بحث:آیه ۳۷ سوره اسراء
- سلام و ادب خدا قوت...نمی‌دانم توضیح برخی واژه‌ها در آیه چه اندازه می تواند به غنای مدخل بیفزاید ولی به عنوان نمونه این توضیح علامه برای واژه مرح شاید مفید باشد(قوله تعالى : « وَلا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولاً » المرح شدة الفرح بالباطل ـ كما قيل ـ ولعل التقييد بالباطل للدلالة على خروجه عن حد الاعتدال فإن الفرح الحق هو ما يكون ابتهاجا بنعمة من نعم الله شكرا له وهو لا يتعدى حد الاعتدال ، وأما إذا فرح واشتد منه ذلك حتى خف عقله وظهر آثاره في أفعاله وأقواله وقيامه وقعوده وخاصة في مشيه فهو من الباطل.
وقوله : « وَلا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً » نهي عن استعظام الإنسان نفسه بأكثر مما هو عليه لمثل البطر والأشر والكبر والخيلاء ، وإنما ذكر المشي في الأرض مرحا لظهور ذلك فيه.)الامر الیکم.
- به نظر بنده رسید که ورود به این مباحث از روشنی و تأثیر بحث اصلی آیه می‌کاهد و به همین دلیل به این مباحث نپرداختم.
--Mahdi1382 (بحث) ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۵ (+0330)
- سلام مجدد... (همچنین، حقیقت آنچه از دارایی، عزت و قدرت را که مایه گردن‌فرازی می‌داند را دریابد: اینکه آنها امورى خیالی هستند كه ورای ذهن انسان ذره‌ای واقعیت ندارند)نمی‌دانم برای این قسمت با این فراز از المیزان می توان به شبهه‌ای پاسخ داد یا در حوصله مدخل نیست؟(فلا شيء مما يبتغيه الإنسان ويتنافس فيه في هذه النشأة من ملك وعزة وسلطنة وقدرة وسؤدد ومال وغيرها إلا أمور وهمية لا حقيقة لها وراء الإدراك الإنساني سخر الله النفوس للتصديق بها والاعتماد في العمل عليها لتعمير النشأة وتمام الكلمة ، ولو لا هذه الأوهام لم يعش الإنسان في الدنيا ولا تمت كلمته تعالى : « وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتاعٌ إِلى حِينٍ » البقرة : ٣٦.)پاسخ به این شبهه یا پرسش که بالاخره از امکانات زندگی دنیا چگونه باید بهره‌برداری کرد و کاربردش چیست؟ و به عبارت دیگر چه چیزی از امور دنیا وهمی و خیالی است و حقیقتی ندارد؟ مال و قدرت و ملک و سلطنت یا نحوه استفاده غلط از آنها؟به نظرم نکته خوبی است اگر قابل تقریر برای مخاطب عام در حد پاسخ به یک شبهه باشد. الامر الیکم.--
- از قضا علامه در این قسمت موضوع فوق العاده مهمی را مطرح می‌کند که در جاهای دیگر نیز به آن پرداخته است؛ ولی این موضوع تقریباً در اینجا تا حدی از باب تبادر معانی ذهنی آمده و ربط وثیقی به موضوع آیه ندارد و چه بسا باعث می‌شود که حرف اصلی آیه تحت الشعاع قرار بگیرد.
Mahdi1382 (بحث) ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۰ (+0330)
- استفاده از روایات گاهی برای توضیح بهتر و روشنتر مفهوم آیه خالی از تأثیر نیست.(عن أبي عبد الله عليه السلام و ذكر حديثا طويلا يقول فيه عليه السلام بعد أن قال: ان الله تبارك و تعالى فرض الايمان على جوارح ابن آدم و قسمه عليها، و فرّقه فيها، و فرض على الرجلين ان لا يمشى بهما الى شيء من معاصي الله، و فرض عليهما المشي الى ما يرضى الله عز و جل فقال: وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولًا.
- في من لا يحضره الفقيه قال أمير المؤمنين عليه السلام لابنه محمد بن الحنفية: و فرض على الرجلين أن تنقلهما في طاعته، و ان لا تمشي بها مشية عاص، فقال عز و جل:
«وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولًا كُلُّ ذلِكَ كانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهاً».)(نور الثقلین، ج۳، ص۱۶۷)این دو روایت گویای این است که راه رفتن مؤمنانه و خالی از معصیت مورد توصیه آیه است و مرح کنایه از راه رفتن به سوی معاصی و کارهایی است که مورد رضایت خداوند نیست.
Mahdi1382 (بحث) ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۳ (+0330) @Mahdi1382: سلام و عرض تشکر بابت توجه حضرتعالی. H.shamloo (بحث) ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۱ (+0330)