بحث:آیه ۱۸ سوره توبه
- سلام وادب وخدا قوت... درباره معنای عمارت مساجد این احتمالات هم در مجمع البیان آمده است: (و العمارة أن يجدد منه ما استرم من الأبنية و منه اعتمر إذا زار لأنه يجدد بالزيارة ما استرم من الحال.)(لا يعمر مساجد الله بزيارتها و إقامة العبادات فيها أو ببنائها و رم المسترم منها...) مجمع البیان،ج ۵، ص۲۱--Mahdi1382 (بحث) ۱۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۱ (+0330)
- سلا م مجدد... به نظر می‌رسد بهتر است به نکات تمام فرازهای آیه اشاره‌ای بشود( «فَعَسى‌ََ أُولََئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ اَلْمُهْتَدِينَ» إلى الجنة و نيل ثوابها لأن عسى من الله واجبة عن ابن عباس و الحسن ) مجمع البیان، ج ۵، ص۲۲ Mahdi1382 (بحث) ۱۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۶ (+0330)
- این هم نکته دیگر از مجمع البیان ج۵، ص۲۲(و في ذكر الصلاة و الزكاة و غير ذلك بعد ذكر الإيمان بالله دلالة على أن الإيمان لا يتناول أفعال الجوارح إذ لو تناولها جاز عطف ما دخل فيه عليه و من قال إن المراد فيه التفصيل و زيادة البيان فقد ترك الظاهر.) Mahdi1382 (بحث) ۱۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۶ (+0330)
- در این فراز از مدخل که به المیزان نسبت داده شده است:( چرا که مشرکان به خدا و قیامت ایمان ندارند) المیزان ایمان به معاد را از مشرکان نفی کرده است. المیزان، ج۹، صص۲۰۱-۲۰۲(وقد اشترط سبحانه في ثبوت حق العمارة وجوازها أن يتصف العامر بالإيمان بالله واليوم الآخر قبال ما نفى عن المشركين أن يكون لهم ذلك ولم يقنع بالإيمان بالله وحده لأن المشركين يذعنون به تعالى بل شفع ذلك بالإيمان باليوم الآخر لأن المشركين ما كانوا مؤمنين به ، وبذلك يختص حق العمارة وجوازها بأهل الدين السماوي من المؤمنين.) Mahdi1382 (بحث) ۱۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۸ (+0330)
- در این فراز (چنان‌که برخی تفاسیر خشیت از خدا در آیه را کنایه از عبادت...دانسته‌اند) شاید وجه تعبیر کنایی از عبادت به خشیت توضیحی بخواهد.(والوجه في التكنية عن العبادة بالخشية أن الأعرف عند الإنسان من علل اتخاذ الإله للعبادة الخوف من سخطه أو الرجاء لرحمته و رجاء الرحمة ، أيضا يعود بوجه إلى الخوف من انقطاعها وهو السخط فمن عبد الله سبحانه أو عبد شيئا من الأصنام فقد دعاه إلى ذلك أما الخوف من شمول سخطه أو الخوف من انقطاع نعمته ورحمته فالعبادة ممثلة للخوف والخشية مصداق لها لتمثيلها إياها ، وبينهما حالة الاستلزام ، ولذلك كني بها عنها ، فالمعنى ـ والله أعلم ـ ولم يعبد أحدا من دون الله من الآلهة.)و وجه اينكه از عبادت، كنايه آورد به خشيت خدا، اين است كه از ميان علل و موجبات معبود گرفتن، دو چيز از همه معروفتر است، يكى ترس از غضب معبود و ديگرى اميد به رحمتش، و اميد به رحمت هم برگشتش باز به ترس از انقطاع آن است، كه آن نيز سخط معبود است، پس كسى كه خدا و يا بتى را مى پرستد يا ترس از غضب او را به پرستش وادار كرده، و يا ترس از زوال نعمت و رحمت. بنابراين، عبادت در حقيقت همان ترس است، و مصداقى است براى ترس كه آن را مجسم مى سازد، و ميان آندو ملازمه هست، اين بود وجه كنايه مزبور، پس معناى آيه اين مى شود - و خدا داناتر است - و غير از خدا احدى از آلهه را نپرستد.ترجمه المیزان ج ۹، ص۲۶۹. الامر الیکم.--Mahdi1382 (بحث) ۱۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۴ (+0330)