غیبت کبرا: تفاوت میان نسخه‌ها

علماء شیعه درباره امکان ملاقات با [[امام زمان]] در دوران غیبت کبرا اتفاق‌نظر ندارند.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی (ع)، ۱۳۷۸ش، ص۴۲.</ref> [[محمد بن ابراهیم نعمانی]]، [[شیخ مفید]]، [[محمد محسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] و [[جعفر کاشف‌الغطاء|کاشف الغطاء]]  بر این باورند که در زمان غیبت کبرا امکان ملاقات با امام زمان وجود ندارد.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی (ع)، ۱۳۷۸ش، ص۴۲و۴۳.</ref> البته از میان اینان شیخ مفید معتقد است که در غیبت کبرا دوستان مورداعتماد امام زمان که وظیفه‌شان تنها خدمت به او است، قادر به دیدار او هستند.<ref>شیخ مفید، المسائل العشر، ۱۴۲۶ق، ص۷۶.</ref> مهم‌ترین دلیل این گروه [[توقیع]] امام زمان به [[علی بن محمد سمری|علی بن محمد سَمری]] است که طبق آن هرکس ادعا کند امام زمان را دیده است، دروغ‌گو است.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی (ع)، ۱۳۷۸ش، ص۴۳.</ref>  

گروهی از علماء شیعه مانند [[سید مرتضی]]، [[شیخ طوسی]]، [[کراجکی|کَراجَکی]] و [[محدث نوری]] ارتباط با امام زمان در غیبت کبرا را ممکن می‌دانند.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی (ع)، ۱۳۷۸ش، ص۷۳.</ref> سید مرتضی و شیخ طوسی از اینکه ارتباط با امام زمان محقق هم شده است یا خیر، سخن نگفته و تنها گفته‌اند که ارتباط با امام زمان در غیبت کبرا امکان‌پذیر است؛<ref>نگاه کنید به سید مرتضی،  رسائل الشریف، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۲۹۷؛‌ شیخ طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۹۹. </ref> اما محدث نوری علاوه بر اشکال‌هایی که بر توقیع گرفته است، داستان‌های بسیاری در زمینه ارتباط با امام زمان نقل کرده است.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی (ع)، ۱۳۷۸ش، ص۴۹تا۵۱.</ref> نداشتن سند معتبر و ذکرنشدن این ماجراها از زبان کسانی که این داستان‌ها درباره آنها است، ازجمله نقدهایی است که به این داستانها وارد کرده‌اند.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی (ع)، ۱۳۷۸ش، ص۱۰۰و۱۰۱.</ref>