Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۷۱
ویرایش
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) (اصلاح لینک) |
|||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
===ویژگیهای شخصیتی و اخلاقی=== | ===ویژگیهای شخصیتی و اخلاقی=== | ||
فشارکی را مردی باهیبت و | فشارکی را مردی باهیبت و به مقامات دنیوی بسیار بیاعتنا توصیف کردهاند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ۱۲۵.</ref> بسیار م[[تواضع]] و فروتن بود. در حیاط خانهاش روی زمین مینشست و به سوالات ابتدایی طلابی که تازه به حوزه آمده بودند، جواب میگفت.<ref>معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۴، ج۴، ص۱۴۳۶</ref> از لحاظ معیشتی بسیار تنگدست بود، اما در امور خیر مخصوصا برپا نمودن [[سوگواری محرم|عزای امام حسین]] پیشقدم بود.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> چون درگذشت چیزی به [[ارث]] نگذاشت.<ref>جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، اصفهان، ۱۳۸۵، ص۴۱۷.</ref><br> | ||
[[سید حسن صدر]] که چندین سال با او معاشرت نزدیکی داشت، مینویسد وی در مسئله [[طهارت]] و [[نجس|نجاست]] بسیار حساس بود آن چنان که نام خدا و اسماء [[امامان شیعه]] را بر روی کاغذ نمینوشت. مردی بسیار [[تقوا|پرهیزگار]] بود و هیچگاه از او خطایی ندیدم.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۳.</ref> | [[سید حسن صدر]] که چندین سال با او معاشرت نزدیکی داشت، مینویسد وی در مسئله [[طهارت]] و [[نجس|نجاست]] بسیار حساس بود آن چنان که نام خدا و اسماء [[امامان شیعه]] را بر روی کاغذ نمینوشت. مردی بسیار [[تقوا|پرهیزگار]] بود و هیچگاه از او خطایی ندیدم.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۳.</ref> | ||
=== نپذیرفتن مرجعیت دینی=== | === نپذیرفتن مرجعیت دینی=== | ||
پس از رحلت میرزا محمدحسن شیرازی بزرگان [[حوزه علمیه]] از سید محمد فشارکی خواستند تا [[مرجع تقلید|مرجعیت دینی شیعیان]] را برعهده بگیرد. اما او چون معتقد بود ریاست دینی غیر از علم به فقه و اصول توانایی و دانش سیاسی میطلبد،<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> نپذیرفت و پیشنهاد داد این امر مهم را به [[میرزا محمدتقی شیرازی]] بسپارند.<ref>حکیم، المفصل فی تاریخ النجف الأشرف، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۷.</ref> خود نیز به نجف برگشت و به تدریس فقه و اصول پرداخت.<ref>غروی، مع علماء النجف الأشرف، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۳۵۶.</ref> | پس از رحلت میرزا محمدحسن شیرازی بزرگان [[حوزه علمیه]] از سید محمد فشارکی خواستند تا [[مرجع تقلید|مرجعیت دینی شیعیان]] را برعهده بگیرد. اما او چون معتقد بود ریاست دینی غیر از علم به فقه و اصول توانایی و دانش سیاسی میطلبد،<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> نپذیرفت و پیشنهاد داد این امر مهم را به [[میرزا محمدتقی شیرازی]] بسپارند.<ref>حکیم، المفصل فی تاریخ النجف الأشرف، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۷.</ref> خود نیز به نجف برگشت و به تدریس فقه و اصول پرداخت.<ref>غروی، مع علماء النجف الأشرف، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۳۵۶.</ref> |