سید نعمت‌الله جزایری: تفاوت میان نسخه‌ها

محققان اتفاق‌نظر دارند که مسلک جزایری در استنباط احکام نه اصولی بوده نه [[اخباریان|اخباری]] صرف، بلکه او میانه‌رو بوده است.<ref>خوانساری، روضات‌الجنات، ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲، ج۸، ص۱۵۰؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۳۳۰ـ ۳۳۲؛ جزایری، کشف الاسرار، ۱۴۰۸ق، ج۱، مقدمه موسوی جزائری، ص۳۹ـ۴۰.</ref> منبع آنان در این داوری، سخنان جزایری در کتاب‌ها و رساله‌های متعدد او بوده که در آنها به اخذ طریقه وسطا تصریح و آن را روش استادش [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] ذکر کرده است.<ref>جزایری، غایة المرام، نسخه خطی، ج۱، ص۴۰، ج۲، ص۱۴۰.</ref> منظور جزایری از طریقه وسطا، آن گونه که خود در مقدمه کتاب [[غایة المرام فی شرح تهذیب الاحکام ]] توضیح داده<ref>جزایری، غایة المرام، نسخه خطی، ج۱، ص۴۰.</ref>، اعتقاد به حجیت ظواهر [[قرآن ]] در تشریع است و آن را طریقی دانسته که نه مانند طریق [[مجتهد|مجتهدان]] اصولی است که به قواعد و استنباط و استدلال‌های عقلی تکیه زده‌اند و نه مانند اخباری‌هایی چون [[محمدامین استرآبادی|محمد امین استرآبادی]] که هرگونه استنباط مبتنی بر قواعد ظنی را انکار کرده و عمل به ظواهر [[قرآن ]] را از مصادیق آن شمرده‌اند.<ref>استرآبادی، الفوائد المدنیة، ۱۴۲۴ق، ص۲۶۹ـ۲۷۱، ۳۳۶ـ ۳۳۸.</ref> جزایری پس از نقل سخنان [[محمدامین استرآبادی]] در [[الفوائد المدنیة]] و تصدیق سخنان وی، بر رأی او مبنی بر عدم حجیت ظواهر کتاب خرده گرفته است.<ref>جزایری، غایة المرام، نسخه خطی، ج ۱، ص۱۶.</ref>