جابر بن عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

در هنگام وقوع [[حادثه کربلا]] و [[شهادت]] [[امام حسین (ع)]]، جابر پیرمردی سالخورده بود و در  مدینه اقامت داشت. او نگران سرنوشت خاندان پیامبر (ص) بود. امام حسین(ع) در ضمن سخنان خود با لشکریان [[عبیدالله بن زیاد]]، جابر را از جمله شاهدان سخن خود معرفی کرده است <ref>رجوع کنید به مفید، الارشاد فی معرفة حجج اللّه علی العباد، ج۲، ص۹۷؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ـ۱۳۸۶، ج۴، ص۶۲.</ref>. در [[اربعین حسینی|اربعین]] شهادت [[امام حسین(ع)]]، جابر به همراه [[عطیه بن سعد بن جناده عوفی|عطیه عوفی]] اولین زائر آن امام بود.<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ص۷۸۷؛ نیز رجوع کنید به محمدبن ابوالقاسم عمادالدین طبری، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص۷۴ـ ۷۵.</ref>

در آغاز امامت [[امام سجاد]](ع) یاران وی انگشت‌شمار بودند و جابر نیز از اندک یاران آن امام بود و به سبب سالخوردگی از تعقیب [[حجاج بن یوسف]] در امان مانده بود.<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ص۱۲۳ـ۱۲۴.</ref>