پرش به محتوا

علی حبه جنه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲ مهٔ ۲۰۲۳
جز
ویرایش جزئی
جز (ویرایش جزئی)
خط ۴۰: خط ۴۰:
در مصراع اول، به جُنَّة بودن محبت [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] اشاره شده‌ است. جنة در لغت به‌معنای سلاح<ref>ابن‌درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۷م، ج۱، ص۹۳؛ جوهری، الصحاح، ۱۹۵۶م، ج۵، ص۲۰۹۴.</ref> یا سپر<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۸، ص۱۱۵.</ref> است که از شخص محافظت می‌کند. برخی این واژه را به‌معنای هر چیزی دانسته‌اند که از انسان محافظت می‌کند.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۴، ص۱۹۵.</ref>
در مصراع اول، به جُنَّة بودن محبت [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] اشاره شده‌ است. جنة در لغت به‌معنای سلاح<ref>ابن‌درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۷م، ج۱، ص۹۳؛ جوهری، الصحاح، ۱۹۵۶م، ج۵، ص۲۰۹۴.</ref> یا سپر<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۸، ص۱۱۵.</ref> است که از شخص محافظت می‌کند. برخی این واژه را به‌معنای هر چیزی دانسته‌اند که از انسان محافظت می‌کند.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۴، ص۱۹۵.</ref>


در روایتی که از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] در منابع [[شیعه|شیعی]]<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۶۵۷؛ طبری آملی، بشارة المصطفی، ۱۳۸۳ق، ص۷۵؛ علامه حلی، کشف الیقین، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۵–۲۲۶.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۳۸۰؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۴۳-۲۴۴؛ ابن‌حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۹۷.</ref> نقل شده است محبت امام علی(ع) سبب مصونیت از آتش ذکر شده است. البته این مطلب به نقل از [[عمر بن خطاب]] هم بیان شده است<ref>دیلمی، الفردوس بمأثور، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۱۴۲.</ref> و در برخی از مصادر، شعری را بدین مضمون به خلیفه دوم منتسب ساخته‌اند.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۰۰.</ref>
مضمون مصرع اول یعنی مصونیت از آتش به سبب محبت امام علی(ع) در روایاتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] در منابع [[شیعه|شیعی]]<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۶۵۷؛ طبری آملی، بشارة المصطفی، ۱۳۸۳ق، ص۷۵؛ علامه حلی، کشف الیقین، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۵–۲۲۶.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۳۸۰؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۴۳-۲۴۴؛ ابن‌حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۹۷.</ref> نقل شده است. البته این مطلب به نقل از [[عمر بن خطاب]] هم بیان شده است<ref>دیلمی، الفردوس بمأثور، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۱۴۲.</ref> و در برخی از مصادر، شعری را بدین مضمون به خلیفه دوم منتسب ساخته‌اند.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۰۰.</ref>


تقسیم بهشت و جهنم توسط امام علی(ع) نیز در احادیث رسول خدا(ص) درباره امام علی(ع)<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۸۹–۳۹۰؛ خزاز، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۱۵۱؛ شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۳۱، ۴۶، ۸۹، ۳۶۱، ۶۷۱.</ref> و در گفته‌های خود امام علی<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۹۱، ۱۹۲، ۱۹۹، ۲۰۰، ۲۰۱، ۴۱۵، ۴۱۶؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۷–۱۸؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۶–۱۹۸.</ref> و دیگر [[امامان شیعه|ائمه]]<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۲۴؛ صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۱۵؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۸۵–۸۶.</ref> نقل شده است. چنان‌که این مطلب در منابع اهل‌سنت نیز انعکاس یافته<ref>برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به: طباطبایی، أهل البیت فی المکتبة العربیة، ۱۴۱۷ق، ص۵۶۱–۵۶۷.</ref> و برخی همچون [[ابن ابی‌الحدید|ابن‌ابی‌الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه (ابن‌ابی‌الحدید)|شرح نهج‌البلاغه]] آن را [[خبر مستفیض|مستفیض]] دانسته‌اند.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۹، ص۱۶۵.</ref> و گفته شده که [[احمد بن حنبل|ابن‌حنبل]] از این مسئله دفاع کرده است.<ref>ابن‌ابی یعلی، طبقات الحنابلة، بیروت، ج۱، ص۳۱۹–۳۲۰؛ ابن‌فوطی، مجمع الآداب، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۲.</ref>{{یادداشت|در گزارشی احمد بن حنبل این روایت را به‌خاطر یکی از افراد حاضر در [[اسناد|سلسله سند]] تضعیف کرده است اما حدیث دیگری مشابه با همین مضمون که پیامبر اسلام، حب و بغض نسبت به امام علی(ع) را نشان‌دهنده [[ایمان]] و [[منافق|نفاق]] می‌داند، تأیید کرده و با استناد به آیه قرآن نساء، ۱۴۵ جایگاه منافق را در آتش می‌داند. ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۰۱.}}
تقسیم بهشت و جهنم توسط امام علی(ع) نیز در احادیث رسول خدا(ص) درباره امام علی(ع)<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۸۹–۳۹۰؛ خزاز، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۱۵۱؛ شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۳۱، ۴۶، ۸۹، ۳۶۱، ۶۷۱.</ref> و در گفته‌های خود امام علی<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۹۱، ۱۹۲، ۱۹۹، ۲۰۰، ۲۰۱، ۴۱۵، ۴۱۶؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۷–۱۸؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۶–۱۹۸.</ref> و دیگر [[امامان شیعه|ائمه]]<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۲۴؛ صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۱۵؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۸۵–۸۶.</ref> نقل شده است. چنان‌که این مطلب در منابع اهل‌سنت نیز انعکاس یافته<ref>برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به: طباطبایی، أهل البیت فی المکتبة العربیة، ۱۴۱۷ق، ص۵۶۱–۵۶۷.</ref> و برخی همچون [[ابن ابی‌الحدید|ابن‌ابی‌الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه (ابن‌ابی‌الحدید)|شرح نهج‌البلاغه]] آن را [[خبر مستفیض|مستفیض]] دانسته‌اند.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۹، ص۱۶۵.</ref> و گفته شده که [[احمد بن حنبل|ابن‌حنبل]] از این مسئله دفاع کرده است.<ref>ابن‌ابی یعلی، طبقات الحنابلة، بیروت، ج۱، ص۳۱۹–۳۲۰؛ ابن‌فوطی، مجمع الآداب، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۲.</ref>{{یادداشت|در گزارشی احمد بن حنبل این روایت را به‌خاطر یکی از افراد حاضر در [[اسناد|سلسله سند]] تضعیف کرده است اما حدیث دیگری مشابه با همین مضمون که پیامبر اسلام، حب و بغض نسبت به امام علی(ع) را نشان‌دهنده [[ایمان]] و [[منافق|نفاق]] می‌داند، تأیید کرده و با استناد به آیه قرآن نساء، ۱۴۵ جایگاه منافق را در آتش می‌داند. ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۰۱.}}
confirmed، protected، templateeditor
۲۷۴

ویرایش