امام حسین(ع) پاسخ نداده و اشخاصی چون [[احنف بن قیس|اَحنف بن قیس]]، دعوت امام را رد کردند؛ چنانکه [[منذر بن جارود|مُنذِر بن جارود]] با اطلاع دادن به [[عبیدالله بن زیاد]] حاکم وقت بصره، زمینه دستگیری و شهادت قاصد امام را فراهم کرد. در مقابل [[یزید بن ثبیط عبدی|یزید بن نبیط]] به همراه دو تن از پسرانش برای یاری رساندن به امام حسین(ع)، از بصره گریخت و پس از ملحق شدن به امام، در [[کربلا]] به شهادت رسید. [[یزید بن مسعود نهشلی|یزید بن مسعود نَهشَلی]] نیز پس از جمع کردن قبیلهاش، به امام حسین(ع) نامه نوشت و قول مساعدت داد؛ اما زمانیکه عازم حرکت بود، از شهادت امام مطلع گردید. | عموم اشراف بصره به نامه امام حسین(ع) پاسخ نداده و اشخاصی چون [[احنف بن قیس|اَحنف بن قیس]]، دعوت امام را رد کردند؛ چنانکه [[منذر بن جارود|مُنذِر بن جارود]] با اطلاع دادن به [[عبیدالله بن زیاد]] حاکم وقت بصره، زمینه دستگیری و شهادت قاصد امام را فراهم کرد. در مقابل [[یزید بن ثبیط عبدی|یزید بن نبیط]] به همراه دو تن از پسرانش برای یاری رساندن به امام حسین(ع)، از بصره گریخت و پس از ملحق شدن به امام، در [[کربلا]] به شهادت رسید. [[یزید بن مسعود نهشلی|یزید بن مسعود نَهشَلی]] نیز پس از جمع کردن قبیلهاش، به امام حسین(ع) نامه نوشت و قول مساعدت داد؛ اما زمانیکه عازم حرکت بود، از شهادت امام مطلع گردید. |