بحث:آیه ۲۸ سوره سبأ
- سلام وادب وخدا قوت...به نظر می‌رسد اگر مطلب خاصی در ذیل آیه هست و مستند به تفسیر قابل اطمینانی است اشاره‌ای بشود تا بر غنای مدخل افزوده شود مثل نکته رابطه میان رسالت پیامبر با ربوبیت خداوند و این که عمومیت رسالت پیامبر دلالت بر انحصار بوبیت در خداوند دارد. (واعلم أن منطوق الآية وإن كان راجعا إلى النبوة وفيها انتقال من الكلام في التوحيد إلى الكلام في النبوة على حد الآيات التالية ، لكن في مدلولها حجة أخرى على التوحيد وذلك أن الرسالة من لوازم الربوبية التي شأنها تدبير الناس في طريق سعادتهم ومسيرهم إلى غايات وجودهم فعموم رسالته صلى‌الله‌عليه‌وآله وهو رسول الله تعالى لا رسول غيره دليل على أن الربوبية منحصرة في الله سبحانه فلو كان هناك رب غيره لجاءهم رسوله ولم يعم رسالة النبي صلى‌الله‌عليه‌وآله أو عمتهم واحتاجوا معه إلى غيره ، وهذا معنى قول علي عليه‌السلام ـ على ما روي ـ لو كان لربك شريك لأتتك رسله...)با توجه به این که آیه قبل(۲۷ سباء) درباره نادرستی فرض شریک برای خداست و اشاره به جمع بندی المیزان از این آیه(فمفاد الآية على هذا : لا يمكنهم أن يروك شريكا له والحال أنا لم نرسلك إلا كافّا لجميع الناس بشيرا ونذيرا ولو كان لهم إله غيرنا لم يسع لنا أن نرسلك إليهم وهم عباد لإله آخر والله أعلم)الامر الیکم.--Mahdi1382 (بحث) ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۸ (+0330)
- سلام وادب مجدد به نظرم این فراز خالی از سنگینی وابهام نیست وشاید نیاز به تقریر وران سازی بیشتری داشته باشد (سید محمدحسین طباطبایی از مفسرین شیعه برای کلمه کافه معنای عمومیت را با توجه به سیاق آیه ۲۸ سوره سبأ، صحیح نمی‌داند و معنای بازدارنده را درست دانسته است. به این معنا که خدا به پیامبر(ص) گفته است که من تو را نفرستادم مگر برای اینکه بازدارنده مردم از گناه باشی و کلمات بشیر و نذیر را مؤید این معنا دانسته است. همچنین بخش پایانی آیه ۲۸ سوره سبأ را که در آن به نادانی بیشتر مردم اشاره دارد دلیلی بر صحیح نبودن معنای عمومیت برای کافه دانسته است.)ظاهراً منظور علامه این است که: براساس قواعد ادبیات زبان عرب کافه نمی تواند معنای عمومیت را برساند(فهم يمنعون عن تقدم الحال على صاحبه المجرور) ولی عمومیت رسالت پیامبر از آیه این گونه استفاده می‌شود که آیه دلالت بر توحید دارد زیرا رب کسی است که تأمین کننده سعادت مردم است و عمومیت رسالت پیامبر و مأموریتش از سوی خداوند برای هدایت مردم نشانگر آن است که خدواند رب همگان است و ربوبیت منحصر در اوست و اگر رب دیگری بود او هم فرستاده‌اش را می‌فرستاد...آن چه در پایان آیه مردم را نسبت به آن نادان دانسته همین دلالت انحصار رسولان الهی بر انحصار ربوبیت در خداوند است. نمی‌دانم این مضامین از پارگراف فوق الذکر فهمیده می‌شود یا خیر؟الامر الیکم. Mahdi1382 (بحث) ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۰ (+0330)