سید محمد فشارکی: تفاوت میان نسخه‌ها

سید محمد فشارکی در [[۱۳ ذی‌القعده]] [[سال ۱۳۱۶ هجری قمری|سال ۱۳۱۶ق]]<ref>مسجدشاهی، وقایة الاذهان، ۱۴۱۳ق، ص۱۴۳.</ref> یا [[سال ۱۳۱۸ هجری قمری| ۱۳۱۸ق]] مصادف با [[۱۳ اسفند]] [[سال ۱۳۲۹ هجری شمسی|۱۳۲۹ هجری شمسی]] در نجف درگذشت. پیکر او را در یکی از حجرات [[حرم امیرالمؤمنین]] [[دفن]] کردند.<ref>حکیم، المفصل فی تاریخ النجف الأشرف، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۸.</ref>{{سخ}}

فشارکی چهار فرزند دارد که تحصیلات حوزوی دارند. سید محمدباقر بزرگترین پسر اوست که داماد [[میرزا محمدتقی شیرازی]] بود<ref>معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۴، ج۵، ص۱۵۳۶</ref> و در سال ۱۳۳۸ق درگذشت.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> دیگری سید علی‌اکبر بود که به [[تهران]] رفت و از علمای آن شهر گردید. سید ابوطالب و سید عباس دو فرزند دیگر فشارکی بود.<ref>مسجدشاهی، وقایة الاذهان، ۱۴۱۳ق، ص۱۴۵.</ref>

فشارکی در یازده‌سالگی برای تحصیل علوم دینی به [[عراق]] رفت و در [[شهر کربلا]] سکونت نمود و تحت تکفل برادر بزرگترش سید ابراهیم کبیر قرار گرفت و ادبیات و منطق را از او آموخت.<ref>مسجدشاهی، وقایة الاذهان، ص۱۴۳؛ انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۶۹.</ref>

فشارکی در سال ۱۲۸۶ق به [[نجف|نجف اشرف]] رفت تا از محفل درس [[میرزا محمدحسن شیرازی]] استفاده کند.<ref>حکیم، المفصل فی تاریخ النجف الأشرف، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۶.</ref> او درس‌ها را با یار دیرین و برادر خانمش، میرزا محمدتقی شیرازی مباحثه می‌کرد.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۷۱.</ref>

شاگردان محفل درسی سید محمد فشارکی را تا سیصد نفر نوشته‌اند.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۱، ص۲۸۳.</ref> گفته‌اند چون از سامرا به نجف برگشت، بسیاری از شاگردان [[فقهاء|فقهای]] دیگر در کلاس او حاضر گشتند. غالب کلاس‌های او در مقبره [[سید محمدحسن شیرازی]] و [[مسجد هندی (نجف)|مسجد جامع هندی]] برگزار می‌شد.<ref>مسجدشاهی، وقایة الاذهان، ص۱۴۴.</ref>{{سخ}}

[[شیخ عبدالکریم حائری]] (درگذشت۱۳۵۵ق) مؤسس [[حوزه علمیه قم]] مهم‌ترین شاگرد فشارکی محسوب می‌شود. حائری همراه فشارکی از نجف به سامرا رفت تا هم‌چنان از کلاس‌های او کسب علم کند.<ref>گروه علمی، موسوعه طبقات الفقهاء، ج۱۴(قسم اول)، ۱۴۱۸، ص۳۶۵.</ref> برخی دیگر از شاگردان فشارکی بدین قرار هستند:

پس از رحلت میرزا محمدحسن شیرازی بزرگان [[حوزه علمیه]] از سید محمد فشارکی خواستند تا [[مرجع تقلید|مرجعیت دینی شیعیان]] را برعهده بگیرد. اما او چون معتقد بود ریاست دینی غیر از علم به فقه و اصول توانایی و دانش سیاسی می‌طلبد،<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> نپذیرفت و پیشنهاد داد این امر مهم را به [[میرزا محمدتقی شیرازی]] بسپارند.<ref>حکیم، المفصل فی تاریخ النجف الأشرف، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۷.</ref> خود نیز به نجف برگشت و به تدریس فقه و اصول پرداخت.<ref>غروی، مع علماء النجف الأشرف، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۳۵۶.</ref>

شیخ عبدالکریم حائری نقل کرده‌است زمانی در شهر سامرا بیماری وبا شیوع پیدا کرد. سید محمد فشارکی به علما و مردم توصیه کرد تا ده روز [[زیارت عاشورا]] بخوانند و [[ثواب و عقاب|ثواب]] آن را به [[نرجس|مادر امام زمان]] اهدا کنند و او را واسطه قرار دهند تا [[خداوند]] این بیماری را از شیعیان دور کند. با عمل کردن مردم به این توصیه دیگر کسی از [[شیعیان]] در اثر ابتلا به وبا از دنیا نرفت. وقتی اهل سنت شهر این واقعه را دیدند آنان نیز به خواندن زیارت روی آوردند تا از آن بیماری مصون گردند.<ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱۳۹۳ش، ج۳، ص۳۳۰.</ref>{{یادداشت| این قضیه به [[میرزای دوم]] نیز نسبت داده شده است. رک: جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه، گلشن ابرار، ۱۳۸۴ش، ج۴، ص۳۱۴.}}