قاعده جب: تفاوت میان نسخه‌ها

قاعده جب (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۴

۲۳ بایت حذف‌شده ، ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۲

←‏جایگاه و اهمیّت

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Shahabi

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 ==جایگاه و اهمیّت==
-قاعده جَبّ، [[قواعد فقهی|قاعده‌ای فقهی]] است که موضوع آن، که موضوع آن کافرانی هستند که مسلمان می‌شوند.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۲، ص۱۷۱.</ref> بر اساس این قاعده گذشته کافران تأثیری در آینده ایشان ندارد و اسلام گذشته را از آینده قطع می‌کند.<ref>بجنوردی، القواعد الفقهیة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۰.</ref> بنا به تصریح [[سید محمدکاظم یزدی]]، این قاعده فقط [[کفر|کافر اصلی]] را شامل می‌شود که تا کنون مسلمان نبوده و بعد مسلمان شده است، نه فردی که مسلمان بوده و [[مرتد]] شده و دوباره توبه کرده است.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقى، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۶۵.</ref>
+قاعده جَبّ، [[قواعد فقهی|قاعده‌ای فقهی]] است که موضوع آن کافرانی هستند که مسلمان می‌شوند.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۲، ص۱۷۱.</ref> بر اساس این قاعده گذشته کافران تأثیری در آینده ایشان ندارد و اسلام گذشته را از آینده قطع می‌کند.<ref>بجنوردی، القواعد الفقهیة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۰.</ref> بنا به تصریح [[سید محمدکاظم یزدی]]، این قاعده فقط [[کفر|کافر اصلی]] را شامل می‌شود که تا کنون مسلمان نبوده و بعد مسلمان شده است، نه فردی که مسلمان بوده و [[مرتد]] شده و دوباره توبه کرده است.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقى، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۶۵.</ref>
 هم‌چنین قاعده جبّ فقط تکالیف عبادی را در برمی‌گیرد که مربوط به [[حقوق الهی]] است و اگر عملی مانند [[سرقت]] هر دو جنبه حق اللهی و [[حق الناس|حق الناسی]] را داشته باشد، اجرای [[حد شرعی|حدّ]] که حق الله است برداشته می‌شود، ولی جنبه حق‌الناسی آن، مشمول این قاعده نیست؛<ref>مرعشی‌نجفی، القصاص علی ضوء القرآن و السنة، ج۱، ص۳۰۲؛ فاضل‌ لنکرانی، القواعد الفقهيه، ۱۴۱۶ق، ص۲۶۶-۲۶۷.</ref> [[آیت‌الله سبحانی]] توضیح می‌دهد که این قاعده، قاعده‌ای است امتنانی که با هدف برداشتن [[نفی حرج|حَرَج]] (سختی شدید) و [[قاعده لاضرر|ضرر]] تشریع شده است<ref>سبحانی‌ تبریزی، الإیضاحات السنیة للقواعد الفقهیة، ۱۴۳۶ق، ج۳، ص۷۴.</ref> و برداشتن حق الناس از عهده افراد باعث ضایع شدن حقوق دیگران شده و دیگر امتنانی در بین نخواهد بود.<ref>سبحانی‌ تبریزی، الإیضاحات السنیة للقواعد الفقهیة، ۱۴۳۶ق، ج۳، ص۷۴؛ مجدخوانی، فخلعی و دیگران، «مفهوم‌شناسی امتنان و سنجش با واژگان مشابه»، ص۶۰۱.</ref>