سن رشد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سِنّ رُشد''' (به عربی: اِختبارُ الیَتیم) سنی است که کودک را در آن سن، از جهت مسایل مالی مورد آزمایش و امتحان قرار می‌دهند و در صورت اثبات توانایی مالی، اموالش در اختیارش قرار داده می‌شود و او مجاز است تمام تصرفات مالی را انجام دهد. در مقابل رشد، سفاهت است که باعث ایجاد [[محجور|محجوریت]] شخص می‌شود. اگر سفاهت از بین رود، ممنوعیت و محجوریت کودک در امور مالی برداشته می‌شود و حکم سایر عقلا را پیدا می‌کند. سن رشد در ابواب فقهی مانند [[حج]]، [[ازدواج|نکاح]]، [[وصیت]] و [[قضاوت|قضاء]] مطرح شده است. به علت اینکه افراد از لحاظ جسمی، روحی و موقعیت اجتماعی و اقتصادی و تربیت خانوادگی با یکدیگر متفاوت هستند، سن رشد نیز برای هر یک از آنها متفاوت است. به‌همین دلیل در [[فقه]]، سن خاصی برای رشد بیان نشده و با آزمایش کودک می‌توان فهمید، ولی در [[قرآن]] و [[حدیث|روایات]]، [[بلوغ]] یکی از شروط رسیدن به سن رشد است.  

عده‌ای از [[مجتهد|فقها]] در تعریف سن رشد (به عربی: اختبار الیتیم) گفته‌اند که معنای رشد، از دیدگاه عرف، اصلاح امور مالی و فریب نخوردن در [[معاملات]] است و به دلیل اینکه [[شارع]]، مفهومی برای رشد بیان نکرده، همان معنای عرف معتبر است و این معنا با معنای لغوی تناسب دارد.<ref>علامه حلی، مختلف الشیعة، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۴۳۱؛ فاضل مقداد، التنقیح الرائع، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۱۸۱؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۱۰۲؛ مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ج۹، ص۱۹۴.</ref>