علی حبه جنه: تفاوت میان نسخهها
←محتوا
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) (←محتوا) |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) (←محتوا) |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در مصراع اول، به جُنَّة بودن محبت [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] اشاره شده است. جنة در لغت بهمعنای سلاح<ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۷م، ج۱، ص۹۳؛ جوهری، الصحاح، ۱۹۵۶م، ج۵، ص۲۰۹۴.</ref> یا سپر<ref>ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۸، ص۱۱۵.</ref> است که از شخص محافظت میکند. برخی این واژه را بهمعنای هر چیزی دانستهاند که از انسان محافظت میکند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۴، ص۱۹۵.</ref> | در مصراع اول، به جُنَّة بودن محبت [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] اشاره شده است. جنة در لغت بهمعنای سلاح<ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۷م، ج۱، ص۹۳؛ جوهری، الصحاح، ۱۹۵۶م، ج۵، ص۲۰۹۴.</ref> یا سپر<ref>ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۸، ص۱۱۵.</ref> است که از شخص محافظت میکند. برخی این واژه را بهمعنای هر چیزی دانستهاند که از انسان محافظت میکند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۱۳، ص۹۴؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۴، ص۱۹۵.</ref> | ||
مضمون مصراع اول این شعر به روایتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] مربوط است که محبت امام علی(ع) را سبب مصونیت از آتش میداند و در آثار [[شیعه|شیعی]]<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۶۵۷؛ طبری آملی، بشارة المصطفی، ۱۳۸۳ق، ص۷۵؛ علامه حلی، کشف الیقین، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۵ – ۲۲۶.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]]<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۳۸۰؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، | مضمون مصراع اول این شعر به روایتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] مربوط است که محبت امام علی(ع) را سبب مصونیت از آتش میداند و در آثار [[شیعه|شیعی]]<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۶۵۷؛ طبری آملی، بشارة المصطفی، ۱۳۸۳ق، ص۷۵؛ علامه حلی، کشف الیقین، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۵ – ۲۲۶.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]]<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۳۸۰؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۴۳-۲۴۴؛ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۹۷.</ref> انعکاس یافته است. البته این مطلب به نقل از [[عمر بن خطاب]] هم بیان شده است<ref>دیلمی، الفردوس بمأثور، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۱۴۲.</ref> و در برخی از مصادر، شعری را بدین مضمون به خلیفه دوم منتسب ساختهاند.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل أبیطالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۰۰.</ref> | ||
[[حدیث قسیم النار و الجنة|تقسیم بهشت و جهنم توسط امام علی(ع)]] نیز در احادیث رسول خدا(ص) در مورد امام علی(ع)<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۸۹ – ۳۹۰؛ خزاز، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۱۵۱؛ شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۳۱، ۴۶، ۸۹، ۳۶۱، ۶۷۱.</ref> و در گفتههای خود امام علی<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۹۱، ۱۹۲، ۱۹۹، ۲۰۰، ۲۰۱، ۴۱۵، ۴۱۶؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۷ – ۱۸؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۶ – ۱۹۸.</ref> و دیگر [[امامان شیعه|ائمه]]<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۲۴؛ صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۱۵، شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۸۵ – ۸۶.</ref> نقل شده است. چنانکه این مطلب در منابع اهلسنت نیز انعکاس یافته<ref>برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به: طباطبایی، أهل البیت فی المکتبة العربیة، ۱۴۱۷ق، ص۵۶۱ – ۵۶۷.</ref> و برخی همچون [[ابن ابیالحدید]] در [[شرح نهج البلاغه (ابنابیالحدید)|شرح نهجالبلاغه]] آن را [[خبر مستفیض|مستفیض]] دانستهاند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۹، ص۱۶۵.</ref> و حتی گفته شده که [[احمد بن حنبل|ابنحنبل]] از این مسئله دفاع کرده است.<ref>ابن ابی یعلی، طبقات الحنابلة، بیروت، ج۱، ص۳۱۹ – ۳۲۰؛ ابن فوطی، مجمع الآداب، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۲.</ref>{{یادداشت|در گزارشی احمد بن حنبل این روایت را بهخاطر یکی از افراد حاضر در [[اسناد|سلسله سند]] تضعیف کرده، اما حدیث دیگری مشابه با همین مضمون که پیامبر اسلام، حب و بغض نسبت به امام علی(ع) را نشاندهنده [[ایمان]] و [[منافق|نفاق]] میداند، تأیید کرده و با استناد به آیه قرآن نساء، ۱۴۵ جایگاه منافق را در آتش میداند. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۰۱.}} | [[حدیث قسیم النار و الجنة|تقسیم بهشت و جهنم توسط امام علی(ع)]] نیز در احادیث رسول خدا(ص) در مورد امام علی(ع)<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۸۹ – ۳۹۰؛ خزاز، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۱۵۱؛ شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۳۱، ۴۶، ۸۹، ۳۶۱، ۶۷۱.</ref> و در گفتههای خود امام علی<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۹۱، ۱۹۲، ۱۹۹، ۲۰۰، ۲۰۱، ۴۱۵، ۴۱۶؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۷ – ۱۸؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۶ – ۱۹۸.</ref> و دیگر [[امامان شیعه|ائمه]]<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۲۴؛ صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۱۵، شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۸۵ – ۸۶.</ref> نقل شده است. چنانکه این مطلب در منابع اهلسنت نیز انعکاس یافته<ref>برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به: طباطبایی، أهل البیت فی المکتبة العربیة، ۱۴۱۷ق، ص۵۶۱ – ۵۶۷.</ref> و برخی همچون [[ابن ابیالحدید]] در [[شرح نهج البلاغه (ابنابیالحدید)|شرح نهجالبلاغه]] آن را [[خبر مستفیض|مستفیض]] دانستهاند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۹، ص۱۶۵.</ref> و حتی گفته شده که [[احمد بن حنبل|ابنحنبل]] از این مسئله دفاع کرده است.<ref>ابن ابی یعلی، طبقات الحنابلة، بیروت، ج۱، ص۳۱۹ – ۳۲۰؛ ابن فوطی، مجمع الآداب، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۲.</ref>{{یادداشت|در گزارشی احمد بن حنبل این روایت را بهخاطر یکی از افراد حاضر در [[اسناد|سلسله سند]] تضعیف کرده، اما حدیث دیگری مشابه با همین مضمون که پیامبر اسلام، حب و بغض نسبت به امام علی(ع) را نشاندهنده [[ایمان]] و [[منافق|نفاق]] میداند، تأیید کرده و با استناد به آیه قرآن نساء، ۱۴۵ جایگاه منافق را در آتش میداند. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۰۱.}} |