پرش به محتوا

حسان بن ثابت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۵۸: خط ۵۸:


== حسان و عثمانیان ==
== حسان و عثمانیان ==
در جریان خون‌خواهی [[عثمان‌ بن عفان]]، حسّان به عثمانیان پیوست.<ref>طبری، سلسله۱، ص۳۲۴۵.</ref> هرچند قصایدی که در حمایت از عثمان و هجو قاتلانش به حسان نسبت داده‌اند چندان معتبر نیست.<ref> بروکلمان، تاریخ الادب‌العربی، ج۱، ص۱۵۳؛ نیز رجوع کنید به مفید، الجمل و النصرة،ص ۲۱۷ـ۲۱۹.</ref> شوقی‌ ضیف<ref>شوقی ضیف، تاریخ الادب‌العربی، ج۲، ص۸۱.</ref> این اشعار را ساخته [[امویان]] دانسته است تا ننگ هجو قریش را پاک کنند.
در جریان خون‌خواهی [[عثمان بن عفان]]، حسّان به عثمانیان پیوست.<ref>طبری، سلسله۱، ص۳۲۴۵.</ref> هرچند قصایدی که در حمایت از عثمان و هجو قاتلانش به حسان نسبت داده‌اند چندان معتبر نیست.<ref> بروکلمان، تاریخ الادب‌العربی، ج۱، ص۱۵۳؛ نیز رجوع کنید به مفید، الجمل و النصرة،ص ۲۱۷ـ۲۱۹.</ref> شوقی‌ ضیف<ref>شوقی ضیف، تاریخ الادب‌العربی، ج۲، ص۸۱.</ref> این اشعار را ساخته [[امویان]] دانسته است تا ننگ هجو قریش را پاک کنند.
 
==عدم بیعت با امام علی(ع)==
==عدم بیعت با امام علی(ع)==
پس از به [[خلافت]] رسیدن [[امام علی(ع)|علی(ع)]]، عده‌ای از [[بیعت]] با آن حضرت امتناع ورزیدند، حسان بن ثابت از جمله آنان بود.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۲، ص۵۵.</ref> [[شیخ مفید]] می‌نویسد: «گروهی از بیعت با علی(ع) سرباز زدند مانند عبداللَّه پسر [[عمر بن خطاب]]، [[سعد وقاص]]، [[محمد بن مسلمة]]، حسان بن ثابت و [[اسامة بن زید]]، حضرت علی(ع) پس از امتناع آنها از بیعت سخنرانی کرد، در بخشی از سخن حضرت آمده است:... از جانب سعد، و مسلمة و اسامة، و عبداللَّه، و حسان چیزهائی به من رسیده که آن را خوش ندارم و حق در میان من و ایشان حاکم است.»<ref>شیخ مفید، الارشاد، ج۱، ص۲۳۷.</ref>
پس از به [[خلافت]] رسیدن [[امام علی(ع)|علی(ع)]]، عده‌ای از [[بیعت]] با آن حضرت امتناع ورزیدند، حسان بن ثابت از جمله آنان بود.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۲، ص۵۵.</ref> [[شیخ مفید]] می‌نویسد: «گروهی از بیعت با علی(ع) سرباز زدند مانند عبداللَّه پسر [[عمر بن خطاب]]، [[سعد وقاص]]، [[محمد بن مسلمة]]، حسان بن ثابت و [[اسامة بن زید]]، حضرت علی(ع) پس از امتناع آنها از بیعت سخنرانی کرد، در بخشی از سخن حضرت آمده است:... از جانب سعد، و مسلمة و اسامة، و عبداللَّه، و حسان چیزهائی به من رسیده که آن را خوش ندارم و حق در میان من و ایشان حاکم است.»<ref>شیخ مفید، الارشاد، ج۱، ص۲۳۷.</ref>