هشام بن عبدالملک: تفاوت میان نسخه‌ها

==ویژگی‌ها==

گفته شده که هشام در رفتار با مردم شام از بهترین خلفای [[بنی‌امیه]] بوده و مورخان نوشته‌اند که در میان خلفای بنی‌امیه هیچ‌کس بزرگوارتر از او نبود<ref>الدینوری، الامامة والسیاسة، ۱۹۶۷م، ج۲، ص۱۰۴.</ref> و دوراندیشی و مردانگی‌اش در میان بنی‌امیه کم‌نظیر بود، اما به [[علویان]] سخت می‌گرفت و در هر فرصتی آنان را از میان می‌برد، مانند زید و یحیی.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، بی‌تا، ج۲، ص۳۲۸.</ref>

 

به‌گفته دینوری (۲۱۳-۲۷۶ق)، هشام به ضعفا نزدیک بود و از آنان دلجویی می‌کرد و آمادۀ شنیدن مظالم مردم بود و به آن رسیدگی می‌کرد، در میان شهر می‌گشت و از مردم می‌پرسید که آیا به آنان ستم شده است یا نه، و همچنین تعدادی از بهترین مردم را معیّن کرده بود تا کارهای کارگزاران را به او گزارش بدهند.<ref>الدینوری، الامامة والسیاسة، ۱۹۶۷م، ج۲، ص۱۰۷.</ref>

 

مسعودی، مورخ قرن چهارم هجری، هشام بن عبدالملک را مردی سیاستمدار و دقیق در کار دولت و مدیر در کار رعیت خوانده که کارها را شخصاً به دست داشت و هیچ نکته‌ای از کار ممالک از او پنهان نبود.<ref>مسعودی، التنبیه والاشراف، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۹.</ref> مسعودی همچنین او را فردی عاقل و صبور، اما بسیار [[بخیل]] و مال‌اندوز توصیف می‌کند.<ref>مسعودی، مروج‌الذهب، بی‌تا، ج۴، ص۴۱.</ref> به نوشتۀ جاحظ (۱۶۰-۲۵۵ق)، او [[درهم]] بر درهم اضافه می‌کرد و هیچ‌کدام از خلفای قبلی در [[بخل]] به او نمی‌رسیدند.<ref>جاحظ، البخلاء، ۱۹۶۳م، ص۱۵.</ref>

 

بنابر آنچه در کتاب العقد الفرید، نوشته ابن‌عبدربه آمده، هشام مجالس مباحثه‌ای تشکیل می‌داد که بعضی از محدّثان، مثل محمد بن شهاب زهری و ابوالزناد در آن شرکت می‌کردند و گاهی نیز مناظره‌های دینی برپا می‌کرد؛ مانند مناظرۀ غیلان دمشقی با میمون بن مهران.<ref>ابن‌عبّدربه، العقد الفرید، ۱۴۱۱م، ج۵، ص۱۸۸.</ref>