بحث:آیه ۲ سوره حمد
- سلام و ادب وخدا قوت...نکته‌ای لطیف در المیزان هست که شاید بتوان درقالب یک سؤال و یا شبهه مطرح کرد و آن این است که حمد را قرآن مختص مخلصین دانسته ( سبحان الله عما يصفون إلا عباد الله المخلصين ) و این که به قرینه( إياك نعبد )که از زبان بندگان است پس عبارت( الحمد لله ) نیز در آغاز سوره حمد از زبان بندگان است و این نشانگر این است که خداوند در مقام تعلیم بندگان و تادیبشان به ادب عبودی است (فقوله في أول هذه السورة : الحمد لله ، تأديب بادب عبودي ، ما كان للعبد ان يقوله لو لا ان الله تعالى قاله نيابة وتعليما لما ينبغي الثناء به.) الامر الیکم.--Mahdi1382 (بحث) ۲۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۹ (+0330)
- این فراز ازسخنان آیت الله خامنه‌ای هم قابل استفاده است:( بنده در گذشته می‌گفتم سپاس و ستایش هر دو را با هم می‌آوردیم که هم معنای مدح و هم معنای شکر وقتی با هم جمع بشود می‌تواند معنای حمد را نشان دهد ولی چون محدود هستیم از جهت این لغت ناگزیر ستایش را به کار می‌بریم. «الحمد»(۱) یعنی همه ستایشها، الف و لام الف و لام «جنس» یا الف و لام «استغراق» است الف و لام جنس یعنی آنچه الف و لام بر او داخل شده جنس مورد نظر است پس می‌شود «الحمد» یعنی جنس حمد و طبیعت حمد اگر الف و لام استغراق باشد یعنی آنچه الف و لام را بر او داخل شده به همه افراد مثل مورد نظر است بنابراین «الحمد» یعنی همه حمدها و ستایشها لله همه حمدها و ستایش متعلق است به خدا. آنچه که این جمله به ما می‌فهماند این است که همه نیکی‌ها و همه زیبائی‌ها متعلق به خداست از سوی خداست.)
https://farsi.khamenei.ir/newspart-index?sid=1&npt=7&aya=2#79113
--Mahdi1382 (بحث) ۲۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۰ (+0330)
Rezai.mosavi (بحث) ۲۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۷ (+0330)
- برخی میان این آیه با مقام محمود پیامبر ارتباط قائل شده اند: (و این اعطاء مقام محمود، بطور مطلق و بدون قید و شرط عنایت شده است؛ یعنى خداوند به تو مقام محمود را از هر حامدى و نسبت به هر گونه حَمدى اعطاء كرده است؛ یعنى هر گونه حمدى از هر حامدى به هر محمودى تعلّق گیرد، آن حمد راجع به تو است و آن مقام محمود از آنِ تو است!و این مقام، مقامى است كه در آن تمام جمال و كمال وجود دارد، و حمد مطلق و محمودیت مطلقه اقتضاء این مقام را دارد؛ و بنابراین هر جمالى و هر كمالى از آنجا
و چون در قرآن كریم داریم كه: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ
«تمام مراتب و درجات حمد و سپاس اختصاص به خداوند دارد، كه او پرورنده عالمیان است.»
و اختصاص هر حمدى از هر حامدى براى خود حضرت‌خداوندى است، بنابراین، مقام محمود مقامى است كه واسطه است بین الله سُبحانَه و تَعالَى و بین مقام حمد. و على هذا حمد نیز مانند رحمت چیزى است و چیزى نیست؛ چیزى است از جهت آنكه حمدِ مطلق است و ظهور اقرب، و چیزى نیست، چون غیر از خارج و مقام اثنینیت است و معناى حرفى و اندكاكى و فناءِ كلّى است و همان است كه آن را مقام وَلایت کبرى گویند و تعبیر نمایند.) علامه طهرانی، معادشناسی، ج۹، ص۱۴۶ https://maktabevahy.org/Document/Book/Details/30/%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%AF-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%AC9?page=146&search= Mahdi1382 (بحث) ۲۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۶ (+0330)
-- از سه نکته بالا، مورد دوم انجام شد. به نظرم دو نکته اول و سوم، برای این مقاله در ویکی کمی سنگین است و مخاطب را دچار ابهام می‌کند. Rezai.mosavi (بحث) ۲۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۷ (+0330)