کشتار شیعیان هزاره به‌دستور عبدالرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها

==کشتار هزاره‌ها==

عبدالرحمن هم‌زمان با سرکوب هزاره‌های شیخ‌علی، در پاییز ۱۲۶۵ش به میران هزاره [[بامیان]]، [[دایکندی|دای‌کُندی]]، [[غزنی]] ، [[ارزگان|اُرُزگان]] و [[غور]] نامه فرستاد و از آنان درخواست بیعت و اطاعت نمود.<ref>کاتب، سراج التواریخ، ج۳، </ref> برخی از میران درخواست او را نپذیرفتند.<ref>دولت آبادی، هزاره ها از قتل عام تا احیای هویت، ۱۳۸۵ش، ص۶۷و۶۸.</ref> عبدالرحمن تلاش کرد با جذب میران دیگر، از آنان برای سرکوب این هزاره‌ها استفاده کند.<ref>پولادی، هزاره‌ها، ۱۳۹۰ش، ص۳۲۰.</ref>{{یادداشت|عبدالرحمن در بهار ۱۲۶۸ش به حاکمان غزنی و قندهار و دیگر اطراف هزاره‌جات، دستور داد هرکدام، دو نفر را مامور کنند وارد هزاره‌جات شده و تمام راه‌ها و موانع نفوذ آنجا را ببینند و در مزار شریف، به او گزارش دهند.(کاتب، سراج التواریخ، ۱۳۷۰ش، ج۳، بخش اول، ص۴۰۲.) این ماموران از بین قزلباش‌ها و سیدهای شیعه انتخاب شدند تا شک کسی برانگیخته نشود.(پولادی، هزاره‌ها، ۱۳۹۰ش، ص۳۳۶)}} عبدالرحمن در تابستان ۱۲۶۹ش، پسرعمویش عبدالقدوس را والی هزاره‌ها و مستقر بامیان کرد و دستور داد با زبان یا شمشیر، آنان را به اطاعت وادارد.<ref>کاتب، سراج التواریخ، ۱۳۷۰ش، ج۳، بخش اول، ص۴۸۰.</ref><br>