حسنین: تفاوت میان نسخه‌ها

در احادیث نقل شده از پیامبر و امامان شیعه این تعبیر به کار نرفته است. امام علی(ع) در خطبه [[خطبه شقشقیه|شِقشِقیه]] از عبارت حسنان در جمله «حَتّی لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنانِ» (=به‌طوری‌که حسنان کوبیده شدند)،<ref>مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۸۹.</ref> استفاده کرده است و برخی آن را به معنای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دانسته‌اند و گاه نیز گفته‌ شده که به‌معنای دو انگشت ابهام است.<ref>ابن شهر‌آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۹۸؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق٬ ج٬۸ ص۴۰۲.</ref> به گفته [[سید جعفر شهیدی]] تاریخ‌پژوه و مترجم [[نهج البلاغه]]، [[ابن ابی‌الحدید|ابن ابی الحدید]] شارح معروف نهج البلاغه این معنا را از [[قطب‌الدین راوندی|قطب راوندی]] نقل کرده است ولی به گفته شهیدی در کتاب‌های لغوی چنین معنایی به کار نرفته است. اما برخی از اهل لغت آن را به معنای استخوان کنار بازو ثبت کرده‌اند.<ref>شهیدی، ترجمه نهج البلاغه، ص۴۵۰.</ref> [[شیخ مفید]]<small>(درگذشته ۴۱۳ق)</small> در کتاب [[الافصاح فی الامامة (کتاب)|الافصاح]] عبارت «حسنان» را درباره امام حسن و امام حسین به کار برده است.<ref>مفید، الافصاح فی الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۴۱.</ref>

==پانویس==

{{پانویس۲}}

* ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب علیهم السلام، قم، انتشارات علامه، ۱۳۷۹ق.

* بصری، احمد بن عبدالرضا، فائق المقال فی الحدیث و الرجال، قم، دار الحدیث، ۱۴۲۲ق.

* شهیدی، سید جعفر، ترجمه نهج البلاغه، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۸ش.

* شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۱۳ق.