امامزاده حسین قزوین: تفاوت میان نسخه‌ها

چنانچه در کتاب برگی از تاریخ قزوین آمده، آرامگاه شاهزاده حسین، بزرگترین و باشکوه‌ترین مکان زیارتی [[قزوین]] و مورد توجه و ارادت کامل مردمان آن‌جا و از قدیمی‌ترین زیارت‌گاه‌های [[ایران]] است<ref>مدرسی طباطبایی، برگی از تاریخ قزوین، ۱۳۶۱ش، ص۹.</ref> که در محله دَبّاغان، انتهای خیابان سلامگاه قزوین واقع شده‌است.<ref>بهرامی، [https://www.cgie.org.ir/fa/article/257855/ «شاهزاده حسین، زیارتگاه]»، سایت مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی</ref>

این [[امامزاده]] در بین مردم قزوین با نام شاهزاده حسین یا شازده حسین نیز شناخته می‌شود.<ref>[https://boghanews.ir/?p=33761 «معروف‌ترین و کهن‌ترین امامزاده قزوین؛ امامزاده حسین(ع)]»، سایت امامزادگان و بقاع متبرکه.</ref> به نقل [[عبدالجلیل قزوینی رازی|عبد الجلیل قزوینی رازی]]، از علمای قرن پنجم قمری، اهالی قزوین چه [[شیعه]] و چه [[اهل سنت و جماعت|سنی]] با قصد قربت به [[زیارت]] این امامزاده می‌روند.<ref>قزوینی رازی، نقض، چاپ انجمن آثار ملی، ص۵۸۹.</ref>

به گفته فووریه، خاطره‌نگار و پزشک فرانسوی [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصر الدین شاه]]، مؤمنینی که توان مالی خاکسپاری اجساد اقوام خود در [[مشهد]] و [[کربلا]] را نداشتند، با دفن خویشان خود در آرامگاه حسین بن علی امید ثواب اخروی داشتند.<ref>فووریه، سه سال در دربار ایران، ۱۳۸۵ش، ص۹۲.</ref>

برخی از عالمان مشهور مانند ابن ماجه از محدثین اهل‌سنت، شیخ احمد عزالی از بزرگان صوفیه و امام‌الدین رافعی از علمای شافعی<ref>بهرامی، [https://www.cgie.org.ir/fa/article/257855/ «شاهزاده حسین، زیارتگاه]»، سایت دائره المعارف بزرگ اسلامی.</ref> و بعضی از شاهان و شاهزادگان و خوش‌نویسان صفوی در این امامزاده مدفون هستند.<ref>بهرامی، [https://www.cgie.org.ir/fa/article/257855/ «شاهزاده حسین، زیارتگاه]»، سایت دائره المعارف بزرگ اسلامی.</ref> همچنین برخی از جنازه‌های بزرگان، مدتی در حجره‌های امامزاده قرار داده می‌شد تا در زمان مناسب به جای دیگری فرستاده شود؛ مانند جنازه [[شاه طهماسب اول]]، [[شاه اسماعیل دوم]]، [[شاه محمد خدابنده صفوی|شاه محمد]] و همسرش مهدعلیا.{{مدرک}}

بنابر آنچه [[سید حسین مدرسی طباطبایی]] از کتاب خُلد برین نقل کرده است مقبره مُعین الدین فَغفور نقیب قزوین که فرزند شمس الدین محمد جد اعلای خاندان [[سادات مرعشی]] قزوین است از اواسط قرن هشتم بخشی از ضمایم مزار شاهزاده حسین بوده است.<ref>مدرسی طباطبایی، برگی از تاریخ قزوین، ۱۳۶۱ش، ص۱۷.</ref>

مستوفی، مورخ قرن هشتم قمری، در نُزهَه القلوب او را فرزند [[امام رضا علیه‌السلام|امام علی بن موسی الرضا(ع)]] دانسته است؛<ref>مستوفی، نزهه القلوب، ۱۳۸۱ش، ص۱۰۰.</ref> اما کِیاء گیلانی نسب‌شناس در سِراج الاَنساب، نسب او را به [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفر طَیار]] می‌رساند.<ref>کیا گیلانی، سراج الانساب، ۱۴۰۹ق، ص۱۷۹.</ref> چنانچه مُدَرّسی طَباطَبایی، پژوهشگر معاصر در برگی از تاریخ قزوین نقل کرده است، در برخی از مآخذ دوره قاجاریه او را برادر [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا]](ع) و فرزند [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام موسی کاظم(ع)]] خوانده‌اند؛<ref>مدرسی طباطبایی، برگی از تاریخ قزوین،۱۳۶۱ش، ص۱۲.</ref> اما اهالی قزوین بنابر متون تاریخی قدیمی او را فرزند بلافصل امام رضا(ع) می‌دانند.<ref>بهرامی، [https://www.cgie.org.ir/fa/article/257855/ «شاهزاده حسین، زیارتگاه]»، سایت دائره المعارف بزرگ اسلامی.</ref> به نقل کتاب تاریخ گزیده وفات او در دو سالگی بوده است.<ref>مستوفی، تاریخ گزیده، چاپ سنگی، ص۴۵۰.</ref>  

در قرن‌های هشتم و نهم بنای این مزار منحصر به گنبد روی قبر امام‌زاده نبوده و دارای آبریزگاه‌ها و ملحقاتی بوده است.<ref>مدرسی طباطبایی، برگی از تاریخ قزوین،۱۳۶۱ش، ص۱۷.</ref>