سید حسین طباطبایی بروجردی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:مجلس درس سید حسین بروجردی کنار صحن آستانه مقدسه قم.jpg|بندانگشتی|مجلس درس سید حسین بروجردی کنار صحن [[آستانه مقدسه قم]]]]

در اجازه اجتهادی که استادش [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] برایش صادر کرده او را کسی دانسته که به اوج اجتهاد مطلق نائل گشته و تمام مناصبی را که مجتهد مطلق حائز است (مانند: فتوا دادن و قضاوت) برای او ثابت دانسته وتبعیت از او را برمردم واجب و مخالفت با او را حرام دانسته است.

روش ایشان در تدریس [[علم اصول]]، ساده ­گویی و کوتاه کردن مطالب و اجتناب از مباحث زائد بود.

ایشان همچون علمای سلف مثل [[شیخ مفید]]، [[سید مرتضی]]، [[شیخ طوسی]]، [[شیخ طبرسی]] و [[علامه بحرالعلوم]]، در علوم اسلامی دارای جامعیت بود. در [[فقه]] شیوه ­ای استنباطی را به کار برد. علاوه بر این، به تتبع و جستجو در اقوال پیشینیان و نظریات قدما در فقه (چه [[شیعه]] و چه [[سنی]]) می­ پرداخت.