کاربر ناشناس
حسنین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویرایش شناسه و تغییر درجه بندی) |
imported>Sayedisphahani بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حَسَنین''' به‌معنای «دو حَسَن» به [[امام حسن مجتبی(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] اشاره دارد. | '''حَسَنین''' به‌معنای «دو حَسَن» به [[امام حسن مجتبی(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] اشاره دارد. | ||
در برخی روایات، از این دو امام به «حَسَنین» تعبیر شده است. این تعبیر، در خطبه [[شقشقیه|شِقشِقیه]] در عبارت «حَتّی لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنانِ»،<ref>مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۸۹.</ref> گاه به‌معنای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) معنا شده (=به‌طوری‌که دو فرزندم در آن ازدحام کوبیده شدند) و گاه به‌معنای دو انگشت ابهام است.<ref>ابن شهر‌آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، | در برخی روایات، از این دو امام به «حَسَنین» تعبیر شده است. این تعبیر، در خطبه [[شقشقیه|شِقشِقیه]] در عبارت «حَتّی لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنانِ»،<ref>مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۸۹.</ref> گاه به‌معنای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) معنا شده (=به‌طوری‌که دو فرزندم در آن ازدحام کوبیده شدند) و گاه به‌معنای دو انگشت ابهام است.<ref>ابن شهر‌آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۹۸؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق٬ ج٬۸ ص۴۰۲.</ref> | ||
این کلمه از نظر قواعد زبان عربی وقتی در موقعیت نصب و جرّ باشد به صورت «حسنین» به کار برده می‌شود و وقتی در موقعیت رفع باشد به صورت «حسنان» استعمال می‌شود. | این کلمه از نظر قواعد زبان عربی وقتی در موقعیت نصب و جرّ باشد به صورت «حسنین» به کار برده می‌شود و وقتی در موقعیت رفع باشد به صورت «حسنان» استعمال می‌شود. | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
* ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب علیهم السلام، قم، انتشارات علامه، ۱۳۷۹ق. | * ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب علیهم السلام، قم، انتشارات علامه، ۱۳۷۹ق. | ||
* شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۱۳ق. | * شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۱۳ق. | ||
* محدث نوری٬ میرزا حسین٬ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، بیروت، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ق. | |||
{{امام حسین}} | {{امام حسین}} | ||